KISACASI HAYAT...

20#ACI

Merhaba...Kusura bakmayın bu bölüm bayağı depresif oldu.Bu aralar iyi değilim.Yine de yorumlarınızı bekliyorum.Hoşaçakalın!!!

Duru'nun söylediklerini düşünmekten uyuyamıyordum.Hala söylediklerinin etkisindeydim.

"Senin baban katil!"

Bu sözler kafamda yankılanıyordu.Bir tarafım babamın böyle bir şey yapmayacağını biliyordum.Ama yine de Duru'ya inanmaktan alamıordum kendimi...

Belki de fazla iyimserdim.İnsanlara çabuk inanıyordu.Ama babama da mı inanmayacaktım.Hem de daha çocuktum nasıl babamdan bu tür şeyleri öğrenebilirdim ki o yaşta...

Hayatım iyice çıkmaza girmişti.Yol ayrımı bile yoktu.Her yol çıkmaz sokağa çıkıyor ve bu da beni yıldırıyordu.

'Yaşamak zor zanaat derdi babam hep.Anlayamazdım o zaman bu söylediklerini;ama şimdi öyle iyi anlıyordum ki...

Kalbimin en derinlerinde yaşadığım acıyı dışarı çıkardım şimdi.Söz verdiğim hayatı yaşamadığım için suçluyordum kendimi sürekli...

Belki de hakkımdi bunu yapmak.Ölene kadar 4 duvar olamazdım belki de...'

Bu benim ilk yazdığım kitabımın en acı dolu sözleriydi.Ne kadar tıp okusam da edebiyata ilgim oldukça yüksekti.

Bu yazıyı okuduktan sonra:

"Atmalıyım!Artık dileklere ihtiyacım yok!"dedim.Ve kutuyu sakladığım yeri hatırlamaya çalıştım.En son yatağın boşluğuna koyduğumu hatırlayıp oraya doğru yöneldiğmde kutunun orada olmadığını gördüm.Sonra başka nereye koyabilceğimin ihtimallerini düşündüm ama ihtimal yoktu.Eğer benden başka biri dokunmadıysa imkansızdı.

Zaten artık onu atacağım için bu durumu pek de umursamadım ve tekrar yatağıma oturdum.Ve tekrar düşünmee başladım...

"Babam yapmış mıdır?Hayır,hayır babam hayatta öyle bir şey yapmaz."

Sadece yalnız kalmak istiyordum.Ve kulaklığı kulağıma takıp Aydilge dinlemeye başladım.Hayatta Türkçe şarkı dinlemezdim.Ama demek ki dinlenebiliyormüş dedim kendi kendime.Aydilge 'Sorma'açıp dinlemeye başladım.

Belki hayatımı bu çıkmazdan kurtaramazdım ama kısa bir süreliğine durup dinlenebilirdim...