İKİLEM 2 #HanZeh gxg

13- Hande'sinin Nazlısı

Hem girişte hem çıkışta kolonya vereceğim. Aşağıdan alabilirsiniz...

🫗🤲

İyi okumalar.

-

''Uyudu mu?'' Zehra L koltuğuna ayağını uzatmış televizyonda kanallarda dolaşıyordu. O kadar yorgundu ki bütün gün kulüp işleriyle uğraştığı için koltuğa çakılıp kalmıştı. En azından bir tanesine karar verebilmişti o kadar yorgunluğa rağmen bu iyi bir şeydi. Yalan yoktu tekrardan eskiye dönecek olmak onu heyecanlandırıyordu. Bir de Hande'yle aynı evde olmak...

''Evet zar zor.'' Uyutma görevi Hande'ye düşmüştü. Kendini Zehra'nın yanına attığında o da sehpaya uzattı ayaklarını. ''Daha önce bu kadar hızlı uykuya daldığını hatırlamıyorum.''

''Güldürme beni Hande bir buçuk saattir içerdesiniz.'' Sanki bilmiyor muydu o çocuğu değil çocuk onu uyutmuştu! Gözleri bile şişti belliydi yeni uyanmıştı. ''Günaydın.'' Sırıtmaya başladı Zehra.

''Uğraşma benimle Zehra Güneş.'' Bir tane yastık alıp ona geçirdiğinde birden bire yüzü düşmüştü Zehra'nın. ''Sen yastık savaşı seversin...'' Severdi biliyordu neden üzülmüştü ki şimdi... İnce battaniyesinin altına girip bakışlarını televizyona çevirdiğinde Hande onun düşük yüzüne bakakaldı. Televizyonun ışığı yüzüne vuruyordu.

''Bir şey yok Hande.'' Daha fazla yumulmuştu Zehra. Hande anlamıyordu... Biraz önüne eğildiğinde bilerek iyice görüşünü kapatmıştı. Kaşları çatıldı Zehra'nın. ''Çekil.''

''Ne olduğunu söyle.''

''Hande bir şey olmadı televizyon izliyorum çekil.'' Hande'yi izlemek daha cazipti ama neyseydi şimdi...

''Televizyon mu izliyorsun?''

''Hıhı.'' İşret parmağıyla onun alnını ittirdi Zehra. ''Çekilirsen tabii.''

''Hayatım Kral Şakir açık televizyonda.'' Hande'nin tüm gamzeleri belirirken Zehra'nın gözleri ayrılmıştı. Kenara doğru eğilip televizyona doğru baktığında gerçekten Kral Şakir oynadığını gördü karşısında. Al işte rezil olmuştu... Hem ne olurdu yani kocaman kadın Kral Şakir izleyemez miydi!? O da Ben 10 izliyordu bir ara... ''Her neyse ne.'' Kapattı televizyonu. Zaten tadı kaçmıştı. ''Alya için açmıştım arada gülüyor diye...'' Televizyon kapanınca ortam karanlığa bürünmüştü neredeyse. İçeriyi sadece sokak lambaları aydınlatıyordu ve çok ilginçti ki Hande'nin gözleri Zehra'ya Zehra'ya  parlıyordu.

''Yatacağım lütfen rahatsız etme beni.'' Tadı kaçmıştı ama mayışmıştı da yalan yoktu. İyice aşağıya doğru kaydığında kafası yastıkla buluştu. Arkasını döndü. ''İyi geceler Hande.''

''Zehra ne olduğunu anlatır mısın?'' Hande ona tepeden bakıyordu ama Zehra cevap vermeye niyetli değildi. Uyumak istemiyordu konudan kaçıyordu Hande iliğine kadar biliyordu onun. ''Zehra?'' Omzundan dürtmeye başladı.

''İstersen benim odamda yatabilirsin hem Alya uyanırsa duyarsın.'' Evet bu iyi olurdu. Sonuçta aynı zamanda bunun için onu buraya davet etmişti değil mi? ''Yatarken kombiyi de aç üşüyecek kız.'' Soğuktu.

''Zehra...'' Dinlemiyordu. Hande ne kadar diretse de ne gözünü açıyordu ne de arkasını dönüyordu. ''Hayatım...'' Hayatım diyebilirdi değil mi? Zehra'sı çok severdi. Gülümsedi Hande. ''Canım...'' Ona doğru sokulmuştu. Belki bu sefer ona bakardı. Kulağına doğru eğildiğinde kendi saçını kulağının arkasına sıkıştırdı Hande. ''Lütfen hadi kalk konuşalım.'' Fısıldıyordu... ama Zehra bırak cevap vermeyi biraz daha dönüyordu kendi tarafına doğru. Konuşmak istemiyordu işte. Canı yanmıştı. ''Madem soğuk...'' Hande Zehra'nın açtığı azıcık boşluğu yakalamıştı hemen. Yavaşta oraya doğru sıvıştığında o da uzattı sevdiği kadının bacaklarına paralel bir şekilde bacaklarını. Vücutlarını birbiriyle bütünleştirdiğinde gözleri açılmıştı Zehra'nın.