Who Series 2: Maybe, He's The One

Chapter 9

Chapter 9: Suspicious

Ilang araw na ang nakalipas nang mangyari ang eksena sa may restaurant kung saan dapat kami ay mag di-date.

Nasa utak ko parin ang mga nangyari, kung saan muli kong nakita ang babaeng nanakit sa akin noong ako ay bata pa lamang.

"You okay?" Bigla akong napatingin sa aking katabi nang magsalita siya. Tumango naman ako sa kanya. "Just thinking something."

Valrian found out what happened to the restaurant. I'm not sure how he found out about that Dumating si Kristen kasama si James na parang wala sa sarili.

Jeremy and I asked her what happened to James, because lately we noticed that he always likes that. Even when Kella asked us if there's a problem, we couldn't answer her since we really don't know why he's being like that.

Suddenly, Jeremy excused himself because he said he had to do something else, so I nodded. Even though he's been weird lately, he's always been gone.

"Are you okay James?" I asked.

He looked at me with puffy eyes. His eyes were swollen and he was also shaky. I pity him, hindi man lang namin alam kung anong pinag dadaanan niya.

Kristen tap his shoulder to make him comfortable.  Nagulat na lang kami nang biglang may luhang tumulto sa kanyang mga mata. We panicked because we don't know what happened.

"I am a bad friend?" He asked out of the blue while his tears fall to his cheeks. Hindi namin alam kung bakit bigla niya iyon naitanong.

He always good friends with us. How can he doubt himself like that?

"No. You will never be a bad friend." Kristen uttered and hug him tightly, I couldn't bear to see him like that, we never saw him crying like that. Hindi ko namalayan na may luha na palang tumutulo sa aking mata.

I couldn't help but to hug him too. This is the first time that we had an open hearts. We might not know what the reason why he being like that but I'm sure he will be okay.

Dumating ang araw ng sabado ay mas lalo kong napapansin ang pag alis ni Jeremy, I still not know him, may mga bahay pa rin akong hindi alam tungkol sa kanya.  Tulad ngayon, may plano kaming lalabas para manood ng cine ngunit wala siya, hindi siya sumipot.

"What are you doing here?" Nagulat ako nang biglang sumulpot si Kush sa aking harapan, naka porma siya parang may lakad na pupuntahan.

Matagal tagal na rin nung huli kaming nagkitang dalawa, I think it was months ago. He become busy that's why we don't had time to meet especially when the tragedy happened to our family, my mother still in coma.

We don't know when will she woke up in come but we all hoping that someday she will woke up. "Manonood sana ng cine kaya lang hindi sumupot ang kasama ko." Nakanguso kong sambit sa kanya.

Napataas naman ang kanyang kilay dahil don, "Sino bang dapat na kasama mo?" Tanong niya, hindi ko alam kung bakit gusto niyang malaman ngunit sinagot ko siya. "Jeremy." Maikli kong sagot.

"What a bastard." Rinig kong bulong niya, sinamaan ko siya ng tingin dahil sa kanyang sinabi tungkol kay Jeremy, "You have no rights to says that to him." Nag init ang aking ulo dahil dun, natahimik siya  at hindi makaimik.

I was about to go when he grabbed my hand, "I'm sorry. I didn't meant that." He apologized but I just ignored him.

"Wanna watched a movie with me?"

Napatigil ako, "My treats." Kainis, alam na alam niya talaga kung pano niya ako kunin. Wala akong nagawa kundi sumama sa kanya since naandito na rin naman ako.

Humanda talaga si Jeremy sa akin, I'm gonna hit his head for what he did to me.

Dahil may kaulanan sa akin si Kush ay ako ang nag decide kung ano ang papanoorin namin and he mustn't disagree with me.

Hindi ko mapigilang mapatawa sa kanya nang ang piliin ko ay ang bagong release na movie na Barbie the movie, Halata kasi sa kanya na ayaw niya ang movie na ito dahil masyadong girly.

Ngunit wala siyang magagawa, it's my choice so he must watch it even he doesn't want to. "No one will saw you, promise." Natatawa kong sambit sa kanya, sinamaan lang niya ako ng tingin kaya mas lalo akong napatawa .

Nang makapasok na kami sa loob ay agad na kaming umupo dahil mag start na ang movie, bumili na rin kami ng pop corn of course,  it's Kush treats.

****

Lumipas ang mga ilang araw ay nawawalan na kami ng time sa isa't isa ni Jeremy dahil nga lagi nalang siya wala at nawawala.

Minsan nasasabi nalang nina Valrian na may tinatago ang lalaking yuun sa akin, sa amin ngunit pinipili ko pa ring mag tiwala sa kanya dahil alam kong sasabihin rin niya ang bagay na kanyang tinatago sa amin, hindi man ngayon ngunit nalang araw.

"Hindi pumasok si James?" Tanong sa akin ni Kella, napapadalas ang pag absent ni James at ni Jeremy. Sobrang halata si Kella na may gusto siya sa aking kaibigan.

"You like him, don't you?" Asar kong tanong sa kanya, namula naman ang pisnge niya at napaiwas ng tingin sa akin, kaya mas lalo akong mapatawa sa kanya.

"Hey!" Nagulat ako nang biglang sumulpot si Jeremy sa aking tabi, aba pumasok pa talaga ang lalaking ito. "Pumasok ka pa talaga." Inis na sambit ko sa kanya habang nakataas ang isa kong kilay.

Napakamot nalang siya sa batok at hindi makatingin sa akin ng diresto. "May something ba sa inyong dalawa?" Tanong ni Kella sa aming dalawa, napaubo naman si Jeremy habang ako nanlaki ang mata.

"What's are you saying?" Hindi makapaniwalang sambit ko sa kanya ngunit ang babae ay tinawanan lang ako na parang walang ginawang mali.

Bigla siyang tumakbo at iniwan kaming dalawa ni Jeremy sa may hallway. Tiningnan ko ito at inirapan, hindi ko pa rin nakikikimutan kung paano niya ako hindi sinipot noong nakaraang araw sa cine.

Iniwan ko siya sa may hallway ngunit ramdam ko na sinusundan niya ako, he grabbed my hand that's why I fell to his arm.

Nagkatitigan kami ng ilang minuto hanggang bumitaw ako sa kanya,"Bakit ba?" Inis na tanong ko sa kanya. Seryoso lang niya akong tiningnan, kaya nilaban ko rin siya.

"I'm sorry." Nanlaki ang aking mga mata nang sambitin niya ang katagang yun, base sa mukha niya ay seryoso siya. Hindi ko alam ngunit parang may iba sa kanya ngayon.

Hindi siya ganto umakto noon, he always had a pride but now? What happened to him? I even notice that he has a eye bug even though he wearing a eyeglasses.

"Is there something wrong?" I worriedly asked but he just shook his hand. Lie. He was lying to me, I know there's something that bothered him, hindi lang niya sinasabi pero alam ko.

I hold his face, "Tell me, Jeremy. " Ngunit matigas talaga ang ulo niya, hindi niya talaga sinasabi sa akin kung anong problema niya.

He suddenly hug me tight, nanlaki ang aking mga mata dahil dun, "Just... let me hug you for a moment." Bulong niya sa aking tenga kaya wala akong nagawa kundi tumango sa kanya.

Kahit nasa kaligitnaan kami ng hallway ay wala kaming pakialam, I combed his hair like a cat.

How I wish you would tell me what's bothering you so I can help you, because you always who help me. You never let me help you.