Ama süre doldu ve ne cevap olursa olsun sınav kağdını vermem lazım çünkü sınavdayım
Ayağa kalktım
“Hadi”
Ayağa kalktı
Tren durdu
İçimde ne heyecan nede hüzün vardı ikisinin arasında gibi
Annemi götürüyorum ama...Ya bir şey olursa?
...
Anneme hiç güvenmiyorum ama...
Neyse
Trene bindim
14 (on dört)?
“kaç numara?”
“14 (on dört)”
“sonlara bakalım”
“Tamam”
Trenin sonlarına gittik
Koltuğu buldum
“Anne”
“tamam geliyom”
Oturdum
Cama yaslandım
Annem yanıma oturdu
Biraz hızlı mı nefes alıyolardu?
“Ne oldu?”
“ben ilk defa trene biniyom da...”
Tebessüm ettim
“Ve korkuyo musun?”
“yo”
Kesinlikle korkuyor
Elini tutum
...
Tüylerim diken diken oldu midem bulandı
Elimi geri çektim
Neden böyle oldu bilmiyorum? Eli ne soğuktu ne sıcaktı sanki...Bir ölünün elini tutuyomuş gibi
Ama bununla ilgisi olduğunu sanmıyorum
Başka bir şey var...Evet annemle konuşabilirim ama...Ne bilim mide bulandırcı? Gibi
Neden annemden iğreniyorum?
...
Ben az önce annemden iğrendim
...
Ben az önce ailemden tek kalan kişiden iğrendim...O da benden iğreniyor mudur?
“Sağ ol oğlum”
T-Tebessüm etti?
Gülüşü çok güzel tıpkı...Köyde olduğum zamanlardaki gibi
Tıpkı kardeşim doğmadan önce akşam yemeklerinde tabağı kaldırdıktan sonra bana teşekkür edişi gibi...Öyle saf öyle temiz
Gözlerim doldu yine
Telefonum-
Telefonu cebimden çıkardım
Arayan Asiye‘di
Telefonu açtım
“He?”
“Ay sonunda açtın!“
“Geliyo musun?”
“Hıhı...Yanımda annemde var”
Duraksadı
“Nasıl?”
“Boşver var işte”
“Peki...Hangimizim ailesi normel ki?”
“Neyse ben seni otogarda bekliycem!”
“Ah! Gerek yok ki!”
“Var var”
“Yok!”
“Var!”
“Yo-”
“YERİM SENİ VAR VAR!”
“Yok ki-”
“VAR!!”
KULAĞIM...
O KADAR KUVVETLİ BAĞIRDI Kİ KULAĞIM ÇINLADI
“Oha...Öhöm...Sesim kısıldı”
“Benimde kulak zarım patladı”
“Hıhı...Neyse yani gelebilir miyim?”
“Hayır diycem ama bağırma”
“Hayır dersen bağrırım”
“İyi gel”
“Yaa gelirim tabi istemem yeterli BAYYY”
Telefonu kapadı
“çok mu sinirli?”
“Hayır çok heyecanlı”
Beni gördü diye...
Tebessüm ettim
“Hemde beni gördü diye anne...”
“aşk insanın gözünü kör ediyormuş bana bile söylediğine göre”
NE
“AN- Anne ne alaka arkadaşım sadece beni hatırlamasına sevindim malum ben yanlız yaşıyorum”
“nası? sevgilin değil mi?”
NE
N-NE ALAKA-
NE NE NEE
Ama...Sevgilk olsaydık...Hoş olu-
HAYIR
BÖYLE ŞEYLER DÜŞÜNME
HAYIR HAYIR
ÖHÖM
NEYSE
“Değil ben aşık olucam kadını bekliyorum”
“daha çok beklersin...gerçi bulmuşun ama körsün”
“Belki beynine söz geçerebilirsin ama kalbine geçiremesin”
“haklısın...yinede evlenmeni isterdim yada çocugunun olmasını...evli olduğunu düşündüm”
Elimi kaldırdım
“Evli olsam yüzük takardım anne”
Elimi indirdim
Evli olup olmama bu kadar takıldıysa sadece elime baksaydı?
“evlenmeden sevgili olunmaz mı yani?”
“Olmaz anne...Daha sonra Allah korusun benim gibi olur”
“senin neyin var ki?”
...
Neyim yok ki?
...
Keşke sağlıklı olsaydım...Yada...Şahsen daha normel bir hayat isterdim
Neyim var ki?
...
Yinede tebessüm ettim
Çünkü istediğimi şeyleri birine söylesem gülerdi...
“Bi şey yok anne?”
Telefonum çaldı
Burak arıyomuş
Açmasam mıı?
Neyse açim o kadar aramış acaba bu sefer ne şey yedi?
“Param yo-”
“MÜSLÜMAN OLDUM”
“NE! NASI SEN?”
“Paran mı bitti?”
“Hayır”
Oha
Demek artık paraya tapmıyor...Vay bee
“Ne oldu?”
“Aldatıldım”
“Sen mi? Hangi kız arkadaşın”
“Komik değil”
...
Özür dilemek isterdim
“Kim?”
“Boşver onu...Hatta şu an çok boş konuşuyoruz”
Telefonu kapadı
...
İlk defa sesi garip geldi
Belki...İlk defa üzülmüştür?
Neyse...
Cama kafamı dayadım
Uykum var...Aslında uyusam şöyle..
Gözümü kapadım
...
..
.
