နေရထိုင်ရခက်ခဲပြီး မကြာခဏဆိုသလို အောင့်အောင့်လာတဲ့ ဗိုက်ကြောင့် ဂျီမင်းအခု ဆေးရုံမှာပဲပြောင်းနေရတယ်။ မွေးခါနီး ဖွားခါနီးဖြစ်တတ်တဲ့ အခြေအနေတွေကြောင့် ဆေးရုံကိုပြောင်းနေတာက ပိုပြီး စိတ်ချရတယ်လေ...
ကလေးလေးက ဘာလေးဖြစ်မလဲဆိုတာကိုတော့ ဂျွန်ကကြိုမသိထားချင်ဘူးတဲ့လေ။ ဗိုက်ထဲကထွက်လာတာကိုပဲ ရင်ခုန်ပြီး စောင့်ချင်ပါတယ်တဲ့။
အခုတော့ သားကိုကျောင်းကြိုသွားလေရဲ့...
ချပ်!
ဟော..ပြန်လာကြပြီ။ သားအဖနှစ်ယောက်..
" ပြန်လာကြပြီလား.."
" ဟုတ်ကဲ့ပါးပါး .. ကလေးလေးရေ ကိုကိုတို့ပြန်လာပြီနော်..မြန်မြန်ထွက်ခဲ့ပါတော့ ကိုကိုတွေ့ချင်နေပီ "
ဂျီမင်းရဲ့ဗိုက်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်ပြီးနောက် သားကဗိုက်ထဲက ကလေးလေးကိုနှုတ်ဆက်၏။ ဂျွန်ကပါ ဗိုက်ပူပူလေးကို တစ်ချက်နမ်းပြီး
" ဗိုက်ထဲက ထွက်ခဲ့တော့ကွာ..ဒယ်ဒီတွေ့ချင်နေပြီ "
ဂျွန်တို့ပြန်ရောက်ပြီးနောက် နေ့လည်စာအတူတူစားဖြစ်သည်။နေ့လည်ဘက် တရေးတမောအိပ်ရင်း ဗိုက်ထဲကစူးအောင့်ကာ နာကျင်လာမှုကြောင့် ကုတင်ပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းထထိုင်ကာ ဘေးဘီကိုကြည့်မိတော့ ဆိုဖာပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတဲ့ သားအဖနှစ်ယောက်ကြောင့်..
" ဂျွန်...."
နာကျင်မှုကြောင့်အသံကျယ်ကျယ်ထွက်အောင် မခေါ်နိုင်ပေ။
" ဂျွန်..ကျွန်တော်ဗိုက်နာနေပြီ..အာ့! "
ဆီးအစပ်ကနေ ဗိုက်တစ်ခုလုံးအောင့်တတ်နာကျင်မှုကြောင့် နှုတ်ခမ်းကိုခပ်တင်းတင်းကိုက်ခဲပြီး ကုတင်တန်းကိုဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
" ဟင့်! ဂျွန်...ခေါ်နေတယ် မကြာဘူးလား "
ဒီမှာဗိုက်ကနာနေပါပြီဆို သူကတခေါခေါအိပ်နေသည်။
" ဂျွန့်........! "
" ဟင်..ကလေး ဘာ..ဘာဖြစ်တာလဲ! "
အခုမှပြာပြာသလဲ ကုတင်နားကိုအပြေးလာပြီး လူကိုမေးသည်။
YOU ARE READING
MINE [ Completed ]
FanfictionWarning Idols image ထိခိုက်လိုစိတ် လုံးဝလုံးဝ မရှိပါ။ # Jikook Fanfic Completed