İKİLEM 2 #HanZeh gxg

4- Kimsin Sen?

Selamlar... bundan sonra kendime de sövme kutusu açmayı düşünüyorum.

Güzel linçliyorsunuz ama yazarınız sizi çok seviyor. 🖐

İyi okumalar bazı şeyleri netleştirelim artık...

-

''Al şunu.''

''Saçmalama Zehra bundan on paket daha lazım.''

''Ebrar gerizekalı mısın al diyorum!'' Zorla eline siyah poşeti sıkıştırdıktan sonra hızlı adımlarla köşeyi dönmüştü Zehra. Artık gelemeyecekti bu iş onun için sondu. Tam veya eksik umurunda değildi artık! İlkin haklıydı kendine gelmesi gerekiyordu. Yeterince pis işe bulaşmıştı sırf para için hayatını mahvetmesine değmezdi yeni yeni anlıyordu Zehra... Hande ile ayrıldıktan sonra duygusal boşlukla böyle bir işin içine girmiş olabilirdi ama artık şartlar aynı değildi. Sevmiyordu Hande'yi ve o bir voleybolcuydu. İşine dönmesi gerekiyordu böyle illegal şeylerle uğraşması değil... Ebrar hızla önüne geçtiğinde büyük bir küfür savurdu. ''Ne var Allah'ın cezası?'' 

''Zehra bu mal eksik diyorum.''

''Banane? Git Rakun'a anlat derdini benim işim artık bitti.''

''Benim dağıtıcı olduğumu gayet iyi biliyorsun onunla muhattap olması gereken sensin ben değil.'' Parmağını onun göğsüne vurarak konuştuğu için sinirlenmişti Zehra. Sert bir hareketle Ebrar'ın elini indirdiğinde yeşillerinden zehir saçıyordu.

''Bana bak Ebrar...'' Aynı şekilde parmağını daha sert bir şekilde onun göğsüne koymuştu. ''Hayatım yeni yeni düzenine giriyor tekrar bozulmasına izin vermem. Bıraktım diyorsam bıraktım git kime dağıtıyorsan dağıt malını. Benim için artık alıcılık bit-ti.'' Her hecesinde göğsüne vururken yürümeye devam edecekti ama Ebrar tekrar durdurmuştu onu. ''Ne var ya ne var!'' Sinirleniyordu artık.

''Zehra bu işten bu kadar kolay sıyrılamayacağını biliyorsun değil mi?''

''Öyle mi?'' Gülümsedi. ''Rakun her kimse siktir olup gidebilir o zaman. Artık mal falan almıyorum ondan.'' Dün gece uyku falan girmemişti gözüne. Yetmişti artık bu kadarı da fazlaydı.

''Bir dakika...'' Kaşları havalanmıştı Ebrar'ın. ''Sen Rakun'un kim olduğunu bilmiyor musun?''

''Biliyor gibi mi duruyorum sence? Adam her kimse iyi gizliyor kimliğini. Ya da kadın her neyse.'' 

''Daha kadın mı erkek mi onu bile bilmiyorsun. Nasıl alıcısın sen?'' 

''Deme bana şöyle.'' Artık güceniyordu Zehra. Öyle anılmak istemiyordu arkadaşları arasında hatta unutulsun gitsin istiyordu. Kötü hissediyordu sonuçta Hande'den bu yüzden ayrılmıştı. Belki kullanmıyordu ama ticaretini yapıyordu... tehlikeli insanlarla muhattap olmak durumunda kalıyordu. Bu da bir riskti ve çocuğuyla daha çok ilgilenecekti artık. Bu Alya'ya haksızlıktı ve kendisine de... ''Bunu ona yapamam...'' Tek düşündüğü oydu. Zaten düşünecek başka da bir şeyi yoktu aile kavramı falan kalmamıştı hayatında. ''O benim kızım...'' Gözleri doldu.

''Duygusal papatya anlıyorum seni ama benim bunları müşteriye teslim etmem gerek.'' Vakti daralıyordu ve bıkkındı Ebrar. O da bırakmayı düşünüyordu uzun zamandır zaten ne diye bulaşmıştı bu işe? Zehra'ya destek olayım derken kendini bu bok çukurunun içinde bulmuştu. Öyle bir şeydi ki bir kere girince çıkamıyordu insan. Zehra için de böyle düşünüyordu çıkabileceğinden oldukça şüpheliydi. Endişeli... ''Sonra görüşürüz o zaman...'' Gülümsedi. ''Sen iyi bir insansın Zehra. Kalbinin temizliğinden şüphem yok.'' Elini onun omzuna attı. ''Sakın bu yüzden kötü hissetme...'' Kendi bu kadar kötü hissederken Zehra hissetmese miydi? Hissetmeseydi ya. Teselli edebilirdi en azından arkadaşı mutlu olsundu. Çocuğuna baksındı hatta belki de Hande'yle barışsındı... Biraz daha sıvazladıktan sonra indirdi elini. Zehra'nın suratındaki gülümseme her şeye bedeldi onun için.