ဘ၀အထိုထို (သို့) အပြူး

အပိုင်း ( ၄ )

အပိုင်း ( ၄ )

မနက်ဖြန်ဆို အပြူးမိဘတွေ မြို့ကပြန်လာတော့မယ်။

TV ရှေ့က ဆိုဖာ‌ပေါ်မှာ အပြူးထိုင်ရင်းဇာတ်ကားကြည့်နေသည်။ ထိုစဉ် အောင်ခိုင်ရောက်လာပြီး အပြူးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

လည်ဂုတ်တွေကို နမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်စပြုလာသည်။ လက်ကလည်း ဟိုပွတ်ဒီပွတ်နဲ့ ၊ အပြူးတစ်ယောက် ဖီးလ် လာစပြုလာပြီ။
အောင်ခိုင် အင်္ကျီကိုအပေါ် မတင်ပြိး နို့သီးခေါင်းရဲရဲလေးတွေကိုစို့ပေးရင်း အပြူးရဲ့ဆီးခုံနားရောက်လာကာ အမွှေးညှင်းညှင်းလေးတွေကို ဇပ်ဇပ် ဇပ်ဇပ်နဲ့ ကိုက်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး လီးလေးကို ငုံစုပ်ဖို့ ပါးစပ် ပြင်နေချိန် အပြူးက

“ အာ ၊ အကို ။ တော်ပြီ ၊ မလုပ်ပါနဲ့။ ”

“ အာ့ဆိုလည်း ညီ အကို့ လီးစုပ်ပေး ” ဆိုပြီး မတ်တပ် ထကာ ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်သည်။

“ အားပါးပါး ၊ အမောက်ထောင်နေတဲ့ နဂါးပမာ ဒစ်ပြဲပြဲ လီးကြီးက ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့....အစာရှာနေတဲ့ မြွေဟောက်တစ်ကောင်လိုလို...လီးကြီးက အားရစရာကြီး ၊ ကိုရယ် ” ဟု အားရကျေနပ်နေတဲ့ လေသံဖြင့် အပြူးပြောနေမိသည်။

“ အာ့ဆိုလည်း စုပ်တော့လေ ၊ ညီ။ ”

အပြူး ထိပ်ဖူးလေးကို စငုံလိုက်သည် ၊ တင်းပြောင်နေတာဘဲ ၊ ဒညှင်းသီး ဆီသုပ်ထားသလိုဘဲ။

ပြွတ် ပြွတ်

အား..ရှီး

အား..ရှီး

ပြွတ်..ပလွတ်

“ ကောင်းလိုက်တာ ၊ ညီရာ။ ”

အောင်ခိုင်ရဲ့ လီးဒစ်ပြဲကြီးဟာ အပြူးအာခေါင်ကိုကျော်ပြီး လည်မျိုကို သွားသွားထောက်နေသည်။

“ အား ၊ စုပ်စမ်းပါ။ အကို့လီးကို အားရပါးရ စုပ်စမ်းပါ။ ”

“ ကောင်းလိုက်တာ ၊ ညီရယ်။ ”

အွင်း...အွင်း...အား...ရှီး

“ စုပ်ထား ၊ ညီ။ ညီ့ဖင်လေးကိုလည်း အကို့ လျှာလေးနဲ့ အပီလျက်ပေးမယ်။ ”