Amerika'ya varır varmaz.Jungkook cafe için mekan bakmaya girişiyor.Birikmiş paranızla emin adımlar atmayı düşünüyorsunuz.Yun hee'nin annesi belirli bir miktar parayı bir kaç ay rahat geçirebilmek adına sizlere veriyor.Dohyun ise olabildiğince mekan işine yardımcı olmaya çalışıyor.Dohyun"Amerika'ya geldiğime hala inanamıyorum,yepyeni bir başlangıç yapabilecek bir şansım olduğunu da hala idrak edemiyorum."diyor.Siz Dohyun'un sırtına elinizi koyup"Biz bu güzel başlangıçta hep birbirimizi destekleyeceğiz,biz yanlız değiliz."diyorsunuz.Yun hee sizlere yaklaşıp ikinize birden sarılıyor.Birbirineze karşı tebessüm ederken Jungkook içeri giriyor.Jungkook"Mekanı buldum sanırım" diyerek elindeki tablette mekanın fotoğraflarını gösteriyor.Siz"Vay canına,gerçekten hayalimiz gerçekleştiriyoruz."diyorsunuz.Jungkook anlattıkça sizi bir endişe kaplıyor.Siz "Bu mekan bizim bütçemize gerçekten uyuyor mu?"diyorsunuz.Jungkook gözlerinizin içine bakıyor.Jungkook"Aslında bu mekan benim amcama ait.Mekan arayışında olduğumu duyunca bize destek olmak istedi.Merak etme biz kazandıkça bu iyiliğinin karşılığını misliyle vereceğiz"diyor.Yun hee"Evet biz bu işi başarabiliriz."diyor.Dohyun"Evet biz bu işi başarıp çok mutlu yaşayacağız."diyor.Herkesi bu kadar motive görmek sizi biraz da olsa sakinleştiriyor.Siz Jungkook'a sarılıyorsunuz.Mekan ayarlandıktan sonra yavaş yavaş cafe mobilyaları almaya başlıyorsunuz.Açılış tarihinize yaklaştıkça heyecanlanıyorsunuz.Cafe işlerinin yanı sıra Dohyun öğrencilere Korece dersleri vermeye başlıyor.Dohyun her zaman sizin o caddede gördüğünüz ve heyecanlandığınız adam olduğunu tekrar hissediyor ve gülümsüyorsunuz.Sizi gülerken gören Jungkookta gülümsüyor.Açılış günü yaklaşırken Yun hee'nin annesi de eşyalarını alarak Amerika'ya taşınıyor.Yun hee annesinin evine taşınıyor.Yunhee'nin annesi evlerinin misafirhanesini Dohyun'a kiralıyor.Dohyun sizlerin yanından taşınıyor.Cafe açılış gününe o kadar çok kişi geliyor ki siz insanları gördükçe mutlu oluyorsunuz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İstediğiniz o huzur veren cafeye can verdiğinizi gördükçe ailenizinde sizinle gurur duyduğundan emin hissediyorsunuz.Cafe açılış gününe özel en sevdiğiniz kahveleri ücretsiz servis ediyorsunuz.Dohyun ve Yun hee kalabalığın getirdiği tempoyla her masaya yetişmeye çalışıyor.Birden cafe önüne bir siyah cip yanaşıyor.Herkes araç içine odaklanıyor.Sizde merak edip kapıya çıkıyorsunuz.Jungkook"Anne!" diyor.Siz olduğunuz yerde kalakalıyorsunuz.Aracın arka kapısı açılıyor.Siz savrulan kahve saçlara ve kızın muntazam yüzüne bakıyorsunuz.Elindeki çiçeği jungkook'a gülümseyerek uzatan kız"Cafe açılışını kutlarım"diyor.Jungkook teşekkür ederek elinden alıyor.Annesi size bir kez bakıp yanınızdan geçip cafeye giriyor.Dohyun neler olduğunu anlamaya çalışıyor.Yun hee acil kriz yönetimi için herkesi topluyor.Jungkook,annesi ve o kız bir masada oturuyorlar.Uzaktan onları izliyorsunuz.Yun hee"Bu kadının amacı ne?"diyor.Jungkook siparişi alıp ayağa kalkacakken kız jungkook'un elini tutuyor.Siz yerinizde duramıyorsunuz.Jungkook yeniden masaya oturuyor.Siz daha fazla dayanamayıp üç kahveyi masalarına götürüyorsunuz.Siz kahveleri masaya koyarken.Jungkook'un annesi"Artık nişan tarihinizi belirlememiz gerekiyor."diyor.Siz elinizdeki tepsiyi düşürüyorsunuz.Jungkook ayağa kalkıyor.Kız "Ne yapıyorsun,beni az daha yakıyordun!"diyor.Siz tepsiyi almak için eğildiğinizde jungkook elinizi tutuyor.Kız şok olmuş bir şekilde sizlere bakıyor.Jungkook"Benim bir sevgilim var,onu seviyorum."diyor.Sinirlenen annesi"Bunu seninle konuştuk."diyor.Siz"Jungkook size beni sevdiğini söylüyor,neden onu dinlemek yerine benim canımı acıtmak için uğraşıyorsunuz?"diyorsunuz.Annesi sinirlendikçe ayağa kalkıp"Seni istemediğimi daha kaç kez söylemem gerekiyor.Ben var oldukça oğlumla evlenemeyeceksin" diyor.Siz"Sizi de Jungkook'u da incitmek istemiyorum.Jungkook beni istedikçe yanında var olmaya devam edeceğim,onu o kadar çok seviyorum ki kaybetme korkusundan nefes alamıyorum" diyorsunuz.Jungkook elinizi tutup size bakıp gülümsüyor.Kız kalkıp içme suyunu Jungkook'un yüzüne fırlatıyor.Jungkook'un annesi de kalkıyor.Size ve jungkook'a bakıp gidiyor.Siz ayaklarınızın bağı çözülmüş bir şekilde koltukların birine oturuyorsunuz.Yun hee size su getiriyor.İnsanlar sizlere bakıyor.Güzel bir açılışın mahvolması demek herkesin umutlarını yok etmek gibi geliyor.Ayaga kalkıyor ve kahve servisine devam ediyorsunuz.Akşam jungkook sizinle konuşmak istese de yalandan gözlerinizi kapatıyorsunuz.Sabah erken bir saatte parka gidiyor ve salıncakta sallanan çocukları izliyorsunuz.Gerçekten Jungkook'u mutlu edebilir miyim diye düşünürken yanınıza bir kız çocuğu yaklaşıyor.Siz"Merhaba"diyor gülümsüyorsunuz.Çocuk cebinden bir kağıt çıkarıp size uzatıyor.Siz onu sevimli bulup elindeki kağıdı alıyorsunuz.Yazıyı okumak için bakışlarınızı bir kaç saniyeliğine kağıda odaklayıp çocuğa tekrar bakıyorsunuz ama çocuk ortalıktan kayboluyor.Elinizle katlanmış kağıda bakıyorsunuz.Kağıdın verdiği hissiyat sizi tedirgin ediyor.Yavaşça açıp okumaya başlıyorsunuz.
"Güzelim. Sensiz geçirdiğim günlerin yorgunluğu beni bu mektubu yazmaya sürekledi. Umarım iyisindir,ben hiç iyi değilim. Seni çok özlüyorum.Özledikçe gözyaşlarım beni boğuyor,nefes alamıyorum.Hatıramdaki yüzünü unutmamak için çok çabalıyorum.Seni hissedebilmek için kendimi çok zorluyorum.Kalbinin sıcaklığını hissediyorum.Bu bankta oturup seni düşünmek beni bir nebze rahatlatıyor.Seninle yaşayamadığım her güne lanet etsem de bu parktaki çocukları izlerken seninle kurabilmeyi düşlediğim ailenin hayaliyle mutlu oluyorum.Gidişinin üzerinden aylar geçse de çok özlüyorum.Mezarına gelmeye kendimi ikna etmeye çalışıyorum ama bunu başaramıyorum.Belki de buna hiç bir zaman hazır olamayacağım.Sadece şunları söylemek istiyorum.Keşke senin yanında her zorluğa rağmen kalıp o hayalini kurduğumuz evde yaşayıp,o güzel ailemize kavuşabilseydim.Seni ardımda bıraktığım gün çok pişman olmuştum ama karşına çıkmaya cesaret edemiyordum.Seni bu kadar zamansız kaybedeceğimi bilseydim ne olursa olsun sana geri döner ve sımsıkı sarılırdım.Zorluklar karşısında zayıf kaldığım ve kaçtığım için özür dilerim.Direnmek yerine her şeyi unuturum sanıp bıraktığım elini sımsıkı tutmayı o kadar çok isterdim ki ... Güzel uyu meleğim,seni her günümde ve her saniyemde seveceğim. Seni tüm benliğiyle çok seven korkak sevgilin Charlie..".
Sizi darlayan nefesinizi verip mektubu sımsıkı tutuyor ve ayaklanıyorsunuz.Jungkook ile kaldığınız eve geri dönüyor, jungkook'a sesleniyorsunuz.Sesini duyamayınca cafeye gidiyorsunuz.Bir hışım kapıyı açıp Jungkook'a sesleniyorsunuz.Dohyun ve Yun hee size bakıp neler olduğunu soruyor.Siz"Jungkook nerede? Onu bulmam gerekiyor" diyorsunuz.Dohyun"O depoda" diyor.Siz koşarak depoya ilerliyorsunuz.Jungkook elindeki kalemle listedeki eksikleri belirliyor.Siz arkasından sımsıkı sarılıyorsunuz.Jungkook irkilsede sizin sıcaklığınızla rahatlıyor.Siz Jungkook'u kendinize çevirip sımsıkı sarılıyorsunuz.Jungkook"Şimdi iyi misin?"diyor.Siz kafanızı evet şeklinde sallayıp dudağından öpüyorsunuz.Sizi gören Dohyun ve Yunhee gülerek "Arkadaşlar aşkınızı evde yaşayın" diyerek kahkaha atıyorlar.Siz de onlara bakıp kahkaha atıyorsunuz.Cafe girişindeki beyaz elbiseli kızı gören Dohyun hızlı şekilde tezgaha ilerliyor.Siz neler olduğunu anlamadan Yun hee açıklıyor"Dohyun sanırım ruh eşini buldu" diyor.Siz çoktan farkettiğiniz Yunhee aşkının Dohyun olduğunu biliyorsunuz.Bilmemezlikten gelsenizde Yunhee için yapabileceğiniz bir şeyin olmadığını biliyorsunuz.Kahvesini alan kız Dohyundan telefon numarasını istiyor.Dohyun"Üzgünüm sevdiğim başka biri var." diyor.Hepiniz Dohyun'a bakıp şaşırıyorsunuz.Dohyun Yunhee'ye yaklaşıp elini tutuyor.Yunhee ve siz bakakalıyorsunuz.Jungkook gülerek"Sonunda açılabildin" diyor.Siz hayretler içinde olanları idrak etmeye çalışıyorsunuz.Dohyun utanarak Yun hee'ye çıkma teklifi ediyor.Yun hee koca bir gülümsemeyle kabul ediyor.Birbirlerine sarılıyorlar.Sizde bu mutluluğa ortak olduğunuz için seviniyorsunuz.Siz"Jungkook,yarın evlenelim mi?"diyorsunuz.Siz"Seninle kurduğum hayallerin hepsini yaşayacak zamanımın olup olmadığını bile kestiremiyorum.Neden zaman kaybedelim ki!"diyorsunuz.Jungkook sarılıp teşekkür ediyor.Hep birlikte cafe içinde bir köşede dışarıdaki yolu izleyip hayallere dalıyorsunuz.
Belki de hayatımızdaki her engeli sevgimizle yenebilirdik.Yeniden var edebilirdik,yeniden sevebilir,yeniden ayağa kalkabilirdik.Sevgi,bizim umudumuz SENSİN.
Not:İki buçuk sene sonra final yapan güzel hikayem iyi ki var oldun.Artık bir hikaye yazmayacağımı düşündükçe içim burkulsa da tamamlanmış hissediyorum. Okuyan herkese çok teşekkür ediyorum. Hüzünlü bir hikaye de olsa sevginin aşamadığı hiç bir engelin olmadığını bir kez daha belirttikten sonra sizlere veda ediyorum.Kendinize çok çok iyi bakın sevgiyle kalın.❤️
