GEÇMİŞİN YARASI

21. BÖLÜM

MERHABALAR EFENDİİMM NASILSINIZ İYİ MİSİNİZZZZ???

UZUN BİR ARADAN SONRA YENİ BÖLÜM İLE BEN GELDİİMMM

BÖLÜMÜ BEĞENMEYİ (YILDIZLAMAYI) VE BOL BOL YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFENNNN🪐

ÖZELLİKLE BU BÖLÜMÜ GERÇEKTEN DİKKATLE OKUMANIZI İSTİYORUMM!!!

BELKİ GELECEK BÖLÜMDEN SPOİLER OLABİLİR ÇÜNKÜÜ

NEYSE DAHA FAZLA UZATMADAN BÖLÜME GEÇELİMMMM❤️

     (NOTT:BANA ÇOK KÜFÜR
     ETMEYİN,OLUR MUU🥺🪐❤️)

           İYİ OKUMALARRRR

          _______________________

Zaman durmuş, hislerim donmuş gibiydi sanki.

Hiç beklemediğim bir anda gelen bu itiraf karşısında ne diyeceğimi bilemez bir şekilde duruyordum.

Evet, Ateş'in bana aşık olduğunu az çok tahmin ediyor, hatta biliyordum. Fakat sebebini bilmediğim bir şekilde itiraf etmesini beklemiyordum.

Kalbim hangi duygular içerisinde atacağını bilmeksizin atıyordu.

Korku?

Heyecan?

Panik?

Hangisi için attığı belirsiz bir şekilde atmak için atıyor gibiydi.

Ateş, hâlâ gözlerimin içerisine bakıyor, benden bir tepki bekliyordu.

"Ateş ben.... Ne söylemem gerek inan bilmiyorum."

"Bak, biliyorum senin açından çok zor, farkındayım. Hele ki öğrendiklerinden sonra...
Ama ben daha fazla susmak istemedim Name. Gözlerim bas bas 'sen' diye bağırırken, dudaklarım daha fazla sessiz kalamadı."

Gözlerim tekrardan dolarken istemeye istemeye o cümleyi kurdum.

Benim bile kendime inandıramadığım, inandırmak istemediğim o cümle...

"Ateş ben Alaz'ı unutamadım." dediğim anda sol gözümden bir damla yaş düşmüştü.

Ateş'in ellerimi tutan elleri yavaşça düşmeye başlamış, yüzündeki gülümseme ise solmaya başlamıştı. Acı dolu sert bir yutkunma ile adem elması hareket etmişti.

"A-anlamadım" dedi kekeleyerek.

"Ben onu hâlâ unutamadım."

"N-nasıl ya" dedi tekrardan kekeleyerek. Her cümlesinde acı çeker gibiydi.

"Bildiğin... Unuturum, hatta unutuyorum sandım ama olmuyor! Evet, ondan deli gibi nefret ediyorum fakat onu görünce sol yanıma engel olamıyorum, kahretsin ki olamıyorum! Geçer sandım, biter sandım, bana yaptığı bu ihanet sevgimi ve aşkımı bitirir sandım ama olmuyor Ateş! Olmuyor!"

Elleri ile kulaklarını kapattı bu sefer
"Sus Name lütfen sus! Ben bunu daha önce sen tarafından yaşadım, bana başkasını anlatırken o zamanda canım yandı evet, fakat bu seferki çok başka. Ne olur.... Ne olur sus!"

"Ben çok üzgünüm Ateş... İnan bir sürü yol denedim unutabilmek için ama olmuyor! Kendimi artık takıntılı bir manyak gibi hissediyorum. Kafamı duvarlara sürtmek istiyorum bazen ama yapamıyorum, unutamıyorum işte! Kahretsin ki olmuyor! Aklımda hâlâ o varken seninle birlikte olamam. Bunu sana yapamam."

"Sus artık Name, ne olur sus!" ellerini saçlarına geçirip denize doğru döndü. Öfkeli derin nefesler alıp verdi.

Bütün sinirini, öfkesini, nefretini denize kusuyor gibiydi. Sözleri ile olmasa bile, bakışları ile yapıyordu.