Defömden Kesitler

Neva•7

Ömer gözlerinin, mezarın başına attığı daha ilk adımdan itibaren dolduğunu hissederken soğuktan dolayı kızarmış olan ellerini umursamadı ve beyaz zambakları toprağın üzerine bıraktı.

Ö:Merhaba Nil...
Dedi sessizce mezarın kenarına otururken.Annesine her şeyi rahatça anlattıktan sonra Defneyi sevdiğini tamamen kabul etmişti.Olmaz dediği şey olmuştu.
İnkar etmenin bir anlamı yoktu.Bu yüzden İplikçi
köşkünden ayrıldığı gibi kalbinin onu götürmek istediği yere geldi.Nilin yanına,eski aşkının yanına...

Ö:Ne oldu biliyor musun Nil?B-Ben a-aşık oldum.
Olmaz dedim.Senden sonra olmaz...O defter kapandı ve bir daha açılmaz dedim.Kimse açamaz dedim.
Ama Defne açtı.Defne Topal...Hani aylarca onunla evlendiğim için vicdan azabı çektiğim,pişmanlıkla
her an senden af dilediğim ve bizimkilerin baskısı sonucunda zorla evlendiğim eski karım vardı ya...O işte Nil...Ben ona aşık oldum.O gidince anladım değerini.Meğer tüm hayatım o olmuş.Evim evi olmuş,ruhu ruhum olmuş.Özlüyorum onu.Hemde çok özlüyorum.Evimizdeki varlığını,evimizdeki
düzenini özlüyorum.İşten döndüğümde bana kapıyı yine o açsın o lezzetli yemeklerini yeniden benim için yapsın ve birlikte yiyelim istiyorum.Nevayı yine beraber uyutalım yine birlikte bakalım istiyorum.
Sadece bende değil Nil...Neva bile onun yokluğunu hissediyor biliyor musun?Defnenin yanındayken sürekli gülen kızımız eve döndüğümüzde o güzel gülüşünü benden sakınıyor.Gözlerimin içine Defne nerde dercesine bakıyor.A-Anne diyor mesela...
Gözleri doluyor,Defneyi arıyor.A-Anne diyor.Ona anne diyor Nil.Ama b-ben artık buna kızmıyorum.Sende kızmıyorsun değil mi?Bizden çalınanları ona yaşatmam lazım.Onun buna ihtiyacı var.Birine anne demeye anne sevgisiyle büyümeye ihyacı var.Artık daha iyi anlıyorum her şeyi.Acımı yönetmeyi yavaş yavaş öğreniyorum ve olgunlaşıyorum.Zamana bırakmayı,Neva için daha doğru kararları vermeyi öğreniyorum.

Göz yaşları usul usul akarken içini Nile dökmeye devam etti Ömer.Aynı zamanda bir şeyleri daha iyi idrak etmeye başladığınıda fark etmişti.Gerçekten büyüyordu.Gerçekten olgunlaşıyordu.Artık acıya yenilmeyecekti.Acısını o yönetecekti.

Ö:Sana söz seni hiçbir zaman unutmayacağım ve unutturmayacağım güzelim.Neva hep gerçek annesinin sen olduğunu bilerek büyüyecek ama Defnede onun annesi olucak.Defne onu doğurmamış olsa bile öz bir anne kadar iyi bakıyor ona.
Aralarındaki bağ o kadar kuvvetli ki ben bile çözemiyorum o bağı.Keşke sen olsaydın keşke kızımızı gerçek annesiyle büyütebilseydim ama gözün arkada kalmasın.Biz Nevaya güzel bir hayat vermek için elimizden geleni yapacağız.Senide asla unutmayacağız.Sen hep benim aşkım olarak,ilk karım olarak kalacaksın.Seni hep kalbimin en derin en özel yerlerinden birinde saklayacağım Nil.İyi ki vardın,iyi ki hayatıma girdin...Bana kızma olur mu?Senden başka birini sevdim diye sakın bana kızma.
İnan sevmek istemedim inan kalbimin yeniden atacağına ihtimal bile vermedim ama aşk işte..!Aşk denen o duygunun insana neler yaptırabileceğini sende en az benim kadar iyi biliyorsun güzelim.O yüzden sakın sana ihanet ettiğimi düşünme,rahat rahat uyu Nilim...

Gözyaşları artarken ellerini soğuk toprağa sürttü ve Nilin adının yazılı olduğu mezar taşının üzerine bir öpücük bıraktı.Ellerinin toprağa bulaşmış olmasını umursamadan ayaklandı ve gözlerindeki yaşları sildi.Çaresizlikle içeri doğru çökmüş olan omuzlarını dikleştirdi ve arabaya doğru yol aldı.Eve gidip birkaç saat dinlemeye ihtiyacı vardı.Daha sonra gidip kızını alabilir ve kaldığı yerden hayatına devam edebilirdi ama şu anlık tek ihtiyacı huzurlu ve derin bir uykuydu.

...............
Defne aracından inmeden önce üzerinde kısa bir göz gezdirdi.Acaba çok mu abartılı giyinmişti?Gergince alt dudağını dişlerken artık geri dönmek için çok geç olduğunu fark etti ve derin bir nefes aldıktan sonra araçtan indi.Eve doğru yürürken burayı ne kadar özlediğini fark etmişti.Bu evde çoğu kötü olsada iyi anılarıda vardı.Gelin olarak geldiği,aşık olduğu adamın sözde karısı olduğu evdi burası.Aylarca evi bildiği,düzenini kurduğu,yuvam dediği yerdi