Who Series 2: Maybe, He's The One

Chapter 23

Chapter 23: Hide

Sa pagsikat ng araw, nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Nakatulog na pala ako sa sobrang pagod dahil sa nangyari sa aming dalawa ni Jeremy kagabi, it was nightmare and I don't want to happen it and I wish this nightmare will end.

Napalingon ako sa aking tabi and I saw no one, agad akong napaupo ng maayos, pagtingin ko sa labas ay nakatayo roon si Jeremy habang naninigarilyo sa labas.

Lumabas ako ng kotse at lumapit sa kanya, I don't know but I never saw him smoking, hindi kasi halata sa kanya lalo na nung senior high school palang kaming dalawa, he's nerdy that era but now, He's change.

"You know how to smoke?" Marahan kong tanong sa kanya, napatingin naman siya sa akin habang naninigarilyo. Ang mga mata niya ay blanko na para bang may iniisip na malalim.

Inalis niya sa kanyang bibig ang sigarilyo, "Yeah, why?" Umiling ako sa kanya, "Nothing, it not just I was surprised about it," sabay iwas ng tingin ko sa kanya.

Sa totoo nyan, naninibago ako sa kanya, hindi na kasi siya tulad mg dati na mukhang inosente,  he's wild now and serious. 

I roamed around,  and I only saw a lot of trees and also palayan, ni wala nga akong nakikitang mga gusali e dahil pu
ro taniman at puno ang aking nakikita.

Siguro malayo na ito sa kung saan man kami hinabol ng mga tauhan at nito, hanggang ngayon kasi ay hindi ko pa alam ang pangalan nito, tanging mukha lang nito.

"Nasaan na ba tayo?" Sabay tingin ko sa kanya, napatingin rin naman siya sa akin, "I don't know," napabuntong hininga nalang ako, kita sa kanyang mukha na stress na siya.

Hindi pa rin siya tumitigil sa paninigarilyo, umaabot na sa akin ang usok ng kanyang sigarlyo kaya napalayo ako ng kunti. Napatingin siya sa akin nang mapansin niyang lumayo ako sa kanya, "I'm sorry about that," paghingi niya ng paumanhin, tumango lang ako sa kanya at tipid na ngumiti.

Pumasok na ako sa loob ng sasakyan, nakaramdam na ako ng gutom at hindi ko alam kung paano kami nito ngayon kakain gayong wala man lang mga gusali sa lugar kung saan kami napadpad.

Muli akong napabuntong hininga, "Here," napatingin ako sa iniabot sa akin ni Jeremy, It was cheese donut balls. Hindi ko mapigilang tumitig sa kanya, paanong meroon siyang dalang ganto?

"T-Thank you," hindi ko maiwasang mahiya, mahiya hindi dahil nahihiya ako sa kung anong iniisip ko kundi nahihiya ako dahil muling bumalik sa aking alaala ang unang beses kong matikman ito. It was beautiful scenery but then, he destroyed it and betrayed me.

Umalis na siya sa aking harapan, hindi ko mapigilang mapaiyak tuwing naaalala ko ang mga oras na yun, kung pwede nga laang ibalik ang panahon na iyon gagawin ko.

"Let's go, we should find somewhere we can shelter for a while," tumango ako sa kanya at agad na pinahid ang luha na tumutulo sa aking mga pisnge.

Pinaandar na niya ang kotse, inituon ko lang ang aking atensyon sa paligid habang nilalasap ang malamig na simoy ng hangin na dumadapo sa aking balat.

Makalipas ang ilang oras ay biglang tumigil ang aming kotse, kaya napakunot ako ng noo habang nakatingin sa kanya. I asked him if what happened and he says there's have problem to our car.

Lumabas siya para tingnan kaya naman sumunod ako sa kanya para tulungan siya. Binuksan niya ang nasa unahan ng kotse at tinningnan ito.

"Anong problema?" Sabay silip ko rito, "may nagulo lang," sabay tingin niya sa akin, muntikan nang magkalapit ang aming mga labi.

Sobrang bilis ng tibok ng aking puso, agad naman akong napalayo sa kanya at pinanood lang siya.

Nanlaki ang aking mata nang bigla niyang hinubad ang kanyabg polo na suot, "W-What are you doing?" Gulat kong tanong sa kanya, napatingin siya sa akin dahilan upang masilayan ko ang kanyang magandang katawan.