"Anne yalvarırım yapma, söz ne istersen ben yapıcam. Dokunma ona!"
•
Yağmur yağıyor anne, yağmurlu havalarda çıkıp dans etmemizi hatırlıyor musun? Ben unutamıyorum.
Yine gelsen birlikte hasta olsak ama günün sonunda mutlu olsak olmaz mı? Ben artık denizlerden kaçar oldum anne.
Soğuk balkonumuzdan çıkıp aşağı herkesin yanına indiğimde Alex çok sinirli gözüküyordu, nedenini anlamak için yanına yaklaştım ancak yaklaştığım an beni ittirdi.
Neler oluyor?
"Alex sakın, sinirini herkesten çıkar ama Lina'dan değil. Hayır." Bu sert ses Emirhan'dan çıktı, gözlerim anında buğulandığı için görmedim ama abimin sesini tanıyorum.
"Asıl suçlu o iken neden başkasından çıkarsın ki?" Bu ses ne Ivan'a ne de tanıdığım başka bir erkeğe aitti,
Bu ses bir kadına aitti.
"Ne?" Emirhan'a baktım, daha sonra Ivan'a ardından karşımda duran kırmızı ruju ve at kuyruğu ile oldukça genç duran ama bi o kadar da yaşının büyük olduğu belli olan o kadına baktım.
"Bilmediği bir şey için onu suçlayamazsınız." Hiçbir şey anlamıyordum. Neyi bilmiyorum? Ivan öyle dedi, bilmediği bir şey dedi.
Topuklu sesleri zihnimde yankılamaya başladı, Esranınkiler gibi.
"Küçük bir kız çocuğunun canını alıp hatırlamamak, ne büyük aptallık."
Ben öyle bir şey yapmadım!" Yapmadım.
Midem bulanıyo.
Etraf ne kadar sıcak?
Rusya bu kadar sıcak olabilir miydi?
"Annenin boğulduğu sularda sende boğulmalıydın!" Başım dönüyor.
Güzel halı, kim seçti?
Acıktım aslında, ne yesem ki?
"Benim uykularımın katili senmişsin Lina."
Kalbim.
Dengem sarsıldı, ben ne yaptım? "Alex hayır, hayır hayır!" Elini aniden mutfak masasına vurdu. "Kalpsizin tekisin! Nasıl unutabilirsin!"
Okuldaki arkadaşlarım her zaman kalpsiz olduğumu bu yüzden okulda bana yürüyen popüler çocuklara yüz vermediğimi söylerlerdi.
Bu da böyle bir şey mi? N'olur böyle bir şey olsun!
"Alex ben... Ben bilmiyorum! Ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yok."
Güldü, dalga geçerek.
"Tabiki olmaz Lena, benim kardeşim ölürken sen bebeklerin ile oynama der..." ne dediğinin farkına varmış gibi duraksadı.
Alex'in kardeşi mi vardı? Lena mı? Nefesim daralıyor.
"Keşke bende seni unutabilsem!"
"Alex, sen beni ölsen unutamazsın!"
Ortam aniden sessizleşti
Sıcacık olan oda bir anda buz kesti.
"Anlat! Anlat bana ne yaptığını çünkü neyden bahsettiğine dair yemin ederim hiçbir fikrim yok ama siz gelmiş burada ölmemi diliyorsunuz!" Nefesim gittikçe darlaşıyor.
İlaçlarımı istiyorum.
"May, Alex'i doldurmayı bırak! Suçlayacak birini arıyorsan kendini suçla o kız senin yüzünden öldü!" Gözlerimi kapattım ve kendimi bıraktım.
Alex ben annenin söyledikleri kadar biliyordum sadec..."
"Siktir git evimden May!"
Kapı sesi.
Midem bulanıyo.
Acıktım.
Yine.
Gözlerimi aralayıp başımın üzerindeki küçük kıza baktım. "Maya?" Yanıma oturup yüzümü öpmeye başladı aniden, yaşadıklarıma rağmen gülümsedim. "Anne, özledim seni!" Uzandığım koltukta doğrulup Maya'yı kucağıma aldım ardından Alex ile göz göze geldik, ifadesiz suratı ile ilk günlerdeki gibi görünüyordu. Nasıl bu kadar hızlı suçlayabilmişti beni ? Olay hakkında bilgim bile yokken! "Resmin var benimle ama hiç görmedin değil mi Lina?" Güldü. "Tabiki görmedin, tam adımı bile bilmediğine yemin edebilirim." Maya komut almışcasına yanağımı öpüp odadan çıktı, artık sadece ben ve Alex vardık. "Küçük bi' kız kardeşim vardı, senin gibi sapsarı saçlı mavi gözlüydü. Seni benden daha çok seviyor diye kıskanırdım hep," buruk bir gülümseme oluştu suratında. "Bir gün dışarı çıkmışsınız birlikte kaybolmuş, daha sonra cesedini bulmuşlar diye anlatmış annem. Olayın aslını hiç öğrenmedim Lina,gelen kişi teyzemdi annemin ona anlattıklarına uyup gelmiş." Derin nefes aldığında benimde boğazım düğümlendi. "O an gözüm döndü farkında değildim hiçbir şeyin. Olayın aslını öğrendim sen baygınken suçlu yine annemmiş Lina." Annesi mi? "Annen?" Yüzünü avuçlarının arasına alıp sıvazladı. "Onu da bilmiyorsun değil mi?"
"Annen kim Alex?"
"Benden nefret edeceksin." Gözlerinin içine baktım. "Beni katil olmakla suçladığında bile nefret etmedim."
"Esra"
"Ha?"
"Annem, Esra."
