Gloom Series 6:Beg to be Loved (COMPLETED)

CHAPTER 14

Chapter 14: Her portrait

STRAIGHT one week na hindi nga pumasok si Xenus sa company nila. Nanatili nga siya sa tabi ko ayon sa ipinangako niya na aalagaan at babantayan na lamang niya ako.

But from time to time ay tumutunog ang ringtone ng cellphone niya at sa tuwing nag-iingay iyon ay napapatingin ako sa side niya. Nang mapapansin niya rin na tumatalim ang tingin ko sa kanya ay bumubuntong-hininga siya.

Kapag wala siyang maririnig na kahit na ano mula sa akin ay siya mismo ang magtatanong if ayos lang daw ba sagutin niya ang tawag. Dahil maingay nga iyon at makulit ang caller niya ay hinahayaan ko na lamang siya.

Not until na nalaman ko importante pala ang mga sasabihin sa kanya ng mga tumatawag. I’m so selfish at that point. So, I told him na puwede siyang mag-work thru his laptop na mabilis naman siyang sumunod at iyon ang kanyang ginawa. So, it was true nga na importante iyon.

Nasa malaking study table lang naman siya at hindi siya pumunta sa library niya dahil nandoon ang kanyang office. Nanatili pa rin siya sa loob ng aming silid, na kung paminsan-minsan ay sinusulyapan niya ako at tinatanong kung hindi ba masakit ang tiyan ko or if okay lang din ba ako.

Pero nang sinabi ko na masakit ang tiyan ko dahil nararamdaman kong sumisipa ang baby namin ay mabilis niyang iniwan ang kanyang ginagawa. Tinabihan niya ako sa kama pero nakatukod lang ang isang siko niya at mararahan na haplos ang ginawa niya sa umbok kong tiyan.

“Jhed?”

“Hmm?” tugon ko habang hindi ko siya tinatapunan nang tingin. Nasa ibabaw ng tiyan ko ang kanyang kaliwang kamay at hawak ko naman iyon.

“What if you have committed a sin... would you still forgive me?” he suddenly asked me. I looked up at his face. I’m confused.

“You told me I did the sin. But why ask if I can still forgive you, Xenus?” nalilitong tanong ko sa kanya. Hindi ba dapat ako ang magtatanong no’n sa kanya?

Just what if nagkaroon nga ako ng kasalanan sa kanya ay makakaya pa ba niya akong patawarin? Hindi ba dapat para talaga iyon sa akin? Hindi siya ang magtatanong no’n. Ako dapat iyon, eh.

“Cause I could be the reason you did something wrong to that person. As if I was your instrument to make bad things happen,” walang emosyon na sabi niya at hinarap ko siya para tingnan ulit ang mukha niya.

“I actually don’t know. I don’t get it, Xenus,” I said and shook my head.

“Will you still choose to be with me despite of the pain I will cause you?” he asked again.

“I just got more confused with you. Please, don’t stress me out,” supladang sabi ko dahil mas lalo lang akong nahirapan na intindihin siya. He let out a deep breath before he buried his face on my neck. Humigpit pa lalo ang pagyakap niya sa akin sa paraan na hindi naman niya ako maiipit.

Napansin ko ang pagiging... negative niya. Iyon ang isa sa mga ugali niya ang nagbago. Parang may bumabagabag sa isip niya. Na natatakot siya sa mangyayari kinabukasan. Kahit wala naman na siyang puwedeng katakutan pa.

“Jhed...”

“What?” I asked him.

“Forgive me.”

“Naweweirduhan na talaga ako sa ’yo, Xenus. Kanina ka pa. Bumalik ka na lang sa ginagawa mo. Hindi na masakit ang tiyan ko,” ani ko. Hindi naman siya gumalaw pa, bagkus ay inayos pa niya ang kumot sa aming katawan.

Tumalikod ako mula sa kanya kaya mas naging komportable ang pagyakap niya. Nanatili lang ang isang kamay niya sa bandang tiyan ko. Nakaunan kasi ako sa kanang braso niya na umabot naman iyon sa balikat ko. Sa mga bisig niya ay nakatulog ako.