##Unicode##
ခုလက်ရှိ...
မှူးအတွေးနဲ့စိတ်လွှင့်နေသည်မို့ နောက်ကခေါ်သံပင်မကြားတော့။
"အိမ့်မှူးစံ..."
"ဟင်နွယ်။ "
"ဘာတွေအဲ့လောက်စဥ်းစားနေတာလဲ ခေါ်မကြားအော်မကြားနဲ့"
"ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး။အတိတ်တစ်ချို့ပေါ့။"
"ဟိုတစ်ယောက်ဘာပြောလဲ"
"ဂျူးက မိုးကုတ်ပြန်တော့မယ်တဲ့"
"တကယ်ကြီးလား ။"
"အေး ကိုးစိုင်းလာေခါ်မယ်ထင်တယ်"
"နေအုံး ငါကိုစိုင်းကိုဖုန်းဆက်လိုက်မယ်"
"နင်သူနဲ့စကားသွားပြောပြီး တောင်းပန်လိုက်ပါလား။ပြေလည်သွားအောင်"
"ပါးရိုက်လိုက်မိတာငါမှားပေမယ့် ငါမတောင်းပန်နိုင်သေးဘူး သူပြောထားတာတွေ မေကျနပ်သေးဘူး။"
"နင်တို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကလဲ မာနပြိုင်နေကြတယ်။"
"ကဲပါ ပြန်ရအောင်လေ"
မှူးနဲ့ နွယ် အိမ်သို့ပြန်ခဲ့တော့သည်။
.....
"ဟဲလို...
ဟာကိုကိုကလဲ အဲ့အလုပ်တွေထားခဲ့လို့မရဘူးလား။
ဒါဆို ကိုကို့သူငယ်ချင်းအားလား။
သူ့ကိုလာကြိုခိုင်းလိုက်မယ်။
ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။သူနဲ့ကလူရင်းတွေဘဲကို။
မရဘူးပြန်မှာဘဲ။ဒီမှာ ဘယ်မှာသွားနေရမှာလဲ။
မသိဘူးဗျာ။ဒါဘဲဒါဘဲ။ကိုကို့သူငယ်ချင်းကိုဘဲခေါ်လိုက်မယ်။"
မောင်ဖုန်းပြောပြီးတော့ မုစိတ်ပူနေမိသည်။ထင်ရတာတော့ သူ့အစ်ကိုကလာမကြိုနိုင်တော့ပုံ။သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုအကူညီတောင်းမလို့လား။ဒီကလေးမနဲ့တော့။ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မိန်းကလေးဆိုတာမေ့နေတာလား။
"မောင်.."
"အန်တီ"
"အစ်ကိုကလာမကြိုနိုင်တော့ဘူးမလား။"
"အလုပ်များနေလို့တဲ့။နောက်တစ်ပတ်လောက်မှအားမှာတဲ့။ဒါမယ့် ကိုကို့သူငယ်ချင်းကိုလာကြိုခိုင်းလို့ရတယ်။"
YOU ARE READING
မောင့်မုဒြာ
Romanceကုမုဒြာဆိုတာ တခြားသူတွေအတွက်တော့ တန်ဖိုးကြီးတဲ့ပန်းတစ်ပွင့် ဖြစ်ချင်ဖြစ်လိမ့်မယ် မောင့်အတွက်တော့ သူဟာသာမာန်ပါဘဲ။
