CARRYING THE SON OF COLD CEO BOSS

CHAPTER 34

CARRYING THE SON OF COLD CEO BOSS
-written by- angelica-aira writes-

:CHAPTER 34

                    //-AGATHA'S POV-//

K.I.N.A.B.U.K.A.S.A.N

--Sobrang bigat ng pakiramdam kong napatingin sa kawalan, sobrang init na animo'y lalagnatin ako. Dahan dahan kong minulat ang mata ko ng biglang tumambad sa harapan ko si Xander, he's seriously staring at me na ikinakunot noo ko.

"What?" asik na tanong nito.

"Tsk...anong What?inaano ba kita then what the hell are you doing here" sambit ko ng kamot ulo itong akmang lalapit sa akin.

"I was here kase kanina pa kita pabalik balik ginigising. May pasok ka sa opisina diba?!" Tanong nito ng tumango ako

"Ah yeah...you can leave" usal ko ng ngumisi ito at pagak akong tinawanan.

"Sungit mo rin eh noh! Maligo kana bumabaho kan~" hindi pa man nito nagagawang ituloy ng hagisan ko ito ng unan.

"WE'RE NOT CLOSE!" saad ko.

"Bakit sinabi ko bang close tayo?!...saka anong meron at malumanay mata mo? Are you sick?" Tanong nito ng umirap lang akong tumayo mula sa kama.

Hindi ko siya pinansin ng lumabas na ito sa kwarto. Naligo ako at nagbihis pero ramdam ko ang panghihina ng katawan ko. Pinilit ko ding bumaba ng hagdan ng iba na yata ang pagkahilong nararamdaman ko.

"Agatha!" Isang boses ang kumawala sa labi ni Xander at akma  ako nitong hahawakan ng nagpatuloy lang ako sa paglalakad..."papasok kana? Hindi kaba kakain" tanong nito ng hindi ako nagsalita.

Parang wala ako sa sariling sumakay sa kotse at mabilis itong pinaharurot papunta sa opisina ko. Sinalubong ako ng ilang empleyado pero wala akong focus para sagutin ang ilang tanong nila about the plan of this company.

Unti unti kong binagsak ang katawan ko sa swivel chair at nagpakawala ng mabigat na buntong hininga, ng hindi ko na nga inaasahan na mas naging madiin pa ang pagsakit ng ulo ko..Animo'y may kung anong umiikot dito na mariin kong ikinayukom.

Mabilis na umagos ang luha sa mga mata kong pinipigilan ang sarili kong wag gumawa ng anumang ingay sa sakit na iyon, pero hindi ko kinaya at napatutop ako sa bibig kong lumuluha.

"M-maam....Agatha are you okay?" Tanong ng isang babaeng sekretarya ko ng tumango tango ako, pero kalaunan...kusang bumagsak ang katawan ko, pinilit kong tumayo kahit nanginginig na ang tuhod ko ng dahil sa panghihina.

"Maam....ano pong nangyayari sa inyo, a-are ~" hindi pa man nito natutuloy ng napasandal ako sa pader na madiing hinahawakan at pilit na hinahampas ang ulo ko dahil sa sakit na iyon. Makirot, at masakit na nakakasikip sa dibdib, kinakap0s ako sa paghinga.

"G-get....get my....~" itinuro ko ang bag ko pero tuluyang isang malakas na pagsigaw ang kumawala sa labi ko dahilan para lumapit ang ilang tauhan ko....tinititigan ako, nag aalala...nagbubulungan kung anong meron, hanggang sa~...

"AHHHH!!...HMMMM" sigaw ko ng isang lalaki na ang nagtangkang lumapit at binuhat ako.

"GET THE F*CKING CAR" sigaw nito...

And it was Kio.

_______

//-HOSPITAL-//

Namamanhid ang katawan kong napatingin sa ilang kung anong bagay na nakatusok sa kamay ko. WALANG pakundangan ko iyon na tinanggal at akmang tatayo ng dumating si Kio at ang doctor.

"Kio! What's time it is?" Tanong ko ng hindi ito nakapagsalita at kumagat labi lang.

"B-bakit ganyan kayo makatingin?!...ano bang meron?!..." tanong ko.

"Iha...i have something ~"..

"Doc...magaling na po ako...okay na po ako, kailangan ko na pong umuwi..." sabi ko ng bigla itong umiling iling.

"You have brain aneurysm a ballooning arising from a weakened area in the wall of a blood vessel in the brain. If the brain aneurysm expands and the blood vessel wall becomes too thin, the aneurysm will rupture and bleed into the space around the brain. Iha, madalas...ang sakit na ito ay walang sintomas, pero....out of 25%people lang ang gumagaling" usal ng doctor na ikinaawang labi ko.

"W-what do you mean..." garagal na boses kong tanong sa kaniya.

"Nasa stage 4 ka ng brain cancer of aneurysm..." sambit nito na tuluyang ikinaawang ng labi ko.

Naging mabagal ang pagbuga ng hangin sa labi ko, dahan dahan na umagos ang luhang kanina ko pa pinipigilan ng may kung anong iniabot ang doctor.

"Ayan ang nakita sa test na ginawa ko sayo....tulad ng sabi ko, nakakamatay ang sakit na ito....wala pang therapy for this cancer!" Usal nito ng nanginig ang kamay kong hinagis iyon.

"H-hindi yan totoo" sigaw ko.

"AGA--AGATHA!!" sabi ni Kio ng pinapakalma ako nito sa ginagawa kong pagwawala...but damn i cant take this feeling, sobrang sakit!!..parang pinipiga ng paulit ulit ang dibdib ko ng mariin akong napaluha ng yakapin ako ni Kio.

____

"Agat!..-"

Hindi natuloy ni Kio ang mga sasabihin niya ng mariin akong kumagat labi.

"Hindi ako mamamatay! Hindi! Hindi ako pwedeng mamatay Kio!" Madiing salita ko ng napasinghap siya ng hangin.

Binuksan nito ang pintuan ng kotse at inalalayan nya ako, pero laking pagkagulat ko ng makita ang walang emosyong mukha ni Xander mula sa gate.

"Its been 7pm in the evening saan ka galing" tanong nito ng hindi ko siya nagawang pansinin.

Nang maka alis si Kio...dahan dahan akong naglakad ng madiing paghablot sa braso ko ang ginawa nya.

"KINAKAU~"..

"ANO BA!!..XANDER!!..STOP ACTING LIKE YOU OWN ME...PWEDE BA! LUMAYO KA SAKIN!! PLEASE LANG! PLEASE...PAGOD NA PAGOD NA PAGOD NA AKO! P-PWEDE BANG HAYAAN MO NAMAN AKONG MAG ISA..." sambit na hagulgol ko ng kumunot ang noo nito.

"I was worr~.."

"IM....OKAY!!.."

"San ka galing?! Bakit kasama mo yung Kio na yun....ha? Then you did answer my call, i was worr~"...

Hindi pa man nito natutuloy ng mabilis akong lumakad papasok ng bahay ng maramdaman ang pagkirot ng ulo ko.

Damn! What happen to me!.
Pasinghal akong uminom ng tubig ng bigla nalang nakita ko ang mapait na pagngisi nya.

"BATO NABA TALAGA ANG PUSO MO PARA GAWIN MO AKONG HANGIN?" tanong nito na ikinamanhid ng katawan ko

"BUMAWI KA SA ANAK NATIN...WAG SA AKIN, AND PLEASE XANDER...SANAYIN MO ANG SARILI MONG ALAGAAN SIYA, NA IKAW LANG....KAYANIN MONG MAGING ISANG AMA AT INA...SA KANIYA"

TO BE CONTINUE