Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 2. Bir Çift Göz
Uğursuz motor sesi kulaklarımı delecek kadar yaklaştığında derin bir nefes aldım. bu aynı zaman da sorun yaklaşıyor demekti.
Erdal Erdoğan. Çocukluktan beri gıcık kaptığım adam. Ne kadar kişiyle kavga ettiysem hepsi bunun yüzündendi. Abime de zamanında az dövdürmemiştim ancak işe yaramamıştı.
Büyüdükçe çocuksu hallerimizden eser kalmamıştı ama kendisine hâlâ gıcık oluyordum. Bakışlarından, laf atışlarından hoşlanmıyordum. Açıkçası beni biraz da tedirgin ediyordu.
"İyi akşamalar Leyla. Nereden böyle bu saatte?"
Durdurduğu motoruyla birlikte yanımda bana bakıyordu. Bıkkınca bir nefes verip elimdeki çekirdek poşetini salladım.
"Sen ve çekirdek sevdan. Neden abin olacak o hergele çıkmadı?"
"Rica ediyorum abim hakkında düzgün konuş Erdal abi. Canım çıkmak istedi ve çıktım. bil bakalım bu kimi alakadar etmiyor?"
Ağzının içinde hay abine diye mırıldandığını duyabiliyordum. Bana karışma hakkını ona kim veriyordu.
"Celallenme hemen. Bu saatte iti var kopuğu var diye dedim ben. Atla ben bırakayım eve kadar."
