Stajyer bir yönetici asistan olan Mahperi Soykan ile koca şirketin ceo'su olma yolunda ilerleyen Savaş Eroğlu tıklım tıklım olan bir asansör'e aynı anda binmeye çalışması sonucu başlar herşey...
Mahperi acele ile asansörü tuttuğuna sevinirken iri ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mahperi'den...
Sinirden uzun bir süre bacağımı salladığım için bacağım ağrımıştı açılan kapı ile bakışlarımı oraya çevirdim ve Savaş bey olduğunu gördüm.
Savaş: Odama gel şimdi.
Yerimden kalkıp arkasından ilerledim, odaya girince deri koltuğu işaret etmişti geçip oturdum ve diyeceklerini bekledim.
Savaş: Staj sonrasında asistanım olacaksın ve bu asistanlık görevleri şunlar: -Sabah evime gelip kahvaltımı hazır edecek ve beni uyandıracaksın. -Bana günün borsa değerlerini söyleyeceksin -Gün içinde ki planımın üzerinden geçeceksin. -Ben seni ne zaman ararsam Mahperi gel dersem, bu sabaha karşı 5 olsa dahi geleceksin. -Yurt dışı ve şehir dışı seyahatlerde mutlaka yanımda olacaksın. Var mı bir sıkıntı?
"Siz kendinize kişisel hizmetçi tutuyorsunuz bu asistanlık değil Savaş bey."
Savaş: zaten bu staj dönemini deneme süreci olarak değerlendirebilirsin.
"Kusura bakmayın ama ben her istediğiniz saatte arayıp getirtebileceğiniz bir insan değilim başka asistan bulun iyi günler size."
Odadan ayrılmak için kapıyı açmaya çalıştığımda kilitli olduğunu farkettim arkamı döndüğümde savaş bey gülümseyerek bana bakıyordu.
"Savaş bey kapıyı açar mısınız?"
Savaş: Teklifi kabul ediyor musun?
"Hayır etmiyorum, açın şu kapıyı."
Savaş: Pekala bizde burda tüm hafta sonu kalırız.
"YAV AÇ ŞUNU BE ADAM!"
Savaş: I ıh canım istemiyor.
Öfke ile yanına gittim ve iki elimi de tahta masaya sertçe vurup konuştum.
"Ya bu kapıyı açarsın yada polis çağırırım?"
Koltuğunu yaklaştırdı ve kafasını kaldırıp yüzünü yüzüme yakınlaştırdı.
Savaş: Ne diyeceksin polise? Güvenlikli bir şirkette mesaimde patronumun odasındayım mı diyeceksin?
Gözlerimi kapatıp sabır dilercesine derin bir nefes aldığımda savaş bey gülümsemişti.
"Kabul ediyorum, aç şu kapıyı."
Yerinden kalkıp kapıyı açtığında bende arkasından ilerledim ve yoldan çekilip konuştu.
Savaş: Çıkabilirsin Mahperi'cim görüşürüz.
"Birdaha gelirim bende aynen."
Bu sözden sonra hızla odama koştum ve eşyalarımı kapıp odanın çıkış kapısına yöneldim ancak savaş bey kapıda dikilmiş suratıma bakıyordu.
Savaş: Hayırdır?
"Hiiç öyle koşmak istedim bacaklarım filan açılsın diye fena mı?"
Savaş: Pazartesi günü şirkette olmazsan kapıdan kendim gelip alırım.
Başımı onaylarcasına salladığımda kapıdan çekildi ve ben ise hızlı adımlar ile şirketten ayrıldım...
