ဘ၀အထိုထို (သို့) အပြူး

အပိုင်း ( ၂၄ )

အပိုင်း ( ၂၄ )

“ ကိုကို ၊ ကိုကိုရေ။
လာပါအုံး ၊  ညီ့အခန်းက အရင်လို ပိုက်ခေါင်းပြုတ်ပြန်ပြီ။ ကိုကို လာကြည့်ပေးအုံး။ ”
ချစ်စရာကောင်းသော ဟန်အမူအရာနဲ့
အပြူးက ပျစ်ချွဲနှပ်ချွဲလေးပြောနေသည်။

ဝိုင်းသုတလည်း အပြူးရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ပိုက်ခေါင်းကို ပြန်တပ်ပေးလိုက်သည်။
ပြင်နေရင်း ရေတွေက ဝိုင်းအဝတ်တွေကို
စိရွှဲကုန်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးစိုရွဲနေတဲ့ကြားက အားသွန်ခွန်စိုက် ဆက်ပြင်ပေးနေသည်။

ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ ဝိုင်းသုတရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အပြူးရဲ့ ကာမစိတ်ကို နိုးဆွနေသည်။
အပြူး သူ့ခါးမှာပတ်ထားတဲ့ ပုဝါစကို ဖြေချလိုက်သည်။
ဝိုင်းသုတရဲ့ နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားပြီး
စကားကို တိုးကပ်ပြောလိုက်သည်။

“ ကိုကို ရေအတူတူချိုးရအောင်။ ”ဟု ခပ်ဖွဖွပြောလိုက်ရင်း ဝိုင်းသုတရဲ့ နားထဲကို လျှာဖျားလေး ထိုးထည့်လိုက်ရင်း နားအဖျားလေးကို သွားလေးနဲ့ကိုက်ကာ  ကြည်စယ်နေသည်။

ဝိုင်းသုတလည်း အပြူးကို ချာကနဲ တစ်ပတ်လှည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ခပ်ဖိဖိလေး စုပ်ပေးလိုက်သည်။

“ ကိုကို အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့။ ”

“ မချွတ်ရဲဘူး ၊ ရှက်တယ် ၊ ညီ။ ”
ခပ်နောက်နောက်လေသံလေးနဲ့ ချစ်သူအပြူးကို စနေသည်။

“ သူဘဲ အရင်က သူများရှေ့မှာ ချွတ်တော့မယ်လုပ်ပြီး အခုကျမှ ရှက်ပြနေတယ်။
လာစမ်း ၊ ချွတ်ပြမယ်။ ”
အပြူး ဝိုင်းသုတရဲ့ အဝတ်တွေကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
ကြည်နူးစရာကောင်းလှသည်။
နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေပြီ။

ဝိုင်းသုတရဲ့ လီးက မထောင်တထောင် ပျော့အိပျော့ဖတ် ဖြစ်နေသည်။
အဲ့ဒါကို အပြူးက ပါးစပ်ဟပြီး ပလွှတ်ကနဲ ငုံလိုက်သည်။
လီးကမတောင်သေးတော့ ပါးစပ်ထဲမှာပျော့စိစိဖြစ်နေသည်။

တဖြည်းဖြည်းစုပ်ရင်းနဲ့ ကြီးလာကာ ပါးစပ် တစ်ခုလုံးပြည့်လာပြီး လီးထိပ်ဖူးကြီးကအာခေါင်ကို လာလာထောက်လို့ ပျို့ကနဲဖြစ်သွားရပြန်သည်။
အပြူး ဒူးလေးထောက်ပြီး အသေအချာကို
ပြုစုပေးနေသည်။
ဝိုင်းသုတလည်း အပြူးရဲ့ပြုစုမှုကို  တစ်ဝကြီးခံစားနေသည်။