Bilmiyorum
Sadece kafamı kaldırıp eve bakabiliyordum
Gözlerim dolmadı bile
Üzülmedim bile
“Kapıyı çalmak ister misin abi?”
Eve bakarak
“Hareket edemiyom ki”
“Ne demek “Hareket edemiyorum“?”
Kapıya doğru yöneldim
Haraketlerime nazaran ne heyecan nede üzüntü duygularını hissediyorum
Neden?
Ben...Kapıyı çalmak istiyorum ama hiç bir duygu hissetmediğim için ne yapacağımı bilmiyorum?
Kalple yaşamanın zararları işte...Kalpin durunca beynimde duruyo hep!
...
Kapıyı ç-çalmak istiyorum!
Ama...
KAPIYI ÇALDIM
LAN
B-BEN Mİ ÇALDIM
Biraz geriye gittim
K-Kapı açılıcak mı?
Biraz daha geriye gittim
K-Kapı açıldı
...
KALBİM O KADAR HIZLI ATTIYO Kİ SESİ DUYUYOM
“ne oldu?”
Önümse kısa kahverengi şaçlı kahverengi gözlü göz altları mos mor yüzü pürüzlü üstünde dekolteli kısa kollu giyen hafif balık etli bi kadın vardı
“C-Cemil‘ye gördünüz mü?”
ACABA TANIYOMUDUR
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM
Kadın boş boş yüzüme baktı
İç çekti
“neyin oluyo?”
“A-A-An-Annem”
KONUŞAMADIM
AĞLIYCAM
“ne?“
Neden bu kadar şaşırdı ki?
“T-Tanımıyon mu?!”
“...”
“N-Nereye g-g-gittiğini söylersen b-bu-b-b-b-bulabilirim!”
KONUŞMIYORUM
“Pardon konuşamıyorum...Uzun zamandır görmedim”
“Görürsen ne yapardın?”
“Ne?”
“A-Abi”
Arkamı döndüm
“He?”
İsmi lazım değil önümdeki kadına bak baka konuşuyordu
Neden bu kadar şaşırdılar ki?
Anlamadım
“Ne?”
“belki...”
Kadına döndüm
“belki annene söylemek istediklerine bana söyleyebilirsin”
“İletebilir misiniz?”
“Ama...Annemle konuşmam daha iyi olur...Yanlış anlamayın ama...Özel baya”
Gözleri nedense dol-
Dur bi dakika
Yoksa...
Ne-NE ALAKA
BENİM ANNEM BÖYLE DEĞİLDİ Kİ?
HAYIR YA KADIN BENİM ANNEM OLMAZ
HAYIR YA
“Annemi tanıyosunuz...Çünkü...O”
HAYIR HAYIR
BİLMİYORUM
AMA...
Gözlerim doldu
Ben annemi bile tanımıyorum...Ne kadar değişmiş
Kapıyı kapadı
Yanıma geldi
“Anne...Ne-”
“sus bi”
Ben...
Sustum
“niye geldin?”
“Seni m-merak ettim yıllarca...Seni öldü sanmıştım!”
“ANNE...ANNE NİYE GİTTİ-”
Tokat at-attı
...
“sence?! senin gibi oğlum olduğu için olabilir mi acaba?! ben senden kaçıyorum sen bana geliyosun? bide diyo (sesini incelterek) “anne niye gittin” sanene?! sana mı hesap soracaz...o...nun çocuğu!”
...
“A-Abi gidelim istiyosan”
“recepin oğlu kadar olamadın sen...recep bile olamadın...yazık keşke hiç oğlum olmasaydın”
...
Kolumda kol hissetim
“Abi...Tamam abla biz gidiyoruz”
Arkamı anneme döndüm
“Abi-”
“Sus”
İsmi lazım değile yürümeye başladık
Son kez annem denen şahısa baktım
O...O çoktan bana arkasına dönmüş eve gidiyordu
Acaba babam gibi hangi çocuğa bana göstermeye üşendiği sevgiyi gösteriyordu?
