Oy vermeyi unutmayın aşk bahçeleri ❤️
(28) Kendi Masalım
"Merhaba Selçuk..."
Derin bir nefes alıp ağır çekimde bana döndüğünde bir süre gözlerime baktı. Yüzü sanki bu anın gerçek olabileceğine inanamıyormuş gibiydi.
"Merhaba Leyla, hoş geldin..."
"Hoş buldum," dedim ve yüzümde bir gülümseme oluştu. Bu kez gözleri onun yanında gülümsediğime takılır gibi yanağıma baktı. Hoş buldum basit bir cümle değildi şu an için. Gerçek anlamda hoş bulmuştum, kalbini, onu, bu yaşadığımız durumu ve kavuşmamızı.
Yüzümün güldüğünü gördüğünde tedirginliğini biraz olsun atmış daha parlak gözlerle bana bakıyordu. "Ne zamandır bekliyorsun? Çok mu beklettim?"
"Çok beklettin ama bugün değil." Bu tatlı sitemine ufak bir gülüş döküldü dudaklarımdan. "Adımı çok rahat söyledin tahmin etmiş miydin?"
"Buraya kiminle buluşmaya geleceğimden emindim." Bunu hastanede de net bir şekilde anlamıştım. Yüzüme baktı, gözlerime, çenemdeki minik benlere, saçlarıma... Bu kadar yakından ve bu anlamda onu ilk inceleyişimdi. Bu yüzden sessiz kaldım.
"Mektuplarda konuşması kolaydı, uzaktan mecnun olmak ise daha da kolay."
"Şimdi karşındayım ve sessiz kalabiliriz, mektuplarda yeteri kadar konuştuk."
Önüne döndü ama sonra bunun vakit kaybı olduğunu anlayıp yeniden bana döndü. Hatta bedenini de çevirip o şekilde oturmayı tercih etti. Tam o sırada diğer elinde tuttuğu bir tane kırmızı gülü gördüm. Bu açılmamış bir gonca gül değildi, gayet açılmış, serpilmiş mis kokusunu tüm güzelliğiyle karşımıza sermiş bir güldü.
"Nihayet yaprakları açık bir gül," dedim uzanıp elindeki gülü alırken. Koklarken sanki içimdeki heyecanı kalbimin sesini de kokluyordum. Buraya kimin yanına geldiğimi elbette biliyordum ama kalbim asla sakinleşmiyordu. Cebimdeki kapalı gülü çıkardım, henüz tam kurumamıştı. "Artık açıldığına göre değiş tokuş yapabiliriz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gülveren Mahallesi
Teen FictionBir gün işe gitmek için hazırlanırken ayakkabımın içine gizlenmiş gizemli bir mektup zarfı buldum. Sonrasında ise her şey değişti.