İKİLEM 2 #HanZeh gxg

20- Etkilemek ve Tetiklemek

Selamlar.

İyi seyirler.

Okumalar.

Her neyse. 

-

Hande, çiftler için bebek eğitimi bittikten hemen sonra eğitmeni odasında yakalamıştı. Aklında bir ton soru vardı ama kalabalıkta sormaya çekinmişti işte. Eskiden olsa bodoslama atlardı ama anne olmak bu konularda onu çekingen ve hassas yapmıştı. Ayrıca fazlasıyla kırılgandı da hormonlardan mıydı acaba? Ne gerek vardı ki sınıfın ortasında durduk yere sorumsuz ebeveyn damgası mı yeseydi? Herkesin ortasında soracağına birebir sorardı. Hem böyle özel hoca gibiydi... zekice...gülümsedi. Karizması çizilemezdi.

''Şimdi hocam, bezi değiştirirken iki bacağı birden mi kaldırmak mantıklı, yoksa bir bacağı biz tutarken öbürünü bebeğin mi kaldırması gerekiyor? Sonuçta ben ikisini tutarsam bezi nasıl takabilirim? Şu ana kadar hep Zehra tuttu.''

''Nasıl?'' Şaşırmıştı genç kadın. Bazı dersleri Zehra atlasa da Hande'nin hiçbir zaman kaçırmadığını ve ilgiyle takip ettiğini biliyordu. Öğrenmeye istekli bir anne olduğunu da bildiğinden tatlı tatlı gülümsemeden edemedi. Ayağa kalktığında kollarını iki yana açmıştı ve Hande'ye doğru yaklaşıyordu. ''Handecim gel bir sarılayım sana.''

''Bana?''

''Sana.'' Gülümsüyordu hala. Büyüleyici bir gülümsemeydi bu, işini iyi bilen ve iyi olduğunun da farkında olan hoca gülümsemesi... ''Şu ana kadar nasıl yaptın?''

''Şu ana kadar Zehra tuttu işte.''

''Hayır öyle demiyorum.'' Gözlerine kilitlenmişti. Hande ile samimiyetine güveniyordu o yüzden sorgulamadan çekinmedi. ''Ayrı olduğunuz dönemde nasıl yaptın Hande?'' Hande'nin yüzü düşerken onun omzunu sıvazlamaya başladı. ''Junior Hande kendi kendine altını değiştirmiş olamaz değil mi?''

''Hocam...'' Gözleri dolmuştu Hande'nin. ''Çok değiştirdim sayılamaz ya birdir ya iki. Zaten Alya'yı Zehra bana göstermiyordu. Ayda bir elin beş parmağı kadar görmemişimdir zamanında.'' Gözünden akan bir yaşı yakalamıştı. ''Yalan yok sırf onu görmek için geliyordum derslere.'' Gülümsedi. ''Ama şimdi her şey yolunda.'' Gülümseyebilirdi Hande artık her şey yolundaydı çünkü. Ağlamasını tuttu.

''Bak Hande, sen mükemmel bir annesin sadece farkına var. Bu ve bunun gibi sorduğun her şeyin fazlasını bildiğini biliyorum. Kendine güven. Özgüvenini kaybetme. Sadece kendin ol.''

''Oluyorum... oluyorum ama her şey berbat oluyor. Düzeltmeye çalışıyorum bir şeyleri olmuyor. Daha iyi bir anne olmak istiyorum olmuyor. Daha iyi bir insan olmak istiyorum olmuyor. Daha iyi bir eş olmak-'' Hocası gülümseye başlayınca duraksadı. Elini ağzına götürdüğünde yeni yeni farkına varıyordu Hande ne söylediğinin... Kızarmıştı. ''Ağız alışkanlığı...''

''Güzel bir ağız alışkanlığı. Yakında tekrar takıyor musunuz yüzüğü?''

''Ben planladım ama...'' Planlamıştı Hande yalan söylemiyordu. ''Zehra'nın fikrini kestiremediğim için dile dökemiyorum. Hala bir takım testlerden geçiyormuşum gibi geliyor.'' Gelmiyor, geçiyordu. Basbaya geçtiğini biliyordu Hande. Her hamlesini düşünerek yapmaktan delirecekti yakında. Sakinliğini bir süre daha koruyabilirdi ki problem yapmıyordu da, daha başına ne gelebilirdi ki sonuçta?

''Teşekkürler hocam.'' Arkalarından Zehra seslendiğinde buz katı kesildi Hande. Elini kaldırıp hocasıyla el sıkışmalarını izliyordu. En sevdiği gülümsemesini takınıyordu Zehra. Gözlerinin altındaki hafif çizgileri çıkartıp, elmacıklarını ortaya koyan o gülümseme... ''Ders çok iyiydi. Tekrardan sağ olun.'' Hande'ye döndü. ''Gidelim mi?''