PARDON?! - Yarı Texting-

11.bölüm

"Karmaşık duygular..."

Mahperi'den...

Haftasonu su gibi akıp geçmişti, abim, babam, annem ve ben salonda oturmuş ailece izlediğimiz tek dizi olan Şahane Hayatım'ı izliyorduk.

Gerçekten Şebnem queen yine yargı dağıtıyordu, ben heyecanla çekirdeğimi çiftlerken çalan telefonum ile arayana baktım.

"Savaş Eroğlu!" yazısını görünce çekirdeği bırakıp mutfağa ilerledim ve kapıyı kapatıp aramayı yanıtladım.

"Efendim savaş bey?"

Savaş: Bavulun hazır mı?

"Ne için?"

Savaş: Bu hafta şehir dışına çıkıyoruz ve yanımda olman gerekli.

"Anlıyorum ama ben gelemeyeceğim savaş bey."

Savaş: Neden?

"Ailem izin vermiyorlar."

Savaş: Kapıyı açar mısın?

"Ha?"

Savaş: kapıyı aç kapıyı.

"Savaş bey ciddi misiniz?"

Savaş: Zile basıyorum?

"Tamam açtım, tamam."

Aramayı sonlandırıp, evin kapısını açmaya ilerlediğimde annem bana çatık kaşlar ile bakıyordu.

Kapıyı açtığımda Savaş bey elinde bir kutu tatlı ile karşımda duruyordu.

Savaş: Al şu tatlıyı, çay varsa yanına koy tabaklara.

Ben şaşkınlık ile yüzüne bakmaya devam ettiğimde tatlıyı elime tutuşturup salona ilerlemişti.

Hızla kendimi toparladım ve tatlıyı mutfağa bırakıp salona geçtim.

"Hoşgeldiniz Savaş bey."

Savaş: Hoşbuldum Mahperi.

Babam ve abim dik dik Savaş bey'e bakarken annem ne oluyor dercesine yüzüme bakıyordu...

Orhan: İyi akşamlar, savaş bey keşke haber verseydiniz geleceğinizi.

Savaş: Acil bir konu olduğu için böyle geldim, haklısınız haber vermem gerekiyor ama çok acil dediğim gibi.

Yiğit: Ne aciliyetiymiş bu?

Savaş: Eroğlu holding olarak, İzmir'de bir şirket açmayı düşünüyoruz ve bu önümüzde ki hafta boyunca İzmir'de olacağız.

Orhan: Eee?

Savaş: Kızınız Mahperi'de benim asistanım olduğu için onun da gelmesini istiyorum.

Yiğit: Olmaz, geleme-...

Babam, abime keskin bir bakış attığında abim sesini kesmiş ve arkasına yaslanmıştı.

Orhan: Mahperi sen gitmek istiyor musun kızım?

"Evet baba, gitsem iyi olur hem yeni bir yer gezmiş olurum hem de stresimi atabilirim."

Orhan: Pekala, izin veriyorum fakat her akşam saat 20.00 da arayacağım görüntülü anlaştık?

"Anlaştık babacım."

Savaş: O saatlerde pek iş yok zaten genellikle sabahları işleri halletmiş olacağız akşamları herkes kendi odasında olacak.

Ayşe: Kızım sen git bavulunu hazırla o hâlde yarın gideceksin.

Başımı onaylarcasına salladım ve odama ilerledim...

🦋

Bavulumu sürükleyerek evden çıktığımda karşımda Savaş bey'i görmeyi beklemiyordum açıkçası.

"Sizin ne işiniz var burada savaş bey?"

Savaş: Asistanımı alamaz mıyım?

Yanıma gelip elimden bavulumu aldığında şaşkınlık ile yüzüne baktım.

Savaş: Sudan çıkmış balık gibi bakacağına geç arabaya hava buz gibi.

"Ge-geçiyorum."

Arabaya bindiğimde ferah bir koku karşılamıştı beni.

Bir süre bekledikten sonra savaş bey'de arabaya bindiğinde yola çıkmıştık.

Savaş: Mahperi, bana şu arka koltuğun üzerinden ceketimi verir misin?

Kemeri çıkartıp arkaya doğru uzandığımda Savaş bey ile göz göze gelmiştim, sıcak nefesi açık olan gerdanıma çarptığında huylanmıştım.

"Ben ceketi alayım en iyisi."

Hızla koltukta duran ceketi aldım ve Savaş bey'e verip konuştum.

"Camı açabilir misiniz?"

Savaş: Neden?

"Çok sıcak olmadı mı? Hem havasız da."

Savaş: Yo gayet iyi ama sen öyle diyorsan...

Cam'ı açtığında derin bir nefes aldım, sıcak yanaklarıma değen esintili rüzgar beni oldukça rahatlatmıştı.

Gözlerimi kapattım ve bu rahat anın keyfini çıkarttım...

Ne kadar süre geçmişti bilmiyorum ancak yumuşacık olan bu yatak çok güzeldi.

Bir dakika?! Yatak?? Hızla gözlerimi araladığımda bilmediğim bir odadaydım.

Sessizce yataktan kalktım ve odayı gezdim hiç kimse yoktu, yatağın olduğu yere geri ilerlediğimde sarı bir not kağıdı ilişti gözüme.

" Uyuduğun için uyandırmak istemedim, uyanınca bulunduğun oda'nın sağında ki odaya gel. "

-

Savaş Eroğlu...

Demek beni odaya taşıdı ha? Peki neden? Not kağıdını masaya bıraktım ve üzerimi değiştirdim.

Ayağıma ise siyah spor ayakkabılarımı giyindim ve odadan çıkıp notta yazdığı gibi sağımda ki odaya ilerledim...