Birkaç Gün Sonra
Kapıyı yine çaldım
BAK HER SEFERİNDE HER SEFERİNDE ŞU ANAHATARI EVDEKİLERE GÜVENEREK ALIYORUM YA
TI
Kapıta dokununca zaten açıldı
“Ya bi Allah‘ın kuluda şu kapıyı kapatsın ev payyon gibi hep kapısı açık lan!”
“inanmadığım için burakla üstümeze alınmıyoruz”
Eve girdim
“Bende seni arıycaktım! Hiç ayakabılarını çıkarma yardım et bana”
“Ne yaptın yine?”
Telefon çaldı
“Aradılar hemen!”
NE OLDU AMINA-
Telefonu açtım
“Alo?”
“Alo”
Oldukça kalın bir erkek sesi duydum
“Efendim?”
“Karakola bekleniyosunuz”
NE
NE ZAMAN
NASIL
NİYE
NE İÇİN
NEDEN
KİM
NABER?
Telefonu kapadı
“Yine ne yaptın!”
“Ben değil”
“Güldürme beni! Sanki evde senden başka o tür işleri yapan var?
Sanki Hamza‘yı çağrıyolar sendeki rahatlıkta...Sanki alışık değilsin”
“yani açıklama yapmana gerek kalmadı”
“Ne?”
“Tı...Arabada anlatırım”
Hangi cümlede haklıyım ki?
Arabaya bindik
Öne oturdum
“Hamza‘yla ilgili ama değil gibide”
“Ne oldu!”
“Ya sakin ol!
Hazo‘nun arkadaşları hırsızlık mı ne yapmış-
“Hamza‘da mı yapmış!”
“Lafımı bölme! Hazo sence hırsızlık yapar mı?!
Asiye hariç hiç bi karıyla göz göze gelemiyen bir adamdan bahsediyorum”
“Neyse 18 (on sekiz) yaşından küçük olduğu için senin bi gitmen lazım sadece gidiceksin”
“Olur”
Bende bi şey oldu sandım
Oy...
...
Karakola gittik
“Ne oldu?”
“İlk defa karakola geldim”
“Ciddi misin?”
“Evet...En azından ben öyle hatırlıyorum”
Çok mu “ilk kez” görmüş gibi baktım acaba?
“Gel”
Odaya girdik
Normel bir odaydı bi polis oturuyodu karşısında Hazo vardı
Ahşap bir masa vardı üstüne belgeler dosyalar ve bilgisayar vardı
“Geldik”
“Kimliğinizin verin”
Telefon kılıfının arkasından çıkardım
