Section-G (On-Going)

Chapter 31

Criziah's PoV

Nakarating kami sa venue na ako lang halos ang nagsasalita. Tho sumasagot-sagot naman sya sa mga tanong ko, pero ako lang madalas talaga ang nagsasalita para lang hindi matahimik ang sasakyan.

Hindi kasi ako sanay na hindi ako nag-iingay kapag may kasama akong tao sa iisang space.

And alone with our silent and intimidating president, I can feel this sort of awkwardness. Siguro kasi alam ko na hindi rin talaga sya palasalita at seryoso sya at a young age as mine, or so.

He opened the door for me which I smiled as an appreciation. Ngisi naman ang sinukli nya na well, pwede na rin.

Nilibot ko ang tingin sa paligid ng nakababa na ako mula sa sasakyan with the help of Kleine.

And just like the other event which I prequent since I was a kid with my lolo, halata ng hindi mga simpleng tao ang pumapasok sa loob ng building.

There's a red carpet sa baba palang ng hagdan in front of a huge glass door na may nakatambay na taga-bantay at taga-tingin ng invitations. The whole building is brimming with lights which makes the other buildings near it dimmed.

Kleine offered his arm to me na agad ko namang tinanggap. May kumuha na ng sasakyan ng naglakad kami papasok.

"You're gentleman ngayon ah, I appreciate it."I mumbled habang papasok kami sa loob at magkalingkis ang mga braso.

"And you're being extra chatty tonight."he whispered na thankfully narinig ko. His lips didn't even moved.

Hindi na ko sumagot. Alangan namang sabihin kong ang awkward nyang kasama, mamamatay ako kung walang magsasalita saming dalawa. Baka patayin nya ko sa titig nya non, sayang ang outfit ko ngayong gabi.

Ng makapasok kami ay hindi na ako nagulat na mas excessive pa ang engrandeng banquet hall na dumoble pa sa karangyaang makikita sa labas ng building. Bigla akong nakaramdam ng pagod ng maisip na mabo-bored lang ako dito.

I can't even laugh with my partner for tonight dahil alam kong business din ang ipinunta nya dito. How I wish kasama ko ang Section G. Then we're going to have fun in the middle of this seemingly boring party.

Oh dear, ang childish ng naisip ko. Nahahawa na nga talaga siguro ako.

"Are you fine?"napaigtad nalang ako ng biglang bumulong ang kasama ko. Medyo nakayuko na rin pala sya sakin.

Nakaramdam ako ng pagkailang kaya medyo lumayo ako. I smiled at him and nodded. He looked at me intently kaya lalo akong nailang at napatikhim.

Eto na naman eh, I don't understand my heart. Am I sick?

I rather if he throw dagger at me than that intent gaze. Nakaka-intimidate and nakaka-pressure!

We're already on our table. Nakita ko na si Lolo ng nakapasok kami pero busy sya sa pakikipagusap sa iba nyang amigos. I don't want to bother him, mamaya nalang siguro.

Akala ko nga aalis na rin si Kleine since alam ko naman na para sa mga business ang ganitong klase ng events. And well, he's a businessman so ganon din ang gagawin nya. Supposedly.

Kaya medyo nagtataka ako na saglit lang nyang kinausap yung mga bumabati ng nakapasok kami, then sinamahan nya ako dito sa table.

"Are you bored?"and this. He's asking me things I don't even think na itatanong nya na parang may concern sya sakin.

"Medyo. Hindi ka naman kasi pala-salita."puna ko. I can't discern his emotion maliban sa mga tingin nyang hindi ko maintindihan. Akala ko kukunutan nya na ko ng noo katulad ng lagi nyang ginagawa, pero hindi naman nag-iba ang reaksyon nya.