အပိုင်း ၁၀

988 22 0
                                    

မနက်ရောက်တော့မင်းဆက်သူ့Daddyကိုမျက်လုံးချင်းမဆုံရဲပေ။သံလွင်သတိထားမိသလောက်ဆိုသူနိုးထဲကသူ့ကိုရှောင်နေတာဖြစ်သည်။

"သားငယ်"

"ဗျာ Daddy"

"နေကောင်းရဲ့လား"
ဆိုကာနှဖူးလေးကိုလက်လေးနဲ့စမ်းရင်းမေးတော့မင်းဆက်အနောက်ကိုအမြန်ပဲဆုတ်ကာရှောင်လိုက်သည်။

"ကောင်းပါတယ်Daddy ဟိုလေဒီမှာထိုင်ပေးပါ့လား"
ဆိုကာကုတင်ပေါ်ကိုထိုင်ခိုင်းလေသည်။

"ဘာလို့လဲ"

"ထိုင်ပေးပါ သားလုပ်စရာလေးရှိလို့"

သံလွင်လဲမင်းဆက်ပြောတာနဲ့ထိုင်ပေးလိုက်သည်။သံလွင်လဲထိုင်ရောမင်းဆက်ကကြမ်း‌ပြင်ပေါ်မှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာကန်တော့ပါလေတော့သည်။

"သား ဘာလို့လဲ ဘာလို့ကန်တော့တာလဲ"

"ဟို သားညက... ဘာမှဟုတ်ဘူးDaddy အိပ်ရင်းနဲ့ကန်မိတာတို့ဘာတို့ရှိမှာစိုးလို့"

"သားကအဲ့လိုကလေးမဟုတ်ပါဘူး အိပ်တာငြိမ်ပါတယ် နေပါဦး အဲ့လိုဆိုလဲဘာလို့ဒီနေ့မှကန်တော့တာလဲ"

"ဒီနေ့မှသတိရလို့ ခွင့်လွှတ်တယ်မလား"

"Daddyက သားDaddyကိုဓားနဲ့ထိုးသွားတောင်စိတ်မဆိုးဘူး အမြဲတမ်းခွင့်လွှတ်ပြီးသား"

"ဓားနဲ့တော့မထိုးပါဘူးDaddyရ"

'နှုတ်ခမ်းနဲ့ပဲထိုးလိုက်မိတာပါ'
မင်းဆက်စိတ်ထဲမှာတွေးနေရင်းသူ့ကိုယ်သူသဘောကျကာရယ်လိုက်မိသည်။

"ဒီနေ့ဦးကျော်ခန့်နဲ့ဦးခွန်းစစ်ကသားကိုလိုက်ပြီးကာကွယ်ပေးလိမ့်မယ် ကြားလားသားငယ်"

"ဟုတ်"

"လာ သွားရအောင်"

သံလွင်တို့၄ယောက်ကျောင်းကိုမောင်းလာခဲ့သည်။ကျောင်းရောက်တော့သံလွင်တစ်ယောက်ပဲပြန်လာကာကျော်ခန့်ရယ်ခွန်းစစ်ရယ်မင်းဆက်ရယ်ကတော့ကျောင်းမှာကျန်နေခဲ့သည်။ကျော်ခန့်နဲ့ခွန်းစစ်ကအသင့်နေရာယူလိုက်ကြပြီးမင်းဆက်ကတော့မှူးယံကိုတွေ့တာနဲ့ကျောင်းခန်းထဲဝင်သွားသည်။

My son become my husbandWhere stories live. Discover now