İdolün İdolü | MİNSUNG ✓

12. bölüm

Son bir kez daha çalıştık ve benim gözüm saate kaydı. Saat 11:34

'Hyung saat 12 olmak üzere iş yerine gidecek misin?'

'Evet ve senide evine bırakacağım akşam dönüşte alıp bara geçeriz olur mu?'

'Ha izin var yani bara gelmeme'

'Evet neden olmasın sonuçta benim gözetimim altında olacaksın bugünden sonra'

'Doğru çok heyecanlı belki ilerde daha zengin olursa lüks bir ev bile alırız değil mi Hyung?'

'Elbette alırız sincap çocuk neden olmasın hem daha çok arkadaşımız olur belki'

'Kulağa harika geliyor'

'Şimdiden hedeflerinin olması ne kaadar da güzel Jisungie'

'Seninle olan hayaller mi evet öyleler'

Bir anda dona kalmış bana bakıyordu. Ne dedim ki sadece onunla ilgili hayallerim olduğunu söyledim. Bekle onunla ilgili hayallerim var dedim.

'Hyung yanlış anlama ben yani hani konuştuk ya ev falan onlardan bahsediyorum başka bir hayal değil-'

'Jisungie nefes al'

Gerçekten de heyecandan nefes almayı da unutmuştum. Yanlış anlaşılmaktan o kadar korktum ki...

'Ben seni asla yanlış anlamam Jisungie korkmana gerek yok'

Aklımı okumuş gibi konuştu. Korkuyorum bu adamdan.

'Anlamadım Hyung'

'Benden diyorum korkma'

'Tanrı aşkına aklımı falan mı okuyorsun'

'Ne hayır tabiki bekle gerçekten benden korkuyor musun yoksa?'

'Hayır hayır yanlış anladın'

'Neden öyle dedin o zaman?'

'Bilmiyorum ne dediğimin farkında mıyım sanki lütfen eve bırak beni hazırlamayım bir kaç saat sonra da alırsın beni'

'Peki'

Yüzü düştü. Benim yüzümden üzüldü ben onu üzmek istemedim ki.

Önden yürümeye başlamıştı. Onu takip ediyordum ama içimde öyle bir ağrı vardı ki onu üzgün görmek beni de üzüyordu.

Bir anda durup kolundan tuttum.

'Ne oldu Jisungie'

Bir şey demeden sadece sarıldım. Sarıldım çünkü kendimi kötü hissettiğimde birine sarılmak bana iyi gelirdi. Şimdi ise üzdüğüm adamdan özür için sarılıyordum.

'Jisungie iyi misin ne oldu?'

Kollarını bana doladı. Huzurla sarılmaya devam ettim. Bir kaç dakika sessiz kalınca sessizliği bozma kararı aldım.