~Gerçekleri Görmek Zorunda Kalan Biri İçin Bir Bilet~

4 2 0
                                    

“İyi misin?”

Kalbime yine ağrı girdi ama hafif olduğu için pek sorun etmiyorum şu anlık

Dikeldim karşımda bana su getiren Asiye vardı

“Hıhı”

Suyu aldım içtim

“Kabus mu gördün?”
“Evet öyle bi şey”

“Neyse bil bakalım ben ne yaptım!”

Elimi çeneme koydum

Sırtımda soğukluk hissetim demek terlemişim...Iy

“Ne?”
“Tahmin et”

...

...

Hiç bir şey tahmin edemedim

“Bulamadım”

“Peki söylüyorum ama...”
“Ne?”
“Kızma tamam mı?”
“Kızmam”

Yani İnşallah

“Ben bi şey yaptımm”
“Ne?”

“Bir yere gidiyorsun!”

BEN Mİ NEREYE GİDEBİLİRİM Kİ?! NEDEN GİDİYİM K?! NASI GİDİYİM Kİ?!

“NEREYE?!”
“S-Sakin!”

O kadar bağırdım mı?

“Neyse daha merak ettirmeyim seni...Köyüne bilet aldım!“

N-Ne...B-Ben ben gidemem

“Şey...O kadar kötü mü bu haber?“
“Neden bunu yaptın?”

Sesim çok ince çıktı

Ben korkmuyorum sadece...Sadece ne? Düpe düz korkuyorum! Neyden korkuyorum ki? recep artık yok! Neyden korkuyorum ki?!

“Köyünü gör diye...Zaten köyünü ve mezarlığı ziyaret etmek için buraya gelmedin mi? İşlerim yavaş yavaş yoluna giriyor merak etme!...Yani...Git işte!”
“...”
“Git!”

Gitmek istemiyorum! Burda kalmak...Burdada durmak istemiyorum kimsenin beni tanıyamıyacağı uzak yerlere gitmek istiyorum daha fazla tanıdığım birileri ile yaşamak istemiyorum

“Ne zaman?”

Sesim her zaman ki gibiydi ama baya sertti

“Şey...Cuma gününe yani 3 (gün) sonraya”

Çok az kalmış üç gün dediğin göz açıp kapayınca biter ki?

“Özür dile-”
“Sorun değil giderim”

...

Yani yapıcak bir şey yok...Giderim g9rürüm geri gelirim

“Benim işlerde yavaş yavaş düzeliyor“
“İyi bu kadar çabuk toparlaman şaşırtıcı“

Tebesüm etti

“Ben her zaman batarım ama çıkarımda daha sonra yine batarım...Eh yine çıkarım”
“İyi“

Şaçımı dağıttı

“Saat kaç biliyon mu?”
“Yoo”
“Gece üç”
“O zaman uyuyim?”
“Peki”

“Sen nerde uyuyon?”
“Uyku tutmadı beni”
“Uyumuycam”

Oturdum

“Gel yanıma otur”
“Yanıma otur”

Yanıma oturdu

Bağdaş kurdu kafasını omzuma koydu

“Gerçekten gitmek istiyor musun?”
“Bilmem”
“Kalbin çok hızlı atıyo istersen gitme!”
“Sorun değil”

Çok uykum var...

...

...

Neden konuşmuyor ki?

Oda uyuyor çünkü demek hanımefendinin benim yanımda uykusu tutmuş

Kucağıma aldım yatak odasına taşıdım yatağa bıraktım üstüne yorgan çektim

Kendime yorgan aldım

Koltukların birine yorganı koydum...Bence artık bende uyuyabilirin

Acaba tekrar rüya (kabus) görür müyüm? Bunu merak ettiğimden he bide UYKUM VAR

Kalbim...Ne yapabilirim ki? Buna alışmalıyım

Kalbimin acı çekeyomuş gibi sıkışmalarına alışmalıyımki ölmeyeyim

Hayır...Ölmemeliyim...Arkamda kimseyi bırakmam ama...Daha yapıcak çok şeyim var!

Allah‘ım...Ben sana her zaman inanıcam ve inandımda Sen‘de bana inan lütfen

Buğday TarlasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin