Paramparça olmuş bir hayatın tam ortasındayım.Kaybolmuş bir geçmişin,olmayacak bir geleceğin tam ortasındayım.
Hayatın bana hiç bu kadar zor olduğunu anlatmasını istemezdim.Kalbimin derinlerinde hissettiğim acıyı bu kadar yüzeye çıkarabileceğini hiç düşünmezdim.
"Senden nefret ediyorum.Bir daha asla yanında olmayacağım."
Evet!Bugün benim vazgeçtiğim gün...
Nelerden mi vazgeçiyorum??
Korkularımdan...Nasıl mı?
Onu parçalayarak.12 yaşındaydım.Hayatımın en güzel yaşıydı.Doğum günümdü.Babam yurt dışındaydı.Ama doğum günüm için geleceğini söylemişti.Çok mutlu olmuştum.
Sonra...Uçağı düştü...Ve ondan bana sadece Eyvi kaldı.Kocaman bir ayıcık.Babamm...Hayatımın tek aşkı...
Şimdi 18 yaşıma giriyorum.Babam yok.Ve artık o hiç yanımdan ayırmadığım Eyvi de yok.Yani olmayacak...
Ayıcığın ne anlamı var diye düşünüyorsunuz di mi?Bütün korkularım...Bütün korkularım bu ayıcıkta saklı.Yıllar önce babamın öldüğünü öğrendiğimde hayattan zevk alamaz hale gelmiştim.Ve o gün bugündür;bütün korkularımı yazıp bu ayıcığın içine saklaıyordum.Ta ki bugüne kadar...
Şimdi ayıcığı kesip içindeki kutudan tüm korkularımı çıkartacağım.Ve gerçekleştirmem için beni bekleyen yüzlerce korkum var.Ama ondan önce...
"Canım babam,sen gideli tam 6 yıl oldu.Ve büyüdüm.Büyüyorum.Şimdi 18 yaşındayım.Hani küçükken bana bir şey sormuştun:
"Kızım sen de aşık olup bizi terk edecek misin?"
İşte ben o zaman susmuştum.Şimdi cevap veriyorum baba.Ben hiç aşık olmadım.Olmayacağım da...Seni çok seviyorum..."
Bu benim 2. hikaye deneyimim.Bu da ilk bölüm.Ama tanıtım gibi bir şey.İlk bölüm bundan sonraki olacak inşallah.Şimdiden okuduğunuz için teşekkur ederim...*_*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KISACASI HAYAT...
ChickLitBazan hayatın benimle oyun oynadığını düşünür;umutlarıma sarılırdım.İşte o an bana gülümseyen bir hayatımın olduğunu anlamam kaçınılmaz bir sondu.Ben buyum.Umutlarımla gökyüzüne kadar uzanmış bir genç kız... Hayatın uzun bir yol olduğu söylenirdi he...
