အပိုင်း ၁၉၇
"ထပါကလေး မင်းက စာလေ့လာနေတာကိုတောင် ထွက်လာခဲ့ပြီး နန်းတော်ကို ရောက်လာရတယ်၊ တို့တွေအားလုံးက ဒီအတွက်ကြွေးတင်သွားပြီ"
မယ်တော်ကြီးက အပြုံးနှင့်ပြောသည်။
"ကိစ္စမရှိပါဘူး၊ ဒါက ကျွန်မလုပ်သင့်တာပါ၊ ကျွန်မအနေနဲ့ အမြဲတစေ ပြန်ပေးဆပ်ဖို့ ပြင်ဆင်ထားတာပါ"
ယဲ့ကျန်းက တည်ငြိမ်စွာဖြေလိုက်သည်။ မင်းသားငယ်၏အခြေအနေဟာ သူမ၏နှလုံးသားအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိသည်။ ပြောရန်ပင်မလိုလောက်အောင် ကူကယ်ရာမဲ့စွာ မိခင်တစ်ယောက်ဆိုလျှင် ပို၍ ဆိုးလောက်သည်။
"မယ်တော်ကြီး မယ်တော်ကြီးအနေနဲ့ မယ်တော်ကြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်မှု လိုအပ်ပါသေးတယ်၊ အရှင့်သားက အဆင်ပြေသွားမှာပါ"
မော့ရုန်ရီ၏အကြောင်းကို ထည့်ပြောလိုက်သောအခါ မယ်တော်ကြီးက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြန်သည်။
"အိုက်ကျားက မင်းသားငယ်ရဲ့ဖျားနာမှု သိပ်မကြာခင်မှာ ပျောက်ကင်းသွားမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"
"မယ်တော်ကြီး ဒီအရာရှိရဲ့သမီးက ခေါင်းမာစွာနဲ့အကြံတစ်ခုလောက် ပြုလို့ရမလား"
မယ်တော်ကြီး၏အမူအရာကိုမြင်ပြီးနောက်တွင် ယဲ့ကျန်း၏ယခင်အတွေးများဟာ ဖြေရှင်းချက်ရလာသည်။ သူမက သည်တစ်ကြိမ်တွင် နန်းတော်ထဲတွင် ရက်အနည်းငယ်နေပြီး မော့ရုန်ရီကို ကုသပေးရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သည်နည်းအားဖြင့် သူမ၏လင်းချွမ်ကို အသုံးပြုချိန်ရလာပေလိမ့်မည်။ ဖြစ်နိုင်သည်မှာ သူမက သူ၏ဖျားနာမှုကို သက်သေပြရန် အခွင့်ကောင်းရလာလောက်လေသည်။ သူမက သေချာမသိသော်လည်း အနည်းဆုံးစမ်းသပ်ကြည့်သင့်သည်။
မယ်တော်ကြီးက သူမကို ကြည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။
"မင်း လွတ်လပ်စွာပြောနိုင်ပါတယ်"
"မယ်တော်ကြီး ကျွန်မအနေနဲ့ နှစ်ရက်လောက် နန်းတော်ထဲမှာဆက်နေပြီး မင်းသားငယ်ကို ဂရုစိုက်ပေးချင်ပါတယ်"
ယဲ့ကျန်းက အသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောသည်။ မယ်တော်ကြီး၏ကြင်နာမှုကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ရန်မဆိုထားဘိ ယဲ့မိသားစုကိုယ်စား မင်းသားငယ်အပေါ် လျော်ကြေးပေးလိုလေသည်။ ထို့အပြင် ထိုနေ့က အကယ်ဒမီတွင် မင်းသားငယ်က သူမကို ထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် မော့ရုန်ရီက သည်လိုအခြေအနေတွင် ရှိနေခြင်းကို သည်အတိုင်း စောင့်ကြည့်မနေနိုင်ချေ။
