ဘ၀အထိုထို (သို့) အပြူး

အပိုင်း ( ၁၃ )

အပိုင်း ( ၁၃ )

အပြူးတို့ အရက်ဆိုင်လေး ဖျက်သိမ်း ရတော့မည် ၊ ရက်အနည်းငယ်သာကျန်တော့သည်။
အရက်ရောင်းရလို့ အမြတ်ငွေ နည်းနည်းတော့ရလိုက်ပါတယ်။
နောက်ထပ် ဘာလုပ်ကိုင်စားသောက် ရမလဲ မသိ။ ပထွေးကလည်း အားကိုးလို့မရ။
အဲ့တော့ ရတဲ့ရက် အနည်းငယ်ကိုသာ အရက်ရောင်းနေရသည်။

အခုလည်း အပြူး ထန်းတောကို ထန်းရည် သွားယူသည်။
ကိုသာကျော် ထန်းလျက်ဖိုမှာ စောင့်ကျောင့်ထိုင်ပြီး မီးထိုးနေသည်။
ပုဆိုးက တိုတိုဝတ်ထားသည်။
ဆောင့်ကျောင့် ထိုင်လိုက်တော့ ဂွေးဥနဲ့ လီးတို့မှာ ပေါ်ချင်တိုင်း ပေါ်နေကြသည်။

“ ကိုသာကျော် ၊ အနေအထိုင် လေးလည်းဆင်ခြင်ပါအုံး။ ဟိုပေါ်ဒီပေါ်နဲ့ ကြည့်ရတာမကောင်းဘူး။ ”

“ ကြည့်ရတာ မကောင်းဘူးလို့လည်း ပြောသေးတယ် ၊ ပြီးတော့ လာတိုင်း ငါ့လီးကို ခိုးကြည့်နေတာ မသိဘူးများ မှတ်နေလားမသိ ။အပြူး မင်း ငါ့လီးကို စုပ်ချင်နေတာလား။ မင်းကြည့်ရတာ လီးဆာနေသလိုပဲ။ ”

" တိတ်စမ်း ၊ နင်ငါ့ကို ဘယ်လိုမှတ်နေလဲ။
ကိုယ့်ဟာကိုယ် အနေအထိုင်မတတ်ပြီး ငါ့လာပြောနေတယ်။ ”

“ ငါကတောသားလေကွာ ၊ မနေတတ်ဘူးဟ။
အဲ့တော့ ပေါ်နေတဲ့ ငါ့လီးကို မင်းလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပုဆိုးထဲ ပြန်ထည့်ပေးလေ ၊ ဒါမှမဟုတ်
သူ့ကို တွင်းအောင်းခိုင်းလိုက်။ ”

“ အယ် ၊ ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ။ ”

အပြူးမနေတတ်တော့ပါ။ လီးနံ့ရတော့ ဖင်ကလည်း ပွစိပွစိ ဖြစ်နေသည်။
သာကျော်လီးကလည်း တွင်းထဲဝင်ဖို့ ခေါင်းထောင်နေတဲ့ မြွေတစ်ကောင်အလား ခေါင်းကြီးဒစ်ပြဲကြီးက တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည်။

တဲလေးထဲမှာ သာကျော်လီးကို အပြူးလက်ကလေးနဲ့ စုပ်ကိုင် ဆော့ကစားနေမိသည်။
လက်ထဲမှာတင် လီးကြီးက ကြီးတထက်ကြီး တုတ်တထက်တုတ်လာသည်။

အသက်၂၈နှစ်အရွယ် သာကျော်ရဲ့လီးဟာ
အကြော ပြိုင်းပြိုင်းထပီး မဲမဲတောင့်တောင့်ကြီး သံချောင်း ကြီးအလား ခေါင်းကကြီးပြီး ဒေါင်ဒေါင်မြည် တောင်နေသည်။
တောင်နေတဲ့ လီးကြီးရဲ့ ဒစ်ဖျားလေးကို
နှင်းဆီလွှာနှုတ်ခမ်းပါးလေးနဲ့ငုံလိုက်သည်။
ဒစ်ခေါင်းအပေါက်လေးကို လျှာနဲ့ ထိုးကလိလိုက်သည်။