Kahve Kokusu (B×B Texting)

41.Bölüm

"Sana tutulunca silindi hafızam, hatırlasa ya bi an.Tanırdım öyle ya,sana dokununca,vurunca yansıman sıfırladın şu an."

Telefonun şarj kablosunu fişten çekerek diğer yanıma döndüm."Tutuştuk öyle ya o ateşi yakınca."Parmağımı kameraya doğrulttum."Sana hastayım anlasanaa,şaka yapmadım anlasanaa.Bana sabıka bağlasanaa.Bi de sormadan harcasanaa!"

Güldü."Ya,ben anlamıyorum sen bu şarkıları nereden buluyorsun?"

"Bulurum ben." dedim esneyerek.

"Saçmalama!Sarp sakın uyumuyorsun,yemek yiyeceğiz dedik o kadar!"

"Sen gelene kadar ben uyanırım ki!"

Giydiğin siyah gömleyin olayım oğlum şu yakışıklılığa bak,kurban olduğum ya dedim içimden,maşallahtı yani.
Sabahtan beri çalışıyordu ve ben görüntülü arayınca onca işinin arasında benimle ilgileniyordu.

"Geçen sefer gördük uyanmayı!"

Tam öfleyerek sitem edecektim ki işaret parmağını dudaklarına götürerek sessiz olmamı söyledi.Kaşlarımı çatarak ne olduğunu anlamaya çalışıyordum ki telefonun ekranına vurarak düşürdü.

Kapı kırılırcasına açıldı."Ben anlamıyorum bu çocuk kiminle konuşuyor?!"dedi abim."Ne oluyor lan?!"

"Ne olacak,bizimki yine bir haltlar karıştırıyor!Aysel geldi dedi ki 'Geçmiş olsun Eren Bey.Gerçekten kötü görünüyordu kardeşiniz,önemli bir şey yok ya?'Kim bilir yine ne boklar yedi de saklıyor!Ayrı eve çıkaranda kabahat zaten.Sabahta anneme diyor ki mükemmelim,aynen öylesin."

Lan!

LAN AYSEL!

BİTİRDİN KIZIM BENİ!

"Abartma istersen,bir sakin ol.Okuyor çocuk birileriyle konuşması çok normal.Ayrıca geldiği gün buradaydım ben hiçbir şeyi yoktu,kolunu çarpmış sadece acilde de bandajlamışlar bu kadar.Aysel abartmış,hem sen bilmiyor musun Aysel'i?Çocuk,Münevver teyze korkmasın diye bir şey söylememiş üstelik."Yürü be!Yürü be aslanım!

"He,öyle mi diyorsun?"

Evet.

"Evet."

"Bir ara konuşurum ben onunla,çıkar ortaya ne boklar yediği."

Paşama bak ya!

Sanki kendi sütten çıkmış ak kaşık!

Sinirlendim,ben sinirlenince her normal insan gibi bağırmak isterdim ama tabiki bağırmadım.Eren malına enselenmek isteyeceğim son şey olurdu.

Şşşşşt çağırma kötüyü!!!

"Çıkıyorum ben."dedi Sezginciğim,sesine kurban olduğum."Nereye?"

Bana.

"İşlerim var,sen takıl burada."

"Bu aralar ne çok işin var."

"Öyle.Kurcalama."

Korkarım ama galiba ben bu adama çok aşığım,baya.

Telefon havalandığında kısa bir an etrafı görsem de Sezgin'in telefonu cebine atmasıyla aydınlık hızla yerini karanlığa bıraktı.Bir süre sadece hışırtılar duydum sonrasında arabasına binmiş olacak ki bana aydınlığı bahşetti.
Telefonu bir yere sabitlediğinde onu araba kullanırken izleyeceğim için heyecanlıydım.

"Ee,"dedim yorganı burnuma kadar çekerken,kendimi uykuya hazırlıyordum."Ne yiyoruz?"
"Bu sefer süpriz,ben hazırlayacağım."İçimde kelebekler değilde filler tepişiyor gibiydi."Yaa,"dedim eriyerek."Hazırla bakalım."