KİTAP +18 • olumsuz örnek oluşturabilecek sahneler • İÇERMEKTEDİR!
🍸
"...Seninle geçireceğim zaman yirmi dört saatten daha az Serçe. Seni öpeceğim. Seni bol bol öpeceğim. Seni saracağım. Seninle sevişeceğim. Elime geçen her fırsatta. Durmaksızın."...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍸
21. YA ÖLDÜRDÜĞÜN YAŞIYORSA
Sırtımda gezinen tüy kadar hafif bir şeyin hissiyle gözlerimi araladım. Hisar, hipnoz olmuş şekilde bakışlarını sırtımda ve saçlarımda gezdiriyordu. O kadar kaptırmıştı ki kendini gözlerimi araladığımı bile fark etmemişti. Sırtımda hissettiğim şey, Hisar'ın parmaklarıydı.
Bir kaç saniye aralık duran göz kapaklarımın arasından ona baktım. Uyandığımı anlamasın, bu an bozulmasın istedim. Diğer elini pantolonunun cebinden çıkarıp masanın üzerine koyunca, elinde gelişi güzel sarılmış olan saç kurdelemi gördüm.
O kurdeleye bakarken, nerede olduğumu anlamlandırmaya çalıştım. Neler olduğunu hatırlamaya hatta.
Mutfaktaydım. Ada masada kollarımın üzerinde yatıyordum. Ben burada ne zaman bu şekilde yatmıştım da uyuyakalmıştım?
Gözümün önüne akın eden görüntülerle hızla doğruldu. Hisar, kocaman açtığı gözleriyle bana baktı. "Uyandın," dedi önce. Uyandığıma mı yoksa tepkime mi şaşırmıştı anlam veremedim?
"Dokunma bana!" dedim. Hızlı hızlı nefes almaya başladığımda hafifçe kaşlarını çattı.
"Aslı, iyi misin?" diye sordu sadece. Eli yüzüme gitti ama onu oturduğum sandalyede geri çekilerek engellendim.
"Aslı neler oluyor? Korkutma beni" dedi Hisar. Gerçekten korkmuş gibiydi. Benim korkmam gerekirdi, o neden korkmuştu ki şimdi? Hakkı mı vardı buna?
Benim kadar korkabilir miydi? Gördüğüm şeyin kabus olduğunu idrak edince önce bir rahatlamıştım ama hala etkisindeydim.
Tekrar bana dokunmak için hareketlendiğinde yine onu durdurmak istedim ama bu sefer onun beni sarmalama istediğine bu gücümle engel olamadım.
"Gel buraya Aslı, korkutma beni. Sakin ol. Anlat bana, hadi lütfen." dedi, sesi saçma şekilde huzur vermişti o an. Vermemesi gerekirdi, benim korkmam doğaldı, huzur bulmam saçmaydı.
O beni omuzlarımda tutup kendine çekince, karnına yaslandım. Başımı kolları arasına aldı ve beni sarmaladı. Dudaklarını başımın üzerinde hissediyordum. Sesli şekilde ağlamaya başladım bu sıcak yaklaşımının karşısında.
