##Unicode##
"ဂျူဂျူး!!.."
မောင်တို့သုံးယောက်စကားပြောနေတုန်း အစ်မမှူးရောက်လာသည်။
"အစ်မမှူး။"
"ငါနဲ့ခနလိုက်ခဲ့။"
အစ်မမှူးက မောင့်လက်ကိုဆွဲကာခေါ်သည်။
"ဘယ်ကိုလဲ"
"လိုက်ခဲ့စမ်းပါ။"
"အန်တီ မောင်ခနလိုက်သွားလိုက်အုံးမယ်နော်။"
"အော်အေး။"
အစ်မမှူးက မောင့်ကိုဆွဲခေါ်ခဲ့တာ အန်တီတို့ရဲ့ခြံပြင်ဆီ။
"အစ်မမှူး မောင့်ကိုဘာပြောစရာရှိလို့လဲ။"
"နင်နွယ်နဲ့ညိုကို ပြန်တောင်းပန်သင့်တယ်။"
"ဟာ မဖြစ်နိုင်တာ။မောင်ကဘာလို့သူတို့ကိုတောင်းပန်ရမှာလဲ။"
"ဒီကိစ္စမှာ နင်မှားတာအသိသာကြီးနော်ဂျူဂျူး။"
"အစ်မမှူးကပါ သူတို့ဘက်လိုက်ပြောပေးနေတာလား။
သိပါတယ်အစ်မမှူးကသူတို့ဘက်ကဆိုတာ သူငယ်ချင်းသုံးယောက်က တစ်ကျိပ်ထဲတစ်ဉာဏ်ထဲ
လိုက်လဲလိုက်ပါတယ်။"
"ဂျူဂျူး!!"
အစ်မမှူးအသံမာလာပြီ။
"ပြော.."
"ဒီကိစ္စက နင်ညို့ကိုစနိုက်ကြော်ရာကနေစတာလေ။ဒါတောင် နွယ်က ဒီလောက်သည်းခံပေးထားတာတောင် နင်ကဇွတ်မိုက်တာလေ။"
"ဟားဟား စနိုက်တယ်ဟုတ်လား။စနိုက်တယ်ဆိုတာ ပိုင်ရှင်ရှိတဲ့သူကိုမှစနိုက်တယ်ခေါ်တာ အစ်မညိုက ပိုင်ရှင်မှမရှိဘဲ။ "
"ညို့ကို နွယ်သဘောကျနေတာသိရက်နဲ့ နင်ကြားဝင်ခဲ့တာကိုကမှားတာ။"
"ဟုတ်တယ်ဟုတ်တယ်။မောင့်အမှား အားလုံးမောင့်အမှားတွေချည်းဘဲ။မောင့်အပြစ်တွေချည်းဘဲ။
ဒါကြောင့်လဲ အိမ်ပြန်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တာအစ်မတို့ မမြင်ချင်တဲ့ sခွက်ကို ကြည့်နေရမှာစိုးလို့။ "
"မဟုတ်ဘူး။အစ်မမှူးပြောချင်တာက။"
"မောင်မှားတယ်ဆိုရင်တောင် မောင်လုံးဝမတောင်းပန်နိုင်ဘူး။"
YOU ARE READING
မောင့်မုဒြာ
Romansaကုမုဒြာဆိုတာ တခြားသူတွေအတွက်တော့ တန်ဖိုးကြီးတဲ့ပန်းတစ်ပွင့် ဖြစ်ချင်ဖြစ်လိမ့်မယ် မောင့်အတွက်တော့ သူဟာသာမာန်ပါဘဲ။
