𝓞𝓷𝓮 𝓦𝓪𝔂 𝓣𝓲𝓬𝓴𝓮𝓽 [rindō h.] ✔

[28] everyone makes mistakes

             [______] zapukała kilkukrotnie w jasne drzwi, wzdychając pod nosem. Miała ogromną nadzieję, że Kokonoi był w tym momencie w domu, a ona w żaden sposób nie wygłupi się, stojąc pod jego mieszkaniem jak bezdomny szczeniak. Na całe szczęście przeczucie jej nie zmyliło; usłyszała przekręcany w drzwiach zamek, a po chwili również znajomą, smukłą sylwetkę.

               — Własnym oczom nie wierzę — na twarz biało-włosego wpełznął ogromny uśmiech, kiedy szerzej otworzył drzwi. — Kita-chan, myślałem, że o mnie zapomniałaś!

               — Long time no see, Koko — zaśmiała się dziewczyna, chętnie wstępując do środka. — Przejeżdżałam akurat i pomyślałam, że wpadnę.

               — Wyglądasz, jakbyś nie spała całą noc, ptaszyno.

               — Trafiłeś w punkt. Robiłam komuś przysługę.

               — Kakucho? — zagadnął ze śmiechem, na co dziewczyna spojrzała na niego zaskoczona. — Mnie też o to ostatnio prosił. Widzisz, my latamy po nocach, a on się prowadza z jakąś damą.

               — Pierdolisz, że znalazł sobie laskę!

               — Z naszej trójki to nie ja pierdolę — uśmiechnął się chytrze, wystawiając język. — Widząc jak naburmuszona jesteś, ty też nie.

               — Zamknij się.

             Przewróciła oczami, ociężale zdejmując szpilki z obolałych stóp. Leniwie pozbyła się również lekkiego, wiosennego płaszczu z ramion, który Hajime chętnie od niej przygarnął i odwiesił na pobliski wieszak. Gestem ręki zaprosił kobietę do salonu, na co niemal od razu przystała, tylko marząc o rozciągnięciu ciała na kanapie przyjaciela.

             Bez zbędnego komentarza można było stwierdzić, że mieszkanie Koko spowite było atmosferą luksusu. Wnętrze emanowało elegancją dzięki wysokim sufitom i designerskiemu oświetleniu. Na podłodze rozciągał się miękki, ekskluzywny dywan, podkreślając atmosferę komfortu. Ściany zdobiły dzieła sztuki, a panoramiczne okna wpuszczały obfitą ilość naturalnego światła, odbijając się od kryształowych elementów dekoracyjnych.

             W salonie zdominowanym przez stylowe meble, policjantka dostrzegła drogie detale takie jak kunsztowne rzeźby czy designerskie dodatki. Kuchnia połączona z salonem prezentowała się jak arcydzieło współczesnego designu, z nowoczesnym sprzętem i wysokiej jakości wykończeniem. Każdy element przestrzeni emanował prestiżem, a [______] nie mogła oprzeć się wrażeniu, że znalazła się w świecie luksusu. Choć nie było to pierwszy raz, gdy odwiedzała to miejsce, za każdym razem widok mieszkania Hajime zapierał jej dech w piersiach.

             Sam dom utrzymany był przeważnie w tonacji białej i czerwonej, a w każdym z pomieszczeń unosił się bardzo rozpoznawalny zapach ulubionych perfum właściciela. Dziewczyna odłożyła niedbale torebkę wraz z telefonem na kuchennym stole, z cichym westchnieniem skradając się do salonu i rozkoszując ciepłem podgrzewanych, marmurowych płytek. Już po chwili usadziła ciało na białej, welurowej kanapie, otaczając się ozdobnymi poduszkami. Wzrokiem otaksowała niską, szklaną ławę przed sobą, dostrzegając na niej rozłożoną broń.

             Elegancki stolik tworzył swojego rodzaju niepokojącą aranżację, ukazując między innymi pistolet Colt 1911 czy również ten maszynowy MP5. W oczy [______] rzucił się także glock i kilka innych karabinów. Gdzieś między niebezpiecznymi zabawkami znalazł się rewolwer Colt Single Action Army, który wyglądał niemal identycznie jak te, które widywała na ekranie różnorakich westernów.