Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(27) Kalbin Bilmecesini Görmek
Neydik ya da ne değildik? Bu durumdan çok sıkılmıştım. Hüsrana uğrayan kalbim bunu iyi bir şova çevirip dramatize edecekti ama mantığım bunu yapmamam yönündeydi. Hayatımın iki ayı kayıptı, yaşadığımı sandığım anları aslında yaşamamıştım ve mektuplarım zihnimin bir köşesinde beni bekliyordu. Onlar yalan olamazdı, sahte olamazdı, bana ait değil diyemezdim. Çünkü bizzat sahibi tarafından ziyaret edilmiştim.
Derin bir nefes verdim. En azından bu doğruydu yoksa ağır bir depresyona girmem an meselesiydi. Ayrıca içimdekileri kimseye paylaşamamıştım. Odamın kapısı yavaşça açılıp Berfin kırmızı elbiselerinden biriyle içeri doğru süzüldü. Beni uyanık gördüğüne sevinerek kaşlarını kaldırdı.
Elindeki çiçek buketini kenara koyarken çekmeceyi açıp içindeki fotoğrafı çıkardı. "Bak kuşum, bunu sana iyi hissettirsin ve yalnız kalma diye koymuştum. Üstelik şans kolyem de burada."
"Teşekkür ederim. Hoş geldin canım."
"Hoş buldum canım, seninle yeniden konuşabilmek paha biçilemez bir duygu nasılsın?" Saçlarımı geriye doğru atıp yanağımı okşadı. Sorunun ağırlığı altında ezildim. Bazen öyle iyi olamıyorduk ki cevap bizi yutuyordu. Cevap iyi değilim değildi, berbatım, çıkmazdayım, hayaldeyim ve gerçekteyim.
"Berfin, hafızam bulanık ve dejavu yaşıyormuş gibi hissediyorum. Sanki paralel evrende bir ben daha var ve hayatlarımız karıştı. Böyle bir şey mümkün mü?"
"Vallahi Allah'ın hikmetinden sual olunmaz deyip konuyu kapatasım var. İyi olmadığını görebiliyorum bendeki de soru işte."
"Çok garip bir şey oldu, hayal ve gerçek, rüya ve anı arasında bir yerde sıkıştım kaldım. Son iki ayım burada ama değil gibiydi."
"Komadan uyanan insanların hafızasında bazı değişimler normal karşılanırmış doktorun öyle söyledi. Bu yüzden karıştırman oldukça doğal çiçeğim." Elimi tutup avucuna koydu ve parmağıyla okşayarak beni sakinleştirmeye çalıştı. "İstersen sen aklına takılan o şeyleri sor, senin için cevaplayayım."
