“Eee kim alcak evi?”
“Biri işte hem sen sadece paraya bakmıycak mıydın?”
O...O kesinlikle bendim...
“Söylersen ölür müsün canım?”
“Bi daha bana canım dersen belimdeki silahı çıkarırım”
Sesler gittikçe yakınlaşıyordu
Sanki şu an tam karşımda oturuyalarmış gibiydi belki öyleydi ama her ihtimale karşı haraket etmedim
“Şu babanda ne kadar hastaysa hiç yerinden kıpırdamıyo be”
“Uyuyo”
“Bizde burda ev konuşuyoz”
“Cidden...Her işi yaptın mı?”
Evet...Yaptı
“Aklına ne geldi yine?”
“İşleri tek yapmadığın”
“Hı! İşleri ne zaman yanlız yaptım-”
Yaşaran gözlerimi sildim
Silah çekme sesi geldi
“Sus”
“Sende hemen silah çekiyon ha”
“Kes sesini! Al git!”
“Sakin ol biraz”
...
“Haklısın...İçer misin?”
“Fark etmez”
“Afiyet olsun”
Su yada bilmiyorum bu şeyi şişeden bardağa doldurdu
“Sen içer misin?”
“Yok hiç havamda değilim”
“Sen içmezsen ben içmem burak”
“Peki”
A-
“Ha-”
“Ne oldu recep bey rahatsız mı oldunuz?”
“Ha-S-Su”
“Yazık çok yazık size”
...
Terleyen ensemi elimle sildim
Ayağa kalktı
“Umarım uyumuşumdur”
...
Bu ses
Bu ses burağındı
Dışarda ne olduğunu bilmiyorum ama nedensizce güvende hissetim (yanı başımda ölü olmasına rağmen)
Belki ölüyü umursamadığımdan yada öldüğü için haz duyduğumda da olabilir
Uyuycam
Sonunda uyucam! Sanki hiç uyumamış gibi
...
“Senide öldürücem iyi uykular sana”
Artık kalkamazdım çünkü sanki ruhun göğe çekiliyormuş gibi hissediyorum
Belki ölüyorumdur ki sorun değil(Cehenneme hariç)
...
Beyazlık...Tavan...Tavana bakıyorum
Dikeldim
Yanımda bir bardak su vardı
Birde not
“Aşağı bayır var ordan in küçük bi ev var oraya git saat 09:07‘ye kadar burda kalabilirsin yanlızca”
S-Saat kaç?
Telefonumu açtım
02:02
Ne?
Kağıdı elime aldım neden bilmiyorum arkasını çevirdim
“Saat konusunda sana yalan söyledim kudur enayi :D”
Ah...Kalem var mı?...SÜLALESİNE SÖVÜM
Masada kalem olsaydı keşke...
Neyse yapıcak bir şey yok
Suyu içmedim...Susadım ama içmek istemiyorum pek güvenemedim yani içinden zehir çıksa şaşırmam
Burda niye daha fazla duruyorum ki?
Ayağa kalktım çantamı koluma taktım
Telefonu elime aldım ve kapıya kadar geldim ayakkabılarımı giydim
Evin kapısını kapadım
Dua edeyim de kimse beni tanımasın
Kapıyı kapadım
Gökyüzüne baktım geceydi
Sokak ışıklarının ışığı vardı en azından böylece ıssız mahelle o kadar ıssız değildi
Gidiyorum...Gidicem
