“Ben gittikten sonra ne yaptın?”
“Şeyy...Hiç bi şey...Aslında baya üzüldüm...Çünkü sen ordaki ilk arkadaşımdın...”
“İnan bana kimse seni unutamadı”
“Cidden mi?“
“Evet“
Durdum
Ben...Hemen unuttum o okulu
Güzledi...
Okuldan kaçtığım...Parka gidip halısahaya gittiğim zamanlar
...
Yürümeye devam ettim
“Ne oldu?”
“Eski zamanları düşündümde...Garip ama güzeldi”
“Evet...Hepimimiz küçücüktük ve hayatı yeni yeni öğreniyorduk”
Garip derecede güzel tıpkı içimdeki duygu gibi...
Yada Aydan‘nın doğru kişi olduğunu düşündüğümde olduğu gibi
Yerde oturan biri bileklik satıyordu
...
Beyaz inciden yapılmış
Çok güzeldi...
Belki
...
Aydan‘a doğru kişi olduğunu söylediğimde verebilirim
Durdum
“Oo-”
“Abla çaktırmam lazım”
Elini bıraktığımı hayla anlamadı
Kadın çok esmerdi başı çicekli bir eşarp ile kapalıydı ama saçların gözümüyodu altında siyah çicekli elbise vardı üstünde leopar desenli üstü vardı bileklerini sıvamıştı
Elimle beyaz incili bilekliği gösterdim
Eliyle 10 (on) yaptı
...
Pahalı
Pahalı! Hemde çok pahalı!
Ama...
Cebimden 10 (on) lira çıkardım
Kadına verdim
Aydan‘nın yanına gittim
Şansa ki çok yavaş yürüyo
Bilekliği cebime koydum
Acaba hızlı hızlı nereye götürüyo beni?
“Nereye?”
“Bilmem!”
“Yaşlıyım ben!”
“Hehehe kablumba senii!”
Hızlıca yürümeye başladık
İkimizde tatlı tatlı sırıtıyorduk
...
Belki dahada yakınlaşabilirim?
...
Ellerinle belinden tutum
Çok hafif
Sanki...Ne bilim
Küçüken bulutlara dokunmayı isterdim ya...Sanki içimde öyle bi his varmış gibi
Çok güzelmiş
Belki havaya kaldırabilirim
Ne yaptığımı bilmiyorum...Düşenebimiyorum
Bir anda Aydan‘ı havaya kaldırdım
Dönmeye başladık
Sanki
...
Sanki küçük bizler gibi davranıyoduk
Üstümüzde okul forması olan...Boyumuzun küçük olduğu...İnaçı olduğum...Gözlerim parladığı yıllar gibiydi
Ama yanından geçtiğimiz kalonlar sanki zaman makinesiydi bu yüzden tekrar bu güne geldik
“Baya güçlüsün he!”
“Yok sen zayıfsın ya o yüzden”
İkimizde gülüştü
Elimi tutu
“Hayla gideceğimiz yere varmadık mı?”
“Sannki bir şey söylemek istiyosun gibi?”
“Galiba”
Elimi beyaz bilekliğin olduğu cebime attım
“Evet!”
