!ကိုယ့္ႏွလုံးသားေလးလည္း ရင္ခုန္ႏႈန္း ထိန္းဖို႔ခက္ၿပီ...
!ၿငိမ္ေအာင္တင္းထားလို႔မရ..မယုံနိူင္ဘူး မင္းနဲ႕ ေတြ႕စဥ္ ဒါအခ်စ္လို႔ေခၚမလား ကိုယ္မသိလိုက္မိ ရင္ခြင္ထဲတိုး... ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းနဲ႕မွခ်စ္တတ္ၿပီေပါ့...!
စီးခ်က္ညီညီ ပ်ံလြင့္လာတဲ့ သီခ်င္းသံခ်ိဳခ်ိဳေလး ။ေသခ်ာေပါက္.. ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ကာ ပန္းပင္ေတြကို ေရေလာင္းေနတဲ့ဆက္နိူင္ဆီကျဖစ္သည္။
ဒီေန႕ေတာ့ ေန႕လည္ပိုင္းေလာက္ မွ အေရာင္းအဝယ္ ကိစၥတစ္ခုနဲ႕ အျပင္သြားရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ မနက္ပိုင္းကိုေတာ့ သူ႕အတြက္ လြတ္လပ္ေရးအျပည့္ရေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပဲ အိမ္ကလူေတြ စားဖို႔မနက္စာ ျပင္ေပးထားခဲ့ၿပီး ၿခံထဲ၌ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။
ပစ္ထားတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕အလွစိုက္ထားတဲ့ ပန္းပင္တစ္ခ်ိဳ႕ကပုံမက်ပန္းမက် ရွည္ထြက္ေနသည္။ ၿပီးေနာက္ ၿခံထဲအႏွံ႕ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ ျမက္ပင္ရိုင္းေတြကလည္း အမွန္ပင္ စိတ္ရႈပ္စရာ ။
ဒီ အလုပ္ေလာက္ေလး ကို အျခားသူကိုေန႕စား ေပးၿပီး ငွားလုပ္လို႔ရေပမယ့္ အပိုေငြ ကုန္မွာ မႀကိဳက္တာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ အပင္ပန္းခံေနရျခင္းပင္။
"ဒါက .. ဘယ္သြားၾကမလို႔လဲ..."
သူ႕ အသံေၾကာင့္ အိမ္ထဲက ထြက္လာတဲ့မဏိ နဲ႕ နီလာက ၿပိဳင္တူ လွည့္ၾကည့္သည္ ။
မဏိ က ဒူးအထက္ ေလာက္ရွိမည့္ ေဘာင္းဘီတို အသားေရာင္ေလးျဖင့္ အ႐ုပ္ႀကီးေတြပါတဲ့ တီရွပ္အျပာေရာင္အပြႀကီးကို ဝတ္ထားသည္။ ဆံပင္ ေတြကို အိမ္မွာေနရင္ စည္းေနက်အတိုင္း တစ္ဝက္ေလာက္က စည္းထားသည္မို႔ မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕ျပန္က်ေန၏။
နီလာ က သူ႕ကိုျမင္သြားေတာ့ အနားကိုေလွ်ာက္လာကာ...
"ေအာ္...ကိုႀကီးဆက္နိူင္ ကို ရွာေနတာေလ အဖြားအိပ္ေနတုန္း.. သမီးတို႔ ေစ်းခဏသြားမလို႔... အဲ့တာ ဆိုက္ကားမငွားေတာ့ပဲ ကိုႀကီးမဏိကို လိုက္ပို႔ခိုင္းမလို႔..."
ေစ်းက သူတို႔ေနတဲ့ရက္ကြက္နဲ႕ အနည္းငယ္လွမ္းေသးသည္မို႔ ေစ်းသြားတဲ့အခါ ဆိုင္ကယ္နဲ႕သြားရင္သြား ၊ မဟုတ္ရင္ ဆိုက္ကားငွားသြားၾကရသည္။
YOU ARE READING
မေတ္တာခြုံ၍ နွေးပါစေ
Romanceရဲရဲသာမှီခိုလိုက်ပါ ဒီရင်ခွင်ရော ဒီပခုံးတွေရောအားလုံးဟာ ခင်ဗျားအပိုင် ....
