Defömden Kesitler

Neva•8

Defne ona doğru yaklaşan adım seslerini fark ettiğinde gülümseyerek ayaklandı.Sinanın içeri girmesini beklerken üzerindeki gri boğazlı kazağı siyah kot pantolonu ve siyah kabanı ile adeta bir büst gibi içeri giren Ömeri görmüştü.Yüzündeki gülüş yavaş yavaş solarken kaşları bunu beklemediğini belli edercesine hafifçe havaya kalkmış ve gerilmişti.

Ö:Merhaba Defne...
Dediğinde yüzündeki hafif tebessüm ve parıldayan gözleri eşliğinde Ömer,Defne bakışlarını kaçırmıştı.

D:Sinan n-nerede?

Ö:Sinan değil ben geldim.Bugün benimle idare edeceksin yani...
Dediğinde aralarında hiçbir problem yokmuş gibi göz kırparak rahatça masanın önündeki sandalyelerden birine oturmuştu Ömer.

D:Anlamadım!..Ne demek ben geldim?!
Diye sordu içindeki siniri ve gerginliği dışarıya yansıtmamaya çalışırken Defne.

Ö:Ben gelmek istedim ve ben geldim demek.

Defne gergince gülümsedi ve derin bir nefes aldı.

D:Ömer...Sen benimle dalga mı geçiyorsun?!

Ö:Yoo...Artık kaçacak bir yerin yok o yüzden oturup konuşsak iyi olur bence.

D:N-Ne kaçması?!Yok öyle bir şey!
Dedi bakışlarını kaçırıp kollarını göğsünde birleştirirken Defne.Sonuna kadar inkar edecekti!

Ö:Tabi canım...Tabi ki yoktur!O yüzden neredeyse 2 haftadır bırak yüzünü görmeyi sesini bile duyamıyorum değil mi?O yüzden Nevayı gidip gizlice ben anneme bıraktıktan sonra görüyorsun?
Diye sorduğunda yüzündeki hafif tebessüm eşliğinde Ömer,Defne Ömerin yaptığı imadan fazlasıyla rahatsızlık duymuştu.

D:Sen benimle alay mı ediyorsun?!

Ö:Yoo...Hem ne bu gerginlik Defne?Gerçi gerginkende ayrı bir güzel oluyorsun ama olsun...
Dedi sinirle ayakta dikilen Defneyi baştan aşağı süzerken Ömer.Üzerindeki kayık yaka,dar,kırmızı bluzu beyaz omuzlarını göz önüne sermiş ve incecik belini dahada ön plana çıkartmıştı.Altındaki siyah
bol paça pantolonu ve yukarıdan gevşek bir topuz yaptığı karışık kızıl saçları ile büyüleyiciydi.

D:Ömer gider misin lütfen?!Ne bu şimdi?Oyun oynamıyoruz burada!Ben Sinanı iş yapmak için çağırıyorum buraya!

Ö:Tamam işte...Bende iş yapmaya geldim.Bugün Sinanla değil benimle muhattap olacaksın o kadar.

D:Hayır,olmayacağım!Çıkar mısın odamdan lütfen?!

Ö:Defne,güzelim beni birazcık dinler misin?Lütfen!
Diye sordu Defneye yavru köpek bakışlarını atarken Ömer.Defne o gözlere yenilmeyecekti.Yenilmemeyi çok daha önce öğrenmişti!Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı.Geri araladığında Ömerin hala aynı şekilde ona baktığını gördü.Boğazını temizleyerek eli ile kapıyı gösterdi.

D:Ömer...Lütfen!

Ö:Defne...
Dedi bıkkınlık ile Ömer.Gerçekten yorulmuştu.Defne aralıksız olarak 2 haftadır kendisinden kaçıyordu.Ne bir ses ne bir görüntü...2 haftadır Defneye hiçbir türlü ulaşamamak artık onu çıldırtacak raddeye gelmişti!

D:Peki...Senin gideceğin yok ben gideyim o zaman!

Topuklarını yere vura vura odadan çıkmaya hazırlanırken bileğine sarılan kollarla olduğu yerde durmak zorunda kalmıştı Defne.Uzun zamandır Ömerle herhangi bir temasta bulunmadığı için içi titrerken bunu belli etmemek için bileğini hızlıca Ömerden kurtardı.

D:Ne istiyorsun Ömer?!Derdin ne?!

Ö:Derdim sensin!
Dedi Defnenin yüzüne doğru sıcak nefesini üflerken.
İki haftadır benden köşe bucak kaçıyorsun!Ne sesin ne yüzün ne de sen...Yoksun!Sensiz delirecek gibi oluyorum!Seni seviyorum!Bunun nesi anlaşılmıyor?!
Diye sordu isyan edercesine.Artık sabredecek sabrı
kalmamıştı!