KISACASI HAYAT...

5#Uzun Aradan Sonra

Şiiri şarkıyı dinleyerek okumanızı tavsiye ederim.Bu arada artık yeni gelen kız benim en yakın arkadaşım;onu bu hikayeye katmak istedim...Yorum atmayı unutmayın...

Hayatımda uzun bir aradan sonra birinden nefret etmeden 10-15 dakika boyunca konuşabilmiştim.Doğu ile...

Söylediği şeyler gerçekti ama yapabileceğim hiçbir şey yoktu.Ben buydum ve ne kadar uğraşırsa uğraşsın beni düzeltmesi imkansızdı.Bana yeni bir arkadaş bulacağını söylemişti.İmkansızdı.Bu arada muhtemelen işten kovulmuştum.Uğramıyordum bile iş yerine...Yurttan kovulmam an meselesi idi...

Yurdun kapısından içeri girdiğimde her zamanki gibi beni Funda Hanım karşıladı.Doğu'nun söyledikleri gerçekten işime yarayacak mı test etme zamanıydı.

"Merhaba Funda Hanım!Nasılsınız?"

Biraz şaskın gözlerle beni süzüyordu.

"Nerdeydin dün gece?"

"Bir şey sorabilir miyim?Bu yurtta kalan tek kız ben miyim?"

"Hayır;ama kuralları çiğneyen tek kız sensin..."

"Üzgünüm,dün elimde olmayan bir nedenden dolayı yurda gelemedim.Okulda bayıldım.Arkadaşlarımdan biri de beni evine götürmüş.!"

"Sen arkadaş mı dedin??"

"Aa!Sen bilmiyorsun tabi kendime birkaç arkadaş edindim.Bu arada yemeğe geleceğim akşam.Odama getirmene gerek yok!"

"Vallahi her kimse bu arkadaş,sana çok iyi gelmiş!!"

"Teşekkürler,müsadenizle odama geçebilir miyim?"

Bu kadar kibar olmaktan söz etmiyordu herhalde Doğu!Kendimi zorluyordum ama umduğum kadar zor bir şey değildi.Birkaç insana iyi davranmak insana ne zarar verebilir ki diye düşünmedim değil yani!!

Odama girip şu korku olayına dönmem gerekiyordu.Atmam gerken bazı kağıtlar vardı.

Odamda yatağın altındaki kutuyu çıkardım.Şimdi yıllardır tırstığım şeyleri zevk alarak yırtıp atıyordum.
Bir an duraksayıp dün ve bugün olanları düşündüm.Doğu,Barış,Nazan Abla,Seda... Her şeyi düşündüm.Çok düşündüm.En sonunda kendimi suratıma tokatı geçirirken buldum.

'Ne söz verdin sen babana,aşık olmayacaktın hani...Olamazsın,yarın ikisinden de uzak duruyorsun!!'

Resmen iç sesimle konuşuyordum...

Ertesi Gün

Gece boyunca rüyamda Barış ve Doğu ile kavga etmiştim.Bugün eski hayatıma dönecektim.Tamam,belki korkularımdan vazgeçiyor olabilirim;ama bu durum benim babamı çiğneyip geçeceğim anlamına gelmiyor...

Okula gittiğimde ders başlamıştı.Tabi burası lise olmadığı için giren çıkan hocanın umrunda değildi.Ders edebiyattı.

"Çocuklar,sınavlarınızı okudum.Herkesin sınavı berbattı.Bir kişi hariç...Nehir,gel kızım buraya!!"

Ee hayvan gibi çalışmıştım.Yapabiliyim artık yani!!

"Kızım gelsene!.."

Ağır ağır adımlarla Hoca'nın yanına doğru ilerlerken Seda'nın yanından geçerken saçımı savurdum.

"Evet Hocam..."

Egom tavan yapmış bulunmakta...

"Oku kızım şunu!"

Yazdığım kompozisyonu okumamı istiyordu.E bu konuda başarılıydım.Boşuna tıp okumuyorum!!

Tam ben okumaya başlarken birden acı bir fren duyuldu dışarıdan.Herkes haliyle dışarı koştu...

Dışarı çıktığımızda bizim okulun duvarına bir genç kız toslamıştı.Kıza yardım etmek için herkes seferber oldu.En başta Doğu koşarak gitmişti.Tabi ardından da Barış...

Neden onların gittiğini öncelikle yardımseverliklerine bağlamamla birlikte ardından kızın arkadaşları olduğunu öğrendim.Kızı hastaneye kaldırdıktan sonra Barış koşarak yanıma geldi...

"Senin yüzünden biliyorsun de mi?"

"Ne benim yüzümden be?"

"Senin yüzünden..."

"Ne diyorsun ya!Aynı şeyleri söypeyip durma gerizekalı..."

"Senin yüzünde bu kız bu halde!!"

"Benimle ne alakası var ya!!"

"Sen ve senin o saçma sapan korkuların olmasaydı bunların hiçbiri olmayacaktı.O buraya gelmeyecekti.Şimdi hala karşımda durmuş bana laf yetiştiriyorsun.Ben Doğu değilim;olamam da...Şimdi git;git de düşün biraz ben bu okula ne halt etmeye geldim diye..!"

"Sen...Nerden biliyorsun?Doğu mu çağırmış o kızı??"

"Bak hala soru soruyor ya!!Kızım sen bana bela olarak mı geldin!!Defol git;yoksa elimden bir kaza çıkacak şimdi!!!"

Barış çok sinirliydi.Benim yüzümden olmuştu...Doğu benim için kızı buraya çağırmış;o da kaza yapmıştı...

Anlamıyordum bu olanları,Doğu'nun bana bu kadar yakın davranmasını,Barış'ın bana bu kadar sert davranmasını...Çok zorlaşıyordu benim hayatım.Herşeyi düzene soktum derken daha da batıyordum dibe...Birden birgün önce yazdığım bir şiir gelmişti aklıma...

Hayat dediğin 5 harf 1 kelime
Ne geçior ki yaşasam da elime
Umutlandım dün birdenbire
Onu seviyorumdur belki de

Aşk dediğin 3 harf 1 kelime
Ne geçiyor ki yaşasam da elime
Aşık oldum sanki dün birine
Aşk dediğin 3 harf 1 kelime

Kabul etmeliyim küsmemeliyim hayata
Bu söylediğim benim için zor olsa da
Belki kaybedeceğim geçmişimi ama
Yaşıyorum uzun bir aradan sonra...