6#SENSİZ BEN

65 14 1
                                    

Ben düşüncelere dalmış etrafımı süzerken sırtıma bir el dokundu:

"Boşver bana da bazen atarlanıyor!!"

Sırtıma dokunan kişi Seda'dan başkası değildi.Ne yapmaya çalışıyordu bu kız anlayamıyordum...

"Yok ben iyiyim hem o kim ki!Ben onun yaptığına değil kıza olanlara üzüldüm."

"Niye?"

"Ne niye?"

"Niye duygularını saklamaya çalışıyorsun?Sen bu değilsin bence..."

"Ben..."

Verecek cevabım yoktu belki de haklıydı.Ben bu değildim.Ama terk edilmeyen alışkanlıklarım vardı.

Ders kaçırmamam gerektiği için sınıfa doğru gittim.Öğrencilik hayatımda ilk defa bir dersi dinlememiştim.Yani dinlemiyordum ama ilk defa kendimi suçlu hissediyordum.

Yurda gittiğimde Funda Hanım yine beni kapının önünde bekliyordu.Normalde kadına sinirlenmem gerekiyordu.Ama Doğu'ya bir söz vermiştim.Aynı zamanda çocuk benim için neredeyse bir arkadaş getirmişti.Arkadaşı da ölüyordu resmen...

"Hoşgeldin Nehir,bizimle yemek yiyeceğini söylemiştin ama maalesef bugün de yiyemeyeceksin!"

"Nedenmiş o?"

"Çünkü misafirin var!!"

"Ne misafiri kimmiş??"

Misafir mi?Bana mı?Bir şaşırmıştım o an...

"Evet okuldan arkadaşın olduğunu söylemişti.Iıımmm...Adıı Doğu muydu neydi!!"

"Doğu mu?Doğu mu geldi!Niye gelmiş;nerede??"

"Odana gönderdim.Orada oturuyor!Yani Nehir yok dedim ama bekleyebileceğini söyledi.Ben de odanda bekle..."

"Ya sen ne yaptın?"

Odam darmadağınıktı.Şu saçma korkuların olduğu kağıtlarım heryerdeydi.Sabah toplamadan çıkmıştım.Tamam;Doğu korkularım olduğunu biliyordu ama bu kadar detayı bilmemesi gerekiyordu.Sonuçta onlar çok saçma şeylerdi.Ve sırlarımdı...

"Madem bu kadar heyecanlandın;gitsene odana!!".

"Tamam ama bu konuyu görüşeceğiz!!"

Odama doğru koşmaya başladım.Tam bütün gücümü verip koşuyordum ki;odadan çıkıp bana doğru gelmekte olan Doğu'yu görmeme rağmen hızımı alamayıp üstüne uçtum.

"Oha bu kadar ağır olabileceğini düşünmezdim!!"

"Ya sen benim odamda ne kadar kaldın?"

"Yeni geldim biraz manzarayı izledim sonra da kapının önüne çıktım işte tam pes edip gidiyordum ki sen geldin..."

"Yani sen odada hiç kağıt falan görmedin mi?Onları okumadın mı?Çok saçma deyip gülmedin mi?"

"Keşke görseymişim ama görmedim öyle kağıtlar!!"

"Görmedin mi hiçbir şey!!!"

"Senin için bu kadar önemli olan şey ne Nehir?"

"Sanane!Yani boşver!Fazla kurcalama sen bunları!"

Odaya girdiğimde gerçekten her yer topluydu.Ya ben giderek gerizekalı oluyordum;ya da bu odayı Doğu toplamıştı ve bana yalan söylüyordu.

"Sen hiçbir şey görmediğine eminsin di mi?"

"Ya cidden görmek isterdim.Sabahtan beri bunu soryp duruyorsun!!Neyse ben buraya neden geldim sence??"

"Aaa!Evet ya sen niye geldin??"

"Seni götürmeye..."

"Beni mi??"

"Evet yürü gidiyoruz!!"

"Nereye?"

"Hastaneye!"

"Hiii!Öldü mü?Benim yüzümden di mi??Allah kahretsin!!!"

"Ne ölmesi ya!Niye ölecek ki?Bir araba kazasıyla ölecek bir kız değil o!O ne badoreler atlattı biliyor musun sen!!"

"Nasıl yani?"

"Boşver şimdi sen onu alt tarafı bir kaza geçirdi ama benim seninle konuşmam gereken bir konu var."

"Neymiş o?"

"Bir yere gidelim mi?Böyle ayak üstü konuşulacak bir konu değil bu!!"

"Peki!"

Yol boyunca konuşmadık.Meraktan çatlamıştım.Ne diyecekti?Düşünüyordum ama bulamıyordum...

Gideceğimiz yere gelmiş olmalıyız ki arabayı durdurdu...

"İn hadi!!Ben seni aldırttırırım buradan!!"

"Sen gelmiyor musun??"

"Hayır,sen git oradaki ağacın yanındaki masanın üstünde bir kağıt var oku..." dedi ve gaza basıp gitti...

Kalmıştım ortada ne yapıyordu ki bu çocuk...

Masanın üzerinde duran kağıtı okumaya başladım.

"Sevgili Nehir,
Biliyorum şu an neler olup bittiğini merak ediyorsun.

Ben yokum.Olmayacağım;yani olamayacağım...

Sen gerçekten çok iyi bir kızsın ama ben artık seni üzmek istemiyorum.Barışı da...

Yoruldum.Yağmur altında ıslanan taraf olmaktan yoruldum.Günwşin beni yakmasından,karın beni dondurmasından yoruldum.

Ben artık yokum..Yani varım ama senin için yokum...

Duru'nun gelme sebebi de bu...

Seni en yakın dostum olarak seni görüyorum ama bu oyunu daha fazla sürdüremem...

Biz belki aynı okulda olmaya devam edeceğiz ama birbirimizle düsman olacağız...

HOŞÇAKAL..."

KISACASI HAYAT...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin