အပိုင်း ၂၃

25 1 0
                                    

"မႉးယံ! မႉးယံ! မင္းမလား"

"ေအး ဟုတ္တယ္မင္းဆက္"

"ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲေက်ာင္းကို"

"ကိစၥရွိလို႔ မင္းကိုေျပာစရာရွိလို႔"

"ခနေလး"

ခနေလးဆိုကာမႉးယံကိုယ္ေလးကိုမင္းဆက္ဖက္လိုက္ေတာ့မႉးယံကအလိုက္တသိျပန္ဖက္လာသည္။

"တကယ္ဟုတ္ေနတာပဲ မင္းဘယ္လိုကေနဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ မင္းကေသသြားၿပီေလ"

"ဟုတ္တယ္ ဒါမဲ့ငါမင္းဆီျပန္လာမွာ"

"ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ဘယ္လိုလာမွာလဲ"

"အဲ့တာေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ေပါ့ကြာ ငါမင္းေရွ႕ေရာက္ခါမွမင္းငါ့ကိုမမွတ္မိရင္ဆြဲထိုးမွာေနာ္"

"မင္းကလဲ မမွတ္မိစရာလား"

"ေအး ငါအဲ့တာလာေျပာတာ သြားေတာ့မယ္"

"သြားေတာ့မလို႔လား ေတြ႕တာတစ္မိနစ္ေတာင္မၾကာေသးဘူးကို"

"ဟုတ္တယ္မင္းဆက္ ငါသြားရေတာ့မွာ"

"ေနပါဦး မသြားပါနဲ႕ဦးမႉးယံရဲ႕ အခုမင္းဘယ္မွာေနေနတာလဲ"

"ငါအေဖနဲ႕အေမနဲ႕အတူတူေနေနတာကြ ေပ်ာ္စရာႀကီးသိလား"

"ေအးပါ မင္းေပ်ာ္ရင္ငါေက်နပ္ပါၿပီ"

"အခုေတာ့ငါသြားေတာ့မယ္ ေဖေဖနဲ႕ေမေမကိုခနေလးတင္လို႔ေျပာလာတာ"

"ေနပါဦးကြ ငါလိုက္ေျပာေပးမယ္ေလ ငါနဲ႕ေနပါဦး မေတြ႕တာၾကာေတာ့ခနေလးျဖစ္ျဖစ္ေတြ႕ရေအာင္လို႔ပါ"

"အာ မရဘူးကြ မင္းေတြ႕ခ်င္ရင္ခါတိုင္းလိုလာခဲ့ေလကြာ ငါေစာင့္ေနမယ္ သြားၿပီေနာ္ တာ့တာငါ့ေကာင္"

"မႉးယံ! ေန....ေနပါဦး မႉးယံ!! မသြားပါနဲ႕ဦး မႉးယံ!!"

"ကေလး"

"မသြားပါနဲ႕ဦးမႉးယံ!! ခနေနပါဦး"

"ကေလး ကေလး သတိထားစမ္း! မင္းဆက္!"

အိပ္ရင္းနဲ႕ေယာင္ေနတဲ့ကေလးငယ္ကိုသံလြင္ပါးေလးကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ပုတ္ကာႏွိုးလိုက္သည္။

"Daddy"

"အင္း ကေလးအိပ္မက္ဆိုးေတြမက္လို႔လား"

My son become my husbandWhere stories live. Discover now