"Veilig in jou armen" mabbie

deel 14

Door

Als Matthy na drie kwartier nog niet terug is, sta ik op en loop ik naar boven. Ik zie hem zitten starend naar zn telefoon. Af en toe rolt er een traan. Ik ga naast hem zitten en kijk met hem mee. Hij is foto's terug aan t kijken van vroeger. Met zn ouders wel te verstaan. "Mis je ze heel erg" vraag ik. Hij schrikt, legt zn telefoon naast zich en veegt zn tranen weg. Hij zat gewoon helemaal in zn eigen wereld dat hij helemaal niks mee kreeg. Dit heeft hij echt nog nooit gehad. Hij gaat in kleermakers zit zitten en negeert mn vraag. Hij kijkt met zn hoofd de andere kant op. "Ik zal je wel even laten schatje" zeg ik en wrijf kort over zn rug, waarna ik opsta en naar de deur loop. Als ik de deur dicht doe kijk ik eerst nog even achter me naar Matthy. Die weer in zn eigen wereld zit met zn telefoon. Ik loop naar beneden en kom Han tegen. "Hoe ging t" vraagt hij. "Ja nee weet niet hij zit helemaal in zn eigen wereld en krijgt niks binnen van iets anders, zelfs pijnprikkels zal hij niet op reageren" zeg ik. Hij knikt. "Dit is normaal maatje voor iemand met autisme. Als ze ergens mee zitten over over na denken komen ze in een wereld terecht waar niemand hun uit kan halen. Ze zijn sneller emotioneel en eigenlijk kun je ze t beste alleen laten" zegt Han. Ik knik. "Maar wat was hij dan aan t doen" vraagt hij. "Foto's terug aan t kijken van vroeger met zn ouders" zeg ik. Hij knikt. "Ik zou hem gewoon zn ding laten doen waarschijnlijk keert hij over een half uurtje weer terug naar dit wereldje, waar wij ook van toepassing zijn" zegt hij. Ik knik en ga weer aan t werk. T is echt fijn. Han kan me zoveel dingen uitleggen over t leven van een autist en daar ben ik echt blij mee.

~tijdje later~

Ik zit met Matthy in de auto naar huis. Voor de laatste 5 tot 6 weken. Koen had meteen gebeld en we kunnen daar vanaf 1 september in. Super fijn dat t zo snel geregeld is. Ook heb ik meerdere gesprekken met Matthy willen beginnen, maar daar had hij volgens mij minder zin in. Nu ligt hij hier naast me te slapen. Te veel indrukken en informatie ofzo tegelijk. "We zijn thuis schatje" maak ik hem voorzichtig wakker. Hij opent zn ogen voorzichtig en stapt de auto uit. Zonder ook maar iets te zeggen loopt hij meteen door naar boven. Ik loop achter hem aan. "We gaan dalijk wel heel even praten" zeg ik voordat ik de voordeur open maak. Hij reageert er niet op en loopt meteen door naar de slaapkamer. Als dit maar goed komt. Ik loop zelf naar de keuken en pak 2 glazen water en loop hiermee naar de slaapkamer. Ik ga naast Matthy op bed zitten en geef hem zn glas aan. Hij drinkt hem in 1x op en zet hem naast zich neer. "Kun je me vertellen wat er is" vraag ik. Hij kijkt me voorzichtig aan en dan meteen weer weg. "Hey rustig maar maatje. Ik word niet boos" zeg ik. "Ik wil je alleen maar helpen" vervolg ik. "Ik wil niet praten Rob" zegt hij zacht en pakt zn telefoon. "Dat snap ik lieffie, maar als je me verteld wat er is kan ik je helpen en we weten beide dat t fijner is als je er meteen over praat dan dat je alles opkropt" zeg ik. Hij haalt zn schouders op. "Kom eens bij mij zitten en dan word je eerst helemaal rustig" zeg ik. Hij komt op mn schoot zitten. "We doen dit stapje voor stapje samen" zeg ik. Hij knikt en pakt eerst zn teddybeer.

~tijdje later~

Ik zit met een huilende Matthy op schoot. Hij heeft me net alles verteld en is nu gewoon opgelucht. Ik denk echt dat dit hem goed deed. Hij pakt mn glas water aan en drinkt er wat er uit. "Is t weer goed. Ben je helemaal leeg" zeg ik. Hij knikt en legt zich tegen me op. T is ondertussen al half 9 dus als hij dalijk in slaap valt, maakt t niet uit. "Wil je nog even douchen om te ontspannen of slapen" vraag ik. Hij legt zich naast me neer en trekt mij naar beneden. Meteen legt hij zich tussen mn benen als hij zn trui en broek uit heeft. Ik trek ook mn shirt uit en met Matthy zn haar. Na 10 minuten slaapt hij. Na een uurtje val ik pas in slaap.

782 woorden