İKİLEM 2 #HanZeh gxg

21 - YARI FİNAL - İnşa

Hop ben geldim. 

İyi okumalar ben kaçanzi.

-

Eve geldiklerinde hava kararmaya başlamıştı. Sessizce içeri giren Hande, Zehra'nın ardından anahtarı kapının yanındaki masaya bıraktığında bir an duraksadı. Bütün günün yorgunluğunu omuzlarında hissediyordu, ama içinde bir kurt vardı. Zehra'nın geçen gün çantasından düşen kutuyla ilgili sorusunu geçiştirmesini kafasına çok takmıştı. Kutuyu onun elinden hızlıca çekmesi şüphe ediciydi yalan yoktu. Onun ondan bir şey sakladığından şüpheleniyordu Hande.

Belki de gerçekten onun içinde kişisel bir şeyi vardı. Güven de dahil her şeyi yeniden inşa etmeye çalışmalarına rağmen Hande'nin içinde küçük bir kıskançlık kıvılcımını ateşlenmişti işte. Merak doluydu. Duramıyordu. Sonuçta bu güveni yeniden inşa etmek için bu tarz sırları aşmaları gerekecekti, değil mi? Sır olmayacaktı. İç çekti, bir yandan yüzüne rahat bir gülümseme yerleştirmeye çalışıyordu. Tam o sırada, Alya'nın odasından gelen sesle ikisinin de bakışları o tarafa döndü. Minik Alya, beşiğinde hafifçe mırıldanarak uyanmıştı. Zehra gülümsedi.

"Ben ilgilenirim, sen biraz dinlen."

Hande, sevdiğinin dediğini yapıp koltuğa oturup derin bir nefes almıştı, ama Zehra'nın arka odadan ona seslenmesiyle yeniden ayaklandı.

"Hande! Şuradaki battaniyeyi de getirir misin?"

Hande bekletmeden battaniyeyi alıp Zehra'nın yanına gittiğinde Alya'nın bakışlarının uykulu ama merak dolu olduğunu gördü. Neydi bu merak bu küçük fıstıkta? Ortanca adını Melahat mi koysalardı? Meraklı Melahat. Gülümsedi Hande. Annesinin güldüğünü gördüğünde o da gülümsemişti ve o küçük ellerini Hande annesine doğru uzatıyordu. Bu hamlesi içini ısıtmıştı Hande'nin.

"Otur ve rahatla Hande. Yarın yine yorucu bir gün olacak." Hande'nin elindeki battaniyeyi alıp Alya'nın üzerine sererken konuşuyordu Zehra. "Hatta ben sana güzel bir şey hazırlamayı düşündüm, ama sürpriz olsun."

"Sürpriz?'' Sırıtmaya başladı tabii ki de Hande. "İyi bir şeyler çıkacak mı bakalım?"

"Beni hafife alma. Hadi yallah odanda biraz dinlen, bu gece her şey özel olacak."

''Gece?'' Gözleri ayrılmıştı Hande'nin. ''Bu gece?''

''Her şeyi sapık gibi yatakta düşünüyorsun.''

''Sen düşünmüyor musun?''

''Hayır.'' Gözlerini devirdi. Kızıyla işini bitirip ona döndüğünde alnına bir öpücük kondurmuştu Hande'nin. ''Senin normal halini bilmesem kızacağım. Maalesef ki senin normalin anormal.''

''Bunu bir iltifat olarak alıyorum.''

''Al güzelim.'' Tekrar kokulu bir öpücük çekmişti ondan Zehra. ''Hadi yatağa, yoruldun.''

Hande, odaya geçip yatağa uzandığında Zehra'nın kendisi için ne hazırladığını düşünmeden duramıyordu. Acaba neydi? Bir onu atıp tutuyordu bir bunu. Bunları düşündüğü arada Alya uykuya dalmıştı ve evde huzurlu bir sessizlik hakim olmuştu. Bir süre sonra Zehra'nın sesi geldi.

"Hazırsan salona geç Hande. Seninle konuşmak istediğim şeyler var!"

Hande heyecanla salona geçtiğinde, loş ışıklar ve etrafa yayılmış mumların zarif görüntüsü ile karşılaşmıştı. Gülümsedi. Hiç yapmazdı Zehra böyle şeyler. Ona döndüğünde ise onun yüzünde, o kararlı ve kendinden emin gülümsemeyi gördü. Neler oluyordu? Uzun zamandır böylesine neşeli gördüğünü hatırlamıyordu Zehra'yı Hande. Heyecanlı da... Gözü masanın tam ortasındaki küçük kutuya iliştiğinde bunun günlerdir ne olduğunu merak etmekten kendini yiyip bitirdiği o kutu olduğunu gördü. Nasıldı ya? Bu gerçekten onaydı demek ki... Sabredip günlerdir ona hesap sormama zekiliğini gösterdiği için tekrar gurur duydu kendiyle. Yok muydu şu zekiliği.