အပိုင်း ၂၁

743 14 0
                                    

သုံး လေးရက်လောက်ကြာပြီးတော့သံလွင်ဆေးရုံဆင်းလာရသည်။ဆရာဝန်ကခြေထောက်ကိုတော့သိပ်အားမပြုခိုင်းသေးတာမို့wheel chairနဲ့သာဆေးရုံကဆင်းလာရသည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့မင်းဆက်ကကားပေါ်ကအရင်ဆင်းကာသံလွင့်ကိုပွေ့ချီလိုက်သည်။

"အာ ကလေးကလဲ ဒီတိုင်းတွဲထူရင်ရပါပြီကွ Daddyခန္ဓာကိုယ်ကြီးကလေးနေမှာကို"

"အယ် ဘယ်သူပြောလဲလေးတယ်လို့ ပေါ့ပေါ့လေးရယ် Daddyကိုချီပြီးပြေးလို့ပါရသေးတယ်သိလား"

"ပြေးတော့မပြေးလိုက်ပါနဲ့ဗျာ လဲနေပါ့မယ် Daddyခန္ဓာကိုယ်ကအကြီးကြီးကိုမလေးဘူးပေါ့"

"အင်း တကယ်မလေးပါဘူးဆို ခန္ဓာကိုယ်လဲကြီးတယ်လို့ဘယ်သူပြောလဲ သေးသေးလေး သားထက်လဲDaddyကအရပ်နိမ့်တယ် လက်လေးကလဲအကြောတွေသာထနေတာသားနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင်သေးသေးသွယ်သွယ်လေး ရင်အုပ်တွေဆိုလဲသားနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင်သေးသေးလေးဖြစ်သွားရော အဲ့တာကိုဘယ်နားကကြီးတယ်လို့ထင်နေသေးတာလဲ"

"အဟား ဟုတ်ပါပြီဗျာ အောက်ချတော့ချီရတာညောင်းနေလိမ့်မယ် Daddyလဲမနေတတ်တော့ဘူး"

"ဟုတ်"

မင်းဆက် သံလွင့်ကိုယ်လေးကိုမွေ့ယာပေါ်အသာလေးချပေးလိုက်သည်။

"Daddyသက်သောင့်သက်သာလေးလှဲနေလေ လိုတာရှိရင်သားကိုပြောသားယူလာပေးမယ်"

"အင်း Daddyအခုလိုကြီးမလှဲချင်ဘူး အောက်ပြန်ခေါ်သွားပေးပါလား ဒီထဲမှာနေရတာပျင်းစရာကြီး"

"ဟုတ် ဒါဆိုလာ"

ထပ်မံကာသံလွင့်ကိုယ်လေးကိုပွေ့ချီလိုက်သည်မှာငှက်မွေးလေးတစ်မွှေးကောက်ကိုင်လိုက်သလိုစွေ့ခနဲပင်.....
အောက်ကိုခေါ်သွားလိုက်ကာသံလွင်ပြောတဲ့နေရာမှာထားပေးလိုက်သည်။

"Daddyခနလေးနော် ဖုန်းလာနေလို့"

"အင်း"

မင်းဆက်လဲမမဆီကဖုန်းလာတာနဲ့ကိုင်လိုက်သည်။

"ဟယ်လိုမမ"

"မောင်လေး ***ကိုလာခဲ့"

"ဟုတ်မမ"

"Daddy မမခေါ်လို့အပြင်လေးခနသွားလိုက်ဦးမယ်"

"ဪ အေးအေး ကိစ္စရှိလို့လား"

My son become my husbandWhere stories live. Discover now