Köyün girişine geldik
Bu sefer durdum
Kilitlendim
Yürüyemiyom
Yürürüm yani yürümem lazım
OF AYNI BEBEK GİBİYİM
Ah...
Yürümeye devam edebildim sonunda
Artık köyün içine girdik
...
Hiç kimse yok
Hava kararmamış
Saat:Öğleye doğru gibi
...
Normelde oyun oynayan çocuklar olur ama...
Onlar bile artık oyun oynamaya tenezzül bile etmiyolar demek
Pekii
Aslında benim için kimsenin olmaması daha iyidir
Neden oyun oynayan çocuklara bu kadar takıldıysam?
Bazen kendimi anlamak zor
Neyse
"Abi"
"He?"
"Evi görsen tanır mısın abi?"
"Hayır"
Çok ev değiştirdim ve hepsi üst üste oldu şahsen hepsini bünyem almamıştır
"Tamam"
"Ne oldu ki?"
"Sordum...Meraktan"
"Peki"
Büyük ihtimelle ismi lazım değil hatırlıyor
...
Kendi evimi hatırlamıyorum...Jetonum yeni düştü...Ama bir yabancı hatırlıyo d-dimi
O-O zaman evime gidebilirim?
"Sen biliyon mu?"
"He niye?"
"Bende meraktan sordum"
"Abi"
"Ney?"
"İlerdeki boyası kalkmış mavi kapalı kapası küçük duvarları eskimiş...Camlarındaki demir paslanmış evi görüyon mu?"
"Evet...O ev mi?"
Çok eskimiş ayrıca camları kimbilir kaç senedir açıktır
Biri gelipte eve bile bakmamış
"E-Evet"
Adımlarım eve doğru gitti
Ben mi yanlış hatırlıyorum yoksa...Bu ev çok mu değişmiş?
“Abi...”
Anahtar uzatı
Anahtarı kapıya taktım
Kapıyı açtım
Ev...Evde tamda bıraktığım gibi
Ve...Ben yıllardır hayla duygudayım
