7

607 30 21
                                    

Günün ikinci bölümüdür. İlk bölümü atlamayın.

******

Dersin bir an önce bitmesini bekliyordum. Sanki ilk defa Mert'le buluşacakmış gibi gergindim.

Bu gerginliğimin sebebini bende daha çözememiştim. Duyacaklarım hoşuma gitmeyecekti biliyordum.

Benimle oturup olumlu şekilde de konuşmayacaktı.

Şuan sadece benden kurtulmak için benimle buluşuyordu. 

Mert verdiğim sözleri tutmadığımı bilirdi , yine de bu buluşmadan sonra onu rahat bırakacağıma inanmıştı yada inanmak istiyordu.

Ben Mert'den ne bekliyordum, neden ısrarla peşinde dolaşıyordum bunu kendim bile bilmiyordum.

Sanırım hala beni unutamadığını,  kendime ispatlamaya çalışıyordum.

Bununla elime ne geçecekti , Egomu tatmin etsem yeterli gelecek miydi bunuda bilmiyordum.

Ama Mert 'in gözlerine baktığım anda, onu ne kadar özlediğimi inkar edemeyecek duruma geliyordum.

Ben ona bakarken bunları hissediyorsam , onun bana karşı nötr olduğunu düşünmek canımı sıkıyordu.

Bir zamanlar bana deli gibi aşıktı. Önümde binlerce kez köpek olmuştu. Benim için ölüp bitiyordu.

Kavga ettiğimiz de haksızsa bile peşimden gelip sürekli özür dileyip , onu bırakmamam için yalvarırdı.

Yurt dışına Gitmeye karar verdiğimi duyduğunda , ona hiç bir şey sormayıp danışmamış olmamı bile sineye çekip yine de beni bekleyeceğini söylemişti.

ben gittikten sonra ise yavaşca onu aramayı sormayı bırakmaya başlamıştım, Mert ise   benimle konuşabilmek için Amerikaya peşimden gelmişti.

Sonra onunla sevişip  mutlu etmiştim. Yanımda durduğu bir hafta boyunca her şey yolunda gibi davranmıştım. Türkiye'ye döndükten sonra ise mesajla terk etmiştim onu.

Günlerce beni arayıp durmuştu , telefonda yalvarmıştı , ağlamıştı.

Ama yine de onu bırakmak zorundaydım ve de bırakmıştım.

Benden sonra mahvolduğunu, bittiğini bir daha toparlanamadığını düşünürken

Onun karşıma Evli ve mutlu olarak çıkması aşırı canımı sıkmmıştı.

Hayatının böyle düzende olmasına ,tahammül edemiyordum.

Bensiz kalmıştı. Nasıl hala mutlu olduğu bir hayata sahip olabilirdi.

Bu düşünceler sürekli canımı sıkıp duruyordu.

Ders bittikten sonra biraz beklemem gerektiği için oyalanmaya başlamıştım. Mert 'in bir yarım saat daha işi olduğunu biliyordum.

Ben eşyalarımı yavaşca toparlarken

Kenan'ın "hocam "Demesiyle dikkatimi ona verebilmiştim.

" hı." Dedim hala Mert 'i düşünürken.

" nasılsınız. "

" iyiyim Kenan bir şey mi oldu?"

" yok olmadı da bugün biraz dalgın gibisiniz. İyi misiniz diye merak etmiştim."

Demekki halim dışarıdan bile belli oluyordu. Acil kendimi toparlamam gerektiğini  düşünüp kendime gelmeye çalıştım.

" yok iyiyiim . Öyle bir kaç şey vardı kafamda. Sen nasılsın." Dedim konuyu üstümden çekmek için.

YASAKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin