ACI [boyxboy]

12

Telefonumun sesiyle uyandığımda başıma giren ağrıyla birlikte kaşlarımı çattım. Oflayarak soluma dönerken Tuncay'la aramızda kalan ve ısrarla çalan telefonumun ekranına bakma gereği duymadan tuş kilidine basarak sessize aldım. Uykum vardı ve kimin aradığı zerre umurumda değildi.

Gözlerimi tekrar kapatarak yüzüstü yatağa geri yerleştiğimde telefonum tekrar çalmaya başladı. Bir kez daha tuş kilidine basıp sessize aldıktan sonra başımdaki ağrıyı umursamadan nefesimi verdim.

İki dakika geçmeden telefonum tekrar çalmaya başladığında sinirle bir küfür savurdum.

"Açacaksan aç şu siktiğim telefonu, uyumaya çalışıyorum," diye homurdandı Tuncay yanımda.

Gözlerimi devirerek telefonu elime aldım ve gözümü kısarak ekrana baktım.

Berkan arıyor...

Berkan mı?

Gözlerim hayretle büyürken yataktan doğrularak telefonumu alıp Tuncay'ın üstünden atladım ve kendimi odanın dışına attım. Bu sırada telefonum susup tekrar çalmaya başladı. Saat gecenin üçüydü ve Berkan bu saatte beni ne sikime arıyordu amına koyayım?

Telefonu açarak kapıyı arkamdan kapattım ve kulağıma götürdüm telefonumu.

"Ne var?"

"Uyuyor muydun?"

Gözlerimi devirdim. Namazında niyazında bir insan olmadığımı biliyordu, bu saatte kalkıp teheccüt namazı kılacak değildim herhalde. Bu saatte uyumak dışında ne yapabilirdim ki? Ayrıca, Berkan'a neydi bundan?

"Yok canım ne uyuması. Teheccüt namazı kılıyordum. Mal mısın abi, uyuyordum tabi!" diye bağırdım sinirle salona doğru yürürken.

"Uyanmış oldun ne güzel," diyerek alayla konuştuğunda uyku sersemi olduğumdan hala ne olduğunu anlayamıyordum.

Zihnimi zorlayarak ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. En son Berkan'a mesaj attığımı hatırlıyordum. Ondan önce de Tuncay'a Berkan'dan bahsettiğimi... Lan! Ben niye Tuncay itine Berkan'dan bahsetmiştim şimdi amına koyayım?

Telefonu kulağımdan çekip arama kısmını kenara alıp mesaj kutusuna girdim. Berkan'la olan mesajları okumaya başladığımda gözlerim hayretle aralandı. Orospu çocuğu, Berkan'a ben uyurken fotoğrafımızı atmıştı. Berkan'ın attığı mesajları okumadan geçerek gelen kutusundan çıkıp oflayarak telefonu tekrar kulağıma götürdüm. Rezil olmuştum anasını satayım.

"Aloo? Duyuyor musun beni Yusuf?"

Berkan'ın sesini duyduğumda gözlerimi kapatarak sakin bir nefes alıp verdim. Çocuk benim orospunun teki olduğumu falan düşünecekti, muhteşem.

"Ses kesildi, ne dedin?" diye sordum boğazımı temizleyerek.

"Diyorum ki, bize gelsene," dedi çekingen bir ses tonuyla. Çekingen?

Berkan'ın mesajlarını okumamıştım çünkü o fotoğraftan sonra verdiği tepkiyi görmek istememiştim. Ama şimdi bu cümlesi ister istemez beni meraklandırmıştı. Kendimi telefonu tekrar kulağımdan çekip mesajlar kutusuna girerken buldum. Berkan'ın attığı mesajları okurken içime bir sıkıntı çökmüştü. Doğru diyordu, bakıcım değildi gelip alması asıl absürd olaydı. Gerçi Tuncay bunu beni kıskanıp kıskanmadığını anlamak için yapmıştı, belliydi ama bilmiyordu ki beni kıskanması saçma olurdu.

Fakat, ekranın üstüne kayan bakışlarımla birlikte beynim Berkan'ın beni umursamadığını söyledikten sadece kırk dakika sonra defalarca arayarak uyandırmasına mantıklı bir açıklama üretememişti.

Yutkunarak cevap vermediğimi ve onun sabırla cevap beklediğini fark ettiğimde telefonu tekrar kulağıma götürdüm.

"Bu saatte?" diye sordum gülümsememek için dudaklarımı dişlerken.

"Hee, uyku tutmadı. Pes atarız falan işte, ne bileyim. Hem bizim ev okula daha yakın antrenmana da birlikte gideriz diye şey ettim," dedi.

Dudaklarımın benden bağımsız olarak yukarı kıvrıldığını hissettim. Hoşuma gitmişti bu durum ama neden hoşuma gittiğine dair bir fikrim yoktu. O gün, Berkan'a hastaneye gitmek için ısrar etmemin tek nedeni vardı o da soyunma odasında fark ettiğim şeyin doğru olup olmadığını anlamaktı.

Ve bunu, Ömür'ün dakika başı Alphan'ı öpmesi ve çocuk gibi elini tutması beni rahatsız etmezken, Berkan'ın stajyer hemşireyle fingirdemesinin verdiği rahatsızlıkla anlamıştım.

"Geliyor musun?" dedi tekrar cevap vermediğimde.

Gülümsedim tekrar. Odaya doğru yürümeye başladım tekrar.

"Geliyorum."