As Time Goes By (Series Of Scenery #1)

Chapter 30

A/N: I will have no updates for the following days/weeks due to my busy schedule as a student. I hope you understand. See you again soon!

Ps. Feel ko 10 chapters nalang, tapos na 'to HAHAHA. Take care always!

Chapter 30

Picnic ang ginawa namin sa sementeryo. Kumpleto na kami together with tita Gia and her family. The oldies were having their moment, talking about the past, about their memories with Lola and my mom.

Two groups were created. The oldies‘ group and ours.

“I heard, you got yourself a boyfriend. Kailan namin makikilala?” pag open ni Kuya Dustin ng topic.

Napatigil ako sa pagnguya. Nagkatinginan kami ni Chesa – na kasama ngayon namin as Devin‘s Girlfriend – at napatigil rin ito sa akmang pagsubo. Tumikhim siya at nag iwas ng tingin.

“You have a boyfriend, ate?” tanong rin ng lalaking kapatid ni Devin.

Napabuga ako ng hangin at tamad na tumingin sa kanila.

“Hindi naman kayo excited, ‘no? Wag mag alala, ipapakilala ko rin. Busy lang iyon ngayon,” sabi ko naman.

“Bakit hindi mo papuntahin rito?”

Hindi ko nasagot ang tanong na iyon at napailing na lang. Naramdaman yata ni Ate ang bahagya kong pagkawala sa mood kaya iniba nito ang topic. Lihim naman akong nagpasalamat sa kaniya dahil kahit papano ay alam niya kung ano ang nararamdaman ko.

We spend half of the day at the cemetery. Umuwi kami pagkahapon para magpahinga. Around nine in the evening noong lumabas ako ng bahay at nagpahangin. I decided to take a walk since I cannot fall asleep.

"Really, Reia? In the middle of the night at mag isa ka? You'll seriously gonna take a walk?"

Napatigil ako sa pagsara sa gate at tamad na tumingin kay Devin. Umirap ako sa kaniya saka siya hinintay na makalabas. I know what he'll gonna do. Sasamahan niya ako. He's doing this when we're still in Cebu.

"Got a problem? Kanina ka pa tahimik."

Umiling ako at tahimik na sinipa ang mga bato.

"This is sudden. I want to go to Cebu."

"When? Tomorrow?"

"Kung pwede," kibit balikat ko.

I still have clothes there kaya hindi na problema ang damit. I was planning on celebrating my birthday at Bantayan Island but still not sure.

TOMORROW MORNING, sumakay akong barko pa Cebu. Biglaan kaya nauna akong umalis kaysa kina Tita Gia na magpapalipas pa doon ng ilang araw. Dumiretso ako sa bahay since binigay naman ni Tita ang susi. Binigay niya rin ang isang susi ng kotse kahit na pakiramdam ko ay hindi ko naman magagamit. It's okay tho, for emergency.

"Hey. How are you? I'm sorry, I wasn't able to call you."

Ngumiti ako nang marinig ang boses nito.

"It's okay. I understand."

He took a deep breath. "I miss you. I wanna see you but I can't."

Bahagya akong natawa sa kaniya. "Where are you?"

"At the site. I really wanna see you, Reia. I miss you so much."

Nag init ang pisngi ko.

"Hmm. Can you send me your address?"

"Why?"

Lumayo ako sa bintana saka tinungo ang bag ko na nasa sofa.

"May ipapadala lang ako."