ලන්දේ උකුල උඩ | Sinhala BL

තිස් එක: ආගන්තුකයෝ

ඔඩිටෝරියම් එක ඇතුළෙ පිළිගැනීමේ කතා, නැටුම් අනම් මනම් වගයක් තිබුණටත් පස්සෙ අපිව ආයෙම වෙන විසාල ශාලාවකට එක්කගෙන ගියා.

මේක සෙමිනා එකක් කිව්වට එහෙම මහා බරපතල දෙයක් තිබ්බෙ නෑ. ඇත්තටම කිව්වොත් නායකත්ව ලක්ෂණ, කණ්ඩායම් හැඟීම් වගේ දේවල් වර්ධනය කරගන්නෙ කොහොමද කියලා පුරුදු කරවන්න අපිට තිබුණ වැඩසටහනක් වගේ. ඇත්තටම ඒ දේවල් ස්පෝට් එකක් කරනකොට ගොඩක් වැදගත් දේවල්.

රට වටේම ඉස්කෝලෙ විස්සකින් තිහකින් ඇවිත් හිටියා පොඩි පොඩි කණ්ඩායම්. එයාලා මුලින්ම අපිව එක එක කණ්ඩායම්වලට බෙදලා දැම්මා...

"Ok, now each of you belongs to this group and you'll have to continue all the challenges with your group." ඒ පාරත් පපුව මැද්දෙ බැජ් එකක් ගහගත්තු කොල්ලෙක් ඇවිත් කියලා ගියා. ඇයි වදේ මුන්ට බැරි සිංහලෙන් කතා කරන්ට? උන්දැලට සිංහල අරහං මයෙ හිතේ....

මං බැලුවෙ මාත් එක්ක කණ්ඩායමේ හිටපු අය දිහාව. අඳුරන කවුරුත් නම් නෑ අප්පා. මං දන්න ඈයො කියලා ඉතින් ගමේ එවුන් විතරනෙ.

"හායි! මම කේශල. ගාල්ලෙ ඉඳන් ආවෙ. ඔයා?" මං බුම්මට්ටා වගේ හතරවටේට කැරකි කැරකි ඉද්දි අපේ කණ්ඩායමේ හිටපු එක ඩයල් එකක් මට අත දික් කරලා කිව්වෙ හිනා වෙලා. මාත් ඉතින් අතට අත දුන්නා හිනාවකුත් දාගෙනම.

"මං රංගනාත්. නුවර පැත්තෙ ඉඳන් ආවෙ." මමත් කිව්වා ඉතින්. ඔන්න ඔයිට පස්සෙ කණ්ඩායමේ ඉතුරු හිටිය තුන් දෙනත් කතාවට එකතු වුණා.

එතන තව නුවරින් ආපු ගෑනුළමයෙක් හිටියා. තව රත්නපුරේ එක්කෙනෙකුයි, කොළඹම ළමයෙකුයි. අවුලක්ම නෑ වගේ.

ඔක්කොමත් හරි මම ශාලාව පීර පීරා හෙව්වෙ අපෙ නිලමෙව... කොහෙද මේ නිල් ඇස් ඇත්තා හොයන්ටත් නෑ නෙව. කොහෙ අතුරුදහන් වෙලාද මන්දා.

අනෙ අම්මේ අපෙ මල්ලි! මං දැන් නෙව දැක්කෙ! මේකා ඉන්න කණ්ඩායමේ තව ගෑල්ලමයි තුනක්ම ඉන්නවා. මේකා උන් එක්ක හැක හැක ගගා ඉන්න හැටි! ඉඳපන් මං මෙව්වා ඉහළට වාර්තා කරනවා.

කොහොම හරි ඔය විකාර අරුමෝසම් ඔක්කොම ඉවර වුණායින් පස්සෙ අපිට එක එක අභියෝග හම්බුණා... කොහොම හරි අපිට නාට්‍යයකට රඟපාන්ටත් වුණා. අපිට ප්‍රථමාධාර ගැන කියලා දුන්නා. තව කවුද මන්දා ස්පොන්සර්ස්ලා කියලා කට්ටියක් ඇවිත් එයාලගෙ කම්පැණියෙ කොළ වගේකුත් බෙදලා ගියා... බර ගණන්වලට ස්පෝට් අයිටම්ස් විකුණන කම්පැනියක් නෙව!